Η καταγγελία ενός νέου ανθρώπου που παρενοχλήθηκε διαδικτυακά από γνωστό θεατρικό σκηνοθέτη πριν από κάποια χρόνια
Τον Βαγγέλη Κ. τον γνωρίζω μέσα από τα social media. Το όνομά του δεν δημοσιεύεται αυτούσιο, κατόπιν επιθυμίας του. Είναι ένας νέος 29 χρόνων που εργάζεται σε τοπικό κανάλι πόλης της βόρειας Ελλάδας. Για ευνόητους λόγους επιλέγω να μη δημοσιεύσω ούτε το όνομα της πόλης. Οι άνθρωποι που κινούνται στον στενό κύκλο του Βαγγέλη Κ. ακόμη αδυνατούν να πιστέψουν τι συνέβη στην πρώτη και μοναδική επικοινωνία του με έναν «αναγνωρισμένο θεατράνθρωπο». Ο Βαγγέλης Κ. έκλαψε γοερά κατά τη διάρκεια της σύντομης τηλεφωνικής συνομιλίας μας. Αυτό το συναίσθημα μετέφερε και σ’ εμένα κι ας έχω αξιωθεί να κάνω πάνω από 2.000 συνεντεύξεις με τους σημαντικότερους Ελληνες καλλιτέχνες. Καμία όμως όπως αυτή. Ισως γιατί η ίδια η ζωή και οι ιστορίες των ανθρώπων υπερβαίνουν τα όρια της τέχνης – εν προκειμένω του παζολινικού «Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα» που φτιάχτηκε από τον Ιταλό διανοητή για να στηλιτεύσει τον φασισμό μέσω της σαδιστικής σεξουαλικής βίας. Ο Βαγγέλης Κ. δεν διστάζει να κατονομάσει τον «αναγνωρισμένο θεατράνθρωπο». Τα πλήρη στοιχεία του φυσικά είναι στη διάθεση της εφημερίδας. Ακολουθεί η καταγραφή μιας τηλεφωνικής συνομιλίας μαζί του, βράδυ Τρίτης 9 Φεβρουαρίου του 2021.
Βαγγέλη, η συνέντευξη αυτή θα βγει με το όνομα μα όχι και με το επίθετό σου. Συμφωνείς;
Συμφωνώ.
Σε ποια περίπτωση θα έβγαινες με το επίθετό σου;
Στην περίπτωση που βρεθούν τα αποδεικτικά στοιχεία, δηλαδή τα μηνύματα κατά τη βιντεοκλήση. Τότε μόνο θα έβγαινα κανονικά με το ονοματεπώνυμό μου.
Τα μηνύματα αν είναι ποινικά κολάσιμα βρίσκονται μέσω της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Θα κινιόσουν προς αυτή την κατεύθυνση;
Μακάρι, μακάρι. Ναι, θα έκανα τα πάντα για να βρεθούν τα μηνύματα.
Ποια είναι η ανάγκη που σε ωθεί να κάνεις αυτή την καταγγελία;
Δεν την κάνω τόσο για να κατονομάσω τον σκηνοθέτη όσο για να βγει προς τα έξω το γεγονός καθαυτό. Από αυτά που προσλαμβάνω και καταλαβαίνω, είναι γενικότερο φαινόμενο σε έναν χώρο, το οποίο εμένα με απέτρεψε από το να κάνω την είσοδό μου.
Σε ποια ηλικία ήσουν τότε;
Στα 17.
Ήσουν νέος χρήστης των social media;
Ναι, αλλά η όλη συζήτηση έγινε μέσω Skype και όχι Facebook.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Εσύ τον κάλεσες ή αυτός;
Έψαχνα πληροφορίες για να εισαχθώ σε μια δραματική σχολή. Ενδιαφερόμουν για το ΚΘΒΕ και το Εθνικό Θέατρο. Εψαχνα να βρω έναν άνθρωπο ο οποίος θα γνώριζε την κατάσταση και θα με βοηθούσε με την εισακτέα ύλη. Ηθελα δηλαδή πληροφορίες σε σχέση με όσα θα έπρεπε να μάθω και να μελετήσω. Σε ένα ιντερνετικό σερφάρισμα έπεσα πάνω στο όνομα γνωστού θεατρικού σκηνοθέτη και τον αναζήτησα στο Skype ώστε να πάρω πληροφορίες.
Σήμερα θα έκανες το ίδιο; Να ψάξεις δηλαδή στο Skype έναν άγνωστό σου άνθρωπο;
Αν ήταν να με βοηθήσει και να μου δώσει πληροφορίες για κάτι που ήθελα πολύ, φυσικά και θα το έκανα.
Θεωρείς λοιπόν ότι το Skype είναι πολύ άμεσο μέσο για να βρεις κάποιον και να μιλήσεις μαζί του.
Από τη στιγμή που εγώ ζω στην περιφέρεια και δεν μπορώ να έχω επαφή με την Αθήνα και τα εκεί τεκταινόμενα, μπορώ να το κάνω μόνο εξ αποστάσεως αυτό.
