Βαρυσήμαντη ήταν τελικά η πρώτη δημόσια παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, μετά από αρκετά χρόνια, για τα εθνικά συμφέροντα και την εξωτερική πολιτική, καθώς κατέθεσε σοβαρούς προβληματισμούς για την πολιτική απόλυτης ταύτισης με τα αμερικανικά συμφέροντα στο ουκρανικό μέτωπο, αφού όπως είπε, είναι ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, και οι ΗΠΑ «δεν είναι ξεκάθαρο εάν έχουν εξίσου ισχυρά κίνητρα για την περάτωση του πολέμου». Βολές και για υποχωρητικότητα και συνεκμετάλλευση, με την φράση του «με εκπτώσεις στην εθνική κυριαρχία δεν εξαγοράζεται η ειρήνη» να στοιχειώνει ήδη την κυβέρνηση.
«Παρών» με τρόπο που δημιουργεί ακόμα πιο ασφυκτικό περιβάλλον για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του δήλωσε ο Κώστας Καραμανλής κατά την ομιλία του με θέμα «Ελλάδα και Ευρώπη στη δίνη μεγάλων αλλαγών» στην εκδήλωση της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών «Παναθηναϊκή», με την παρέμβασή του να ασκεί ουσιαστική και σε πολλά σημεία σφοδρή κριτική στην πολιτική του Μεγάρου Μαξίμου.
Διαβάστε επίσης: Από τις «υβριδικές απειλές» στην υβριδική συγκάλυψη της εμπλοκής στην Ουκρανία η κυβέρνηση Μητσοτάκη
Ο πρώην πρωθυπουργός, σε μία κατάμεστη αίθουσα και σε ακροατήριο που περιελάμβανε μεταξύ άλλων πλήθος υπουργών της κυβέρνησης που τον χειροκρότησαν επανειλημμένως και όρθιοι, προχώρησε σε μία ανάλυση σε βάθος της σημερινής διεθνούς συγκυρίας και κυρίως του πολέμου στην Ουκρανία, συνδέοντας όλες τις εξελίξεις με τα εθνικά συμφέροντα και την ελληνική εξωτερική πολιτική. Επιτομή της παρέμβασής του ήταν το κάλεσμά του στην Ευρώπη να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήξη του πολέμου, συνδυασμένη με μία βαριά μομφή για τα αμερικανικά συμφέροντα, για τα οποία αμφισβήτησε πως επιθυμούν να λήξει σύντομα ο πόλεμος.
«Επείγει ο τερματισμός του πολέμου, όλοι οι εμπλεκόμενοι με πρώτη την Ουκρανία μόνο να χάσουν έχουν, και ο θύτης, που ανεξάρτητα με την αμφιλεγόμενη στρατιωτική έκβαση, μετράει απώλειες και τεράστια φθορά κύρους» είπε, για να συνεχίσει πως «και η Ευρώπη βιώνει ήδη τις αρνητικές συνέπειες σύγκρουσης με βαρύ τίμημα», πριν στρέψει στο βλέμμα στις ΗΠΑ.
«Οι ΗΠΑ έχουν πράγματι αποφασιστική συμβολή, και στην ενιαία αντιμετώπιση της κρίσης, και στη στήριξη της Ουκρανίας. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο εάν έχουν εξίσου ισχυρά κίνητρα για την περάτωση του πολέμου, αφού εκ των πραγμάτων, δεν υφίστανται τις οδυνηρές του συνέπειες, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό» υπογράμμισε, την ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει να ταυτίζεται σε κάθε ευκαιρία με την αμερικανική στρατιωτική μηχανή και τα αμερικανικά συμφέροντα, εμπλέκοντας τη χώρα ακόμα βαθύτερα στην εξέλιξη του πολέμου.
