Ποιο ζοφερό μυστικό κρύβουν οι μπανάνες, και μήπως η μεγαλύτερη πανδημία του 20ού αιώνα δεν είχε ως θύμα τον άνθρωπο; Τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν μας τσιμπήσει οχιά, τι όταν καθαρίζουμε κρεμμύδια και τι άραγε όταν ερωτευόμαστε;
Μπορεί ένα δέντρο να μετατρέψει ένα ταξίδι αναψυχής σε απρόσμενο εφιάλτη; Και πόσα χρόνια θα ήσασταν διατεθειμένοι να περιμένετε για να δείτε ένα πείραμα να ολοκληρώνεται; Στο κοντινό μέλλον τα φυτά θα λάμπουν, τα κινητά μας θα φορτίζονται με απίθανους τρόπους και ίσως ένα χρώμα να δώσει την οριστική λύση στις συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Ο χημικός Βαγγέλης Νάστος έχει βάλει σκοπό της ζωή του να πείσει τον κόσμο ότι η χημεία δεν είναι «ίου». Το βιβλίο «Είναι ζήτημα χημ…ίου» (εκδόσεις Bell) αποτελείται από αυτοτελή διηγήματα, ένα εκρηκτικό μείγμα αποτελούμενο από ίσες δόσεις λογοτεχνίας και χημείας. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου ο συγγραφέας απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Docville.
Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στην Φλώρινα και μεγάλωσα στο Αμύνταιο, όπου και ζω μέχρι σήμερα.
Όταν ακούτε τη λέξη σπίτι τι σας έρχεται στο μυαλό;
Είναι τόσα πολλά. Εικόνες, χρώματα, μυρωδιές, όλα γίνονται ένα. Μοιάζουν με μια γεύση στο μυαλό μου! Κι αφήνουν μια γλυκιά ζεστασιά στην ψυχή.
Μια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια.
Με θυμάμαι να δακτυλογραφώ ώρες ολόκληρες σε μια γραφομηχανή Maritsa αντιγράφοντας Κόμιξ και στη συνέχεια να τα πουλάω στον παππού μου, ο οποίος τ’ αγόραζε πάντα πρόθυμα κι ας υπήρχαν ορθάνοιχτα τα εικονογραφημένα πρωτότυπα στο τραπέζι.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που βυθιστήκατε σε ένα βιβλίο;
Κάποιο καλοκαίρι σε ένα ξενοδοχείο στην Κέρκυρα, όταν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ξάπλωναν και δεν είχα με τι να ασχοληθώ, άρχισα να φυλλομετρώ ανόρεχτα ένα βιβλίο που είχε αφήσει μισάνοιχτο δίπλα μου η αδερφή μου. Χάθηκα τόσο στις σελίδες του, που χρειάστηκε να το τραβήξουν κυριολεκτικά απ’ τα χέρια μου, ώρες μετά, για να μπορέσουμε επιτέλους να βγούμε για την καθιερωμένη μας βόλτα στην πόλη!
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας μύησε στο διάβασμα;
Η αδερφή μου. Θυμάμαι να την κοιτάζω απορημένος να τρέχει σε κάθε ευκαιρία στη βιβλιοθήκη μας και να διαβάζει. Έμοιαζε να το απολαμβάνει τόσο πολύ. Με το παράδειγμά της με ώθησε χωρίς πολύ σκέψη στην ανάγνωση κι αυτό είναι κάτι για το οποίο θα της είμαι ευγνώμων για πάντα.
Τι σας ώθησε στη συγγραφή;
Μια εσωτερική ανάγκη για διέξοδο απ’ τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Κι η αναζήτηση ενός κόσμου στον οποίον θα μπορούσα να κάνω πράγματα που εδώ, λόγω πεπερασμένων δυνατοτήτων, αδυνατούσα.
Η συγγραφή είναι τρόπος ζωής;
Ασφαλώς. Και απαιτεί αφοσίωση, υπευθυνότητα και πειθαρχία. Υπάρχουν φορές που μονοπωλεί τον χρόνο σου, που σου στερεί εξόδους κι άλλου είδους διασκεδάσεις. Αν την αγαπάς πραγματικά, όμως, δεν σ’ ενοχλεί. Το αντίθετο μάλιστα. Και πάντα σου επιστρέφει σε πολλαπλάσιο βαθμό την αξία όσων θεωρείς πως στερείσαι.
Η ζωή του συγγραφέα είναι μοναχική;
Μοναχική είναι μόνο η στιγμή της δημιουργίας, οι στιγμές του ταξιδιού, όμως, σίγουρα όχι. Συναντάς ανθρώπους με τους οποίους δεν έχεις ανταλλάξει ούτε γεια και νιώθεις σαν να γνωρίζεστε από χρόνια, καθώς σας συνδέουν δεσμοί πνεύματος που είναι ισχυρότεροι απ’ το αίμα. Και ο κύκλος σου διευρύνεται διαρκώς.
Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Δεν είμαι σίγουρος. Στο τεχνικό κομμάτι μια ήσυχη γωνιά θαρρώ πως αρκεί, στα υπόλοιπα ακόμα το ψάχνω.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν βάλατε την τελευταία τελεία στο νέο βιβλίο σας;
Ότι θα έκανα τα πάντα για να μπορέσω να την μετατρέψω σε κόμμα.
Νιώσατε ποτέ φόβο έκθεσης;
Ποτέ. Υπάρχει μια σύγχυση, καθώς πολλοί θεωρούν πως ο ήρωας του βιβλίου είναι ο ίδιος ο συγγραφέας. Δεν είναι. Όπως και να ’χει ο κόσμος συνήθως σε κρίνει, οπότε είμαι της άποψης ότι θα είναι προτιμότερο να σε κρίνει για όσα έκανες και όχι για όσα εν τέλει φοβήθηκες να κάνεις.
Συγγραφικό μπλοκάρισμα. Σας έχει τύχει;
Καλού κακού χτυπάω ξύλο, αλλά όχι. Δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ φορά που να κάτσω μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου και να παραμείνει λευκή για ώρα.
Ποιοι συγγραφείς έχουν «γράψει» μέσα σας;
Πολλοί. Και το πλήθος τους μοιάζει (και είναι) ετερόκλητο. Κάρλος Ρουίθ Θαφόν και Στίβεν Κινγκ βρίσκονται -με διαφορά- στην κορυφή της λίστας.
Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Πάντα μισογεμάτο. Είμαι φύσιν αισιόδοξο άτομο. Δεν έχω καταφέρει να βρω μέχρι τώρα, άλλωστε, κάποιον καλύτερο τρόπο για να ζω.
Αύριο ξημερώνει μια καλύτερη μέρα;
Θέλω να πιστεύω πως οι καλύτερες μέρες είναι μπροστά μας.
Βασίζεστε στην καλοσύνη των ξένων;
Δεν βασίζομαι, όχι. Την αναζητώ, ωστόσο, κι όταν την αναγνωρίζω την απολαμβάνω σαν μια στιγμή ατόφιας ευτυχίας, μα καλώς ή κακώς έχω μάθει να βασίζομαι σε ό,τι εγώ μπορώ να ορίσω.
Η κόλαση είναι οι άλλοι;
Η κόλαση, όπως κι ο παράδεισος, θα είμαστε πάντα εμείς. Αλίμονο αν δώσουμε τέτοια δύναμη σε άλλους ανθρώπους, όσο κοντινούς κι αν τους πιστεύουμε.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης εκτιμάτε ιδιαιτέρως;
Την ευγένεια. Εξ αρχής τη θεωρούσα αυτονόητη. Όσο μεγαλώνω, δυστυχώς διαπιστώνω πως μόνο τέτοια δεν είναι.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης σας απωθεί;
Η αγένεια και η φιλαυτία, μπορούν εύκολα να με τρελάνουν.
Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας;
Καθοριστικό. Έχω την τύχη να έχω ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν, που χαίρονται με τις χαρές μου και που μου δίνουν την ώθηση που χρειάζομαι για να συνεχίσω όταν όλα γύρω μου μοιάζουν αδιέξοδα. Ξέρω πως ο χειρότερος φόβος των συγγραφέων είναι να μην γίνουν κλισέ, αλλά κλισέ ή μη, οι φίλοι είναι όντως η οικογένεια που διαλέγουμε.
Είναι σημαντικός για εσάς ο έρωτας;
Πιστεύω πως είναι σημαντικός σε κάθε μορφή του. Σε γεμίζει χαρά, σου δίνει δύναμη και την έξτρα ενέργεια που χρειάζεσαι για να κάνεις πράγματα που σε άλλες φάσεις της ζωής σου ίσως να φαίνονταν ακατόρθωτα. Ακόμα κι αν μιλάμε για ανεκπλήρωτους έρωτες ή για έρωτες που έσβησαν στο χρόνο, είμαι πεπεισμένος πια πως ό,τι πληγώνει την ψυχή μπορεί να κάνει θαύματα στην τέχνη.
Τι είναι ευτυχία για εσάς;
Υγεία, ψυχική ηρεμία, μια μεγάλη σοκολάτα υγείας κι ένα αδιάβαστο βιβλίο του Θαφόν.
Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο;
Καθετί ωραίο μπορεί. Και τα τελευταία χρόνια το έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη.
Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Εύχομαι υγιή, δημιουργικό και με πολλές επανεκδόσεις του «Είναι ζήτημα χημ-ίου» στα χέρια μου!
Είστε ικανοποιημένος με όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Είμαι εκεί που θα ήθελα να είμαι όταν σκεφτόμουν -ρεαλιστικά- τη ζωή μου στην ηλικία αυτή, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσω να προσπαθώ σκληρά για να κατακτήσω υψηλότερες κορυφές.