Πάμε πάλι στην ιστορία σου. Σου απάντησε αμέσως;
Μου απάντησε με την πρώτη.
Πώς ήταν η πρωταρχική επικοινωνία;
Στην αρχή ήταν πολύ ευγενικός και γλυκός. Πολύ πρόθυμος επίσης να βοηθήσει με την κατάσταση που του περιέγραψα. Να ξεκαθαρίσω ότι όλο αυτό έγινε αρχικά με μηνύματα στο Skype.
Γραπτά μηνύματα εννοείς.
Ακριβώς. Γραπτά μηνύματα, στα οποία έδειχνε πως ήθελε να με βοηθήσει με την όλη κατάσταση.
Πόσο διήρκεσε αυτή η καλή επικοινωνία;
Μέχρι τη στιγμή που περάσαμε στη βιντεοκλήση, κατόπιν δικής του απαίτησης.
Για να είμαστε ακριβείς: η πρώτη επικοινωνία έγινε με μηνύματα και μετά περάσατε στην εικόνα.
Ακριβώς. Ανταλλάξαμε μηνύματα για ένα δεκάλεπτο περίπου. Τη βιντεοκλήση την πρότεινε ο ίδιος, όπως σου είπα, κατευθείαν με την πρώτη επικοινωνία μας. ‘Αλλωστε μόνο αυτή η μία και μοναδική επικοινωνία υπήρξε μεταξύ μας.
Και; Τι συνέβη κατά τη βιντεοκλήση;
Άλλαξε θέμα κατευθείαν.
Δηλαδή;
Εγώ ήθελα κι άλλες πληροφορίες, αλλά άρχισε να με ρωτάει ποιες είναι οι προτιμήσεις μου στο σεξ. Στο μεταξύ εγώ δεν του αποκάλυψα ούτε για μια στιγμή ότι είμαι γκέι. Με ρωτούσε τι μου αρέσει στο σεξ.
Με το χέρι στην καρδιά, υπήρχε περίπτωση να φλερτάρατε; Για χ ψ λόγους, γιατί μπορεί να σου άρεσε ως άντρας. Δεν είναι κάτι μεμπτό.
Μα δεν αποκάλυψα καν τι είμαι. Δεν έκανα καμία τέτοια κίνηση. Απολύτως καμία.
Συνέχισε.
Άρχισε να γίνεται τρομερά επιθετικός με τις φράσεις που χρησιμοποιούσε. Και χυδαίος. Απροκάλυπτα.
Θα ήθελα να γίνεις συγκεκριμένος.
Μου έλεγε ότι είναι πολύ δυνατός άντρας και ότι… Να το πω χύμα;
Ελεύθερα.
Ότι γουστάρει να γαμάει δυνατά και πως γουστάρει άγρια παιχνίδια στο σεξ. Στη συνέχεια άρχισε να μου περιγράφει τις δικές του φαντασιώσεις. Στην ουσία ότι ήθελε να με έχει δεμένο στο κρεβάτι του, να με χτυπάει –δεν μου είπε με ή χωρίς κάποιο αντικείμενο, απλώς ότι ήθελε να με χτυπάει– και να με κατουράει. Επί λέξει είπε: «Να σε χτυπάω και να σε κατουράω».
Σε ρώτησε αν σου αρέσει αυτό το «παιχνίδι»;
Οχι.
Τι έκανες όταν άκουσες έναν τύπο να θέλει να σε κακοποιήσει;
Μέσα μου έφριξα. Αυτό μόνο. Κανονικά. Είχα πάθει μεγάλο σοκ, γιατί δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση. Δεν περίμενα τέτοια πράγματα σε καμία των περιπτώσεων.
Αφού αυτός έβλεπε ότι δεν «τράβαγε» το πράγμα μαζί σου, τι έκανε; Συνέχιζε;
Η συνομιλία διακόπηκε απότομα διότι τον μπλόκαρα από το Skype μόλις άκουσα αυτά τα πράγματα.
Δεν υπήρξε αυνανισμός, λόγου χάρη, από τη μεριά του.
Όχι, όχι. Αντιθέτως ήταν πολύ σοβαρός. Κοιτούσε την οθόνη και μιλούσε απολύτως ψυχρά.
Δεν σκέφτηκες να κάνεις άλλη επικοινωνία μαζί του;
Όχι, δεν σκέφτηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Στην αρχή νόμιζα ότι με δούλευε, ότι αυτά τα πράγματα τα έλεγε για να με ψαρώσει.
Λογικό. Ήσουν ανήλικο παιδί τότε.
Μόλις είχα γίνει 17 και ήμουν ακόμη μαθητής. Είμαι γεννημένος τον Ιανουάριο του 1992 και αυτό έγινε τον Μάρτιο ή Απρίλιο του 2009.