Μομφή προς τους συμμάχους επεφύλαξε και για το Κυπριακό, καθώς έθεσε σε αντιδιαστολή την συνεχή και αυξανόμενη στήριξη στην Ουκρανία, καθώς απέναντι στην Κύπρο «το δράμα αποσιωπάται, προωθούνται λύσεις με εξίσωση του θύτη με το θύμα, αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τετελεσμένα, και θα έθεταν σε τροχιά δορυφοριοποίησης της Κύπρου στην Τουρκία, σε πλήρη αναντιστοιχία με το ευρωπαϊκό κεκτημένου», με αναφορές και στο σχέδιο Ανάν.
Βολές για υποχωρητικότητα και συνεκμετάλλευση
Στο στόχαστρο του Κ. Καραμανλή βρέθηκε και η πολιτική προσέγγισης με την Τουρκία, με τον ίδιο να τονίζει ξεκάθαρα πως η όποια υποχωρητικότητα πίσω από την εθνική θέση της «μίας και μόνης διαφοράς» με την Τουρκία, δηλαδή της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, θα οδηγήσει αναπάντεχα σε αποθράσυνση των γειτόνων και ζημιά στο εθνικό συμφέρον.
«Γιατί είναι εξίσου βεβαίως αδιανόητη η διαπραγμάτευση ή παραπομπή γκρίζων ζωνών, κυριαρχίας νήσων ή βραχονησίδων, αποστρατιωτικοποίηση νησιών που απειλούνται και του αναφαίρετου μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα» συνέχισε, υπερασπιζόμενος στη συνέχεια και την πολιτική του. Όπως είπε, «η στάση αυτή της σταθερής γραμμής υπεράσπισης χαρακτηρίζεται ενίοτε ως λογική ακινησίας. Αν όμως η δήθεν κινητικότητα, δηλαδή η μετακίνηση από πάγιες εθνικές θέσεις, οδηγεί σε αντιλήψεις συμβιβασμού με τις μονομερείς και αυξανόμενες τουρκικές επιδιώξεις, το επιχείρημα είναι και έωλο και επικίνδυνο».
«Κυρίες και κύριοι, με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο, οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν τη βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων» υπογράμμισε ξεκάθαρα, με το ακροατήριο να τον διακόπτει από το έντονο χειροκρότημα. Να σημειωθεί πως λίγο πριν είχε τονίσει πως «δεν αμφισβητώ την ειλικρίνεια προθέσεων και πατριωτισμό κανενός. Αλλά μία τέτοια συμπεριφορά θα οδηγούσε σε σοβαρές και μοιραίες βλάβες τα εθνικά συμφέροντα, και θα αποθράσυνε την άλλη πλευρά.
Τα πέντε σημεία και οι… νταβατζήδες των ΜΜΕ
Η αναφορά αυτή ήρθε αφού ο ίδιος περιέγραψε με πέντε σημεία την σημερινή κατάσταση με τις προεκτάσεις της και για τη χώρα μας. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο να επεκταθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία «είτε στην ευρύτερη γειτονιά, είτε αλλού, ηθελημένα ή εκ λάθους, από σφάλμα ή προβοκάτσια», με αναφορές και σε «κρατικές ή μη κρατικές οντότητες, αντάρτες, τρομοκράτες, μισθοφόρους», με τη γενίκευση του πολέμου να έχει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Σημείωσε πως ο νέος ψυχρός πόλεμος δεν θα είναι αναβίωση του παλαιού αλλά πολύ χειρότερος και απρόβλεπτος, αφού ο προηγούμενος «ενείχε το στοιχείο της σταθερότητας, που λείπει στον σημερινό πολυπαραγοντικό κόσμο».
Ακολούθως, τόνισε πως μια παρατεταμένη σύγκρουση ενέχει το ρίσκο να μετατραπεί η σύγκρουση από Δύση-Ρωσία σε Δύση εναντίον ενός ευρέως αντιδυτικού μετώπου, βάζοντας στο κάδρο μαζί με τους Ρώσους, την Κίνα, την Ινδία και άλλους μεσαίους, ανερχόμενους παράγοντες, κάτι που «θα ήταν τεράστια πρόκληση για τη Δύση με τεκτονικές αλλαγές στους σημερινούς κανόνες, με απροσδιόριστες συνέπειες και έκβαση». Πρόσθεσε στους παράγοντες το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, πριν συμπληρώσει με τις οδυνηρές συνέπειες στον οικονομικό τομέα, που μπορεί να δημιουργήσουν μία εκτεταμένη επισιτιστική κριση, πολιτική αστάθεια, αυξημένες μεταναστευτικές ροές και τουλάχιστον στασιμότητα στην Ευρώπη.
Στα παραπάνω, ο Κ. Καραμανλής πρόσθεσε ακόμα την ήδη ορατή διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, ενώ αίσθηση προκάλεσε και η αναφορά του στα μέσα ενημέρωσης και την υπερσυγκέντρωση του στα χέρια λίγων ισχυρών. Και για να μην αφήσει υπόνοιες πως στόχος του ήταν μόνο η «ρωσική προπαγάνδα», ο πρώην πρωθυπουργός τόνισε πως «ο ανεξέλεγκτος λαϊκισμός, ο αυθαίρετος αποκλεισμός της αντίθετης άποψης, η υπερσυσσώρευση ισχύος στα ΜΜΕ σε λίγα ιδιωτικά χέρια, μπορεί όλα αυτά να μην επηρεάζουν άμεσα την έκβαση του πολέμου, πρέπει όμως να προβληματίζουν σοβαρά για το είδος της δημόσιας ζωής που εκκολάπτεται στο όχι τόσο μακρινό μέλλον».
Έντονη κριτική και στην Ευρώπη
«Η Ευρώπη πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήξη του πολέμου και στην επιστροφή στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης» ανέφερε ακολούθως αναφορικά με τον ρόλο της Ευρώπης, σημειώνοντας πως παρά την ανολοκλήρωτη ολοκλήρωσή της, τον αυτοπεριορισμό της σε ρόλο παθητικού θεατή στις παγκόσμιες εξελίξεις, θα πρέπει «να υπερβεί εαυτόν με πρωτοβουλίες, αναζήτηση διπλωματικής διεξόδου, εξασφάλιση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και ανακούφιση του ουκρανικού λαού, αλλά θέλει ουσιαστικά βήματα στην ευρωπαϊκή ενοποίηση».
Ο πρώην πρωθυπουργός χαιρέτισε τη στάση του Εμανουέλ Μακρόν και του Μάριο Ντράγκι, καθώς και την γερμανική απόφαση για ενίσχυση στον αμυντικό τομέα, ρίχνοντας όμως και ένα βέλος με τη σημείωση πως «αρκεί να το βλέπει μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο». Ακόμα, έκανε ειδική αναφορά στα Βαλκάνια και την ανάγκη διεύρυνσης της ευρωπαϊκής οικογένειας στην περιοχή, καθώς και στον πρωτοπόρο ρόλο που πρέπει να παίξει η χώρα μας.
Όπως υπογράμμισε, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να στείλει τα κατάλληλα μηνύματα, εξασφαλίζοντας προοπτική ένταξης στα κράτη της περιοχής, «με απόλυτο σεβασμό των κανόνων και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η Ελλάδα πρέπει να είναι πρωτοπόρος της διεύρυνσης της ΕΕ στην περιοχή», σημειώνοντας όμως πως θα πρέπει να είναι «κομμένοι με μαχαίρι οι αλυτρωτισμοί και οι βαλκανικής κοπής κουτοπονηριές».
Ακόμα ένα σημείο κριτικής σε Ευρώπη και κυρίως στις ΗΠΑ επεφύλαξε λίγο πριν το τέλος της ομιλίας του, ψέγοντάς τους για τη στάση τους συχνά στο παρελθόν έναντι της Τουρκίας, που «αντανακλούσε τη βασική αντίληψη την προτεραιότητα να κρατηθεί η Τουρκία πάση θυσία στο δυτικό στρατόπεδο, με συνέπεια της αντίληψης αυτής τις ίσες αποστάσεις με Τουρκία και Ελλάδα, την αποφυγή της απερίφραστης καταδίκης των τουρκικών προκλήσεων, τις συστάσεις για συμβιβασμούς παραβλέποντας το διεθνές Δίκαιο», καθώς και τις απειλές πολέμου από την Τουρκία.
«Οι πολύ πρόσφατες ενέργειες και τοποθετήσεις της ηγεσίας της αποδεικνύουν πως έχει υιοθετήσει συμπεριφορά ταραξία στην περιοχή. Οι ίσες αποστάσεις όμως, και η ουδετερότητα μεταξύ δικαίου και αδίκου, μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας, συνιστά εύνοια προς τον παρανομούντα. Συνιστά έμμεση και υποκριτική στήριξη προς τον ταραξία» διαμήνυσε, με το βλέμμα εκτός Ελλάδας.
Συνεχίζοντας στα παραπάνω, σημείωσε πως «οι διαπιστώσεις αυτές προφανώς και δεν αναιρούν την ορθότητα των επιλογών της Ελλάδας να ανήκει στη Δύση, να είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνιστούν όμως το κεντρικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Και το πρόβλημα αυτό αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα και φόρτιση από τον πόλεμο της Ουκρανίας, και τη γενικευμένη κρίση που ο πόλεμος αυτός προκάλεσε και προκαλεί».
Και στο τέλος, γαλανόλευκη…
Αξιοσημείωτος είναι και ο επίλογος που επεφύλαξε ο πρώην πρωθυπουργός, πολύ μακριά από τις κατηγορίες περί εθνικής μειοδοσίας που επιφυλάσσει συχνότατα η κυβέρνηση για την αξιωματική αντιπολίτευση όταν η τελευταία ασκεί κριτική στην εξωτερική πολιτική και άλλα πεδία.
Δίνοντας το στίγμα του στην κυβέρνηση, συνέχισε πως «η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει και να εντείνει τις προσπάθειές της για διεύρυνση των διπλωματικών της ερισμάτων, για ενίσχυση των αμυντικών της συνεργασιών, για διαρκή προβολή των επιχειρημάτων της ιδίως προς συμμάχους και εταίρους, όπως ήδη και σωστά πράττει, αλλά και το επιβλαβές της επαμφοτερίζουσας στάσης τους». Συμπλήρωσε δε την «ισχυροποίησή της αμυντικής και αποτρετικής ικανότητας χώρας, και ηθική και υλική στήριξη των στελεχών ενόπλων δυνάμεων», καθώς και την ανάγκη αναστροφής του δημογραφικού μαρασμού, που θα καταστεί «μείζον εθνικό πρόβλημα».
Κλείνοντας, ανέφερε πως «ο αγώνας αυτός απαιτεί εθνική ενότητα και ομοψυχία», δεν είναι «ούτε εύκολος, ούτε βραχύβιος», ενώ υπογράμμισε πως «τα δύσκολα είναι μπροστά μας» και αφού σημείωσε πως πρόκειται για αγώνα «που οφείλουμε στο έθνος και στη συνείδησή μας», κατέληξε πως «σε τελική ανάλυση, ασχετως επιμέρους διαφορών απόψεων, όλες και όλοι την ίδια γαλανόλευκη φανέλα φοράμε».
Τελευταία του φράση επέλεξε την αναφορά στον Ντε Γκολ, πως «πατριωτισμός είναι όταν η αγάπη για το λαό σου έρχεται πρώτη, εθνικισμός όταν το μίσος για άλλους έρχεται πρώτο. Εμείς δεν μισούμε κανέναν, αγαπάμε όμως την πατρίδα μας και τους ανθρώπους της. Πολύ και βαθιά», με εμφανή τη στόχευσή του στο εσωτερικό του κόμματος, γεγονός όμως που δεν εμπόδισε τους ακροατές και τις ακροάτριες να σηκωθούν όρθιοι και να τον καταχειροκροτήσουν.