Τι σου άφησε η ιστορία αυτή;
Με απέτρεψε από το να ασχοληθώ με το θέατρο, καθώς πίστεψα ότι όλες οι καταστάσεις θα αντιμετωπίζονται με αυτό τον τρόπο. Πίστευα ότι θα έπρεπε να «καθόμουν» σε ανθρώπους για να έπαιρνα ρόλους. Μέσα στη συζήτηση μου είχε πει το εξής… Σου το μεταφέρω όπως ακριβώς μου το είπε: «Αν μου κάτσεις, κάτι θα γίνει και θα πάρεις έναν ρόλο κι εσύ».
Επομένως κομμένο το θέατρο όταν το ταύτισες με άλλες καταστάσεις.
Ασχολήθηκα ερασιτεχνικά μετέπειτα. Σταματάω εκεί. Αυτό είναι δηλαδή το μέγιστο που θα έκανα για το θέατρο. Η ερασιτεχνική ενασχόληση. Την έκανα και δεν έχω σκοπό να ακολουθήσω επαγγελματική πορεία σε αυτό τον τομέα.
Σε απασχολούσε για χρόνια αυτή η δυσάρεστη εμπειρία;
Με απασχολούσε όλα τα χρόνια. Από το 2009 μέχρι και τώρα που βγήκε η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου. Ελεγα μέσα μου: «Δεν θα βγει ένας άνθρωπος να μιλήσει επιτέλους γι’ αυτό τον σκηνοθέτη;». Εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω στα 17 μου. Είχα διηγηθεί τι μου συνέβη στη μητέρα μου και δεν με πίστεψε. Οπότε, αφού δεν με πίστευε η μάνα μου η ίδια, πώς θα έβγαινα να το πω παραέξω;
Πιστεύεις ότι σου άφησε ψυχικά τραύματα;
Ψυχική ζημιά παθαίνω αυτήν τη στιγμή που τα ανακαλώ στη μνήμη μου και τα λέω. Θυμάμαι το γεγονός όλο και τρέμει το φυλλοκάρδι μου.
Τι θες να γίνει από δω και πέρα;
Δικαιοσύνη. Εγώ μπορεί να είχα την πολυτέλεια να τον μπλοκάρω από τη στιγμή που ήμουν μακριά του. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν σ’ αυτό τον άνθρωπο.
Μου περιγράφεις ένα βαμπίρ;
Ήταν εξαιρετικά κυνικός και ψυχρός. Νομίζω πως αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα. Θα μπορούσε να «παίρνει» όποιον ήθελε. Και όχι επειδή ήταν ωραίος.
Με ψυχοχειρουργική μέθοδο δηλαδή.
Με ψυχοπαθολογική, θα έλεγα. Ο άνθρωπος αυτός προφανώς ήταν ανέκαθεν άρρωστος.
Διηγήθηκες την ιστορία σε φίλους σου μέσα στα χρόνια;
Βέβαια το είχα πει, εννοείται. Δεν είναι κάτι που θα μπορούσα να κρατήσω μέσα μου. Σε αρκετό κόσμο το ’χα πει. Οι πιο πολλοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι υπάρχει τόσο άρρωστος άνθρωπος σε αυτό τον χώρο.
Ισως λόγω επαρχίας. Εδώ δεν θα έπεφταν από τα σύννεφα οι άνθρωποι του χώρου.
Στην πόλη όπου ζω τώρα δεν μπορούσε κανείς να πιστέψει τέτοιο πράγμα. Οταν όμως έγινε αυτό βρισκόμουν στη Χαλκιδική. Δεν είχα περάσει ακόμη στη σχολή μου.
Βαγγέλη, θέλω να σε ευχαριστήσω.
(Ξεσπάει σε κλάματα. Του ζητώ να ηρεμήσει.) Εγώ θέλω να σε ευχαριστήσω και έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.
Ομπρέλα προστασίας από το Εθνικό ζητούν εργαζόμενοι και φοιτητές
Νομική, εργασιακή και ηθική κάλυψη ζήτησε για τους εργαζόμενους και τους φοιτητές το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου από τη νέα διοίκηση. Το σωματείο εργαζομένων στη συνάντηση που είχε με τη νέα διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου ανέφερε ότι θα επιδιώξει την κάθαρση από φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας και καταχρηστικές συμπεριφορές. «Επαναλάβαμε με ένταση ότι δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα περιθώριο για να συγκαλυφθούν τέτοιου είδους φαινόμενα. Η νέα διοίκηση είπε ότι συμμερίζεται το αίτημά μας και ότι θα συμβάλει» είπε στο Documento ο γενικός γραμματέας του σωματείου Κώστας Κεχαγιόγλου. Ταυτόχρονα, τα μέλη του σωματείου ζήτησαν προστασία σε όλα τα επίπεδα για όποιον βρει το θάρρος να καταγγείλει καταχρηστικές συμπεριφορές. «Ζητήσαμε να υπάρχει προστασία νομική, εργασιακή και ηθική όσον αφορά τους εργαζόμενους και τους φοιτητές» κατέληξε ο ίδιος.
Κλέλια Ρένεση: «Γιατί τόση συγκάλυψη κύριε πρωθυπουργέ;»
Μήπως θα ήθελε τώρα η κυρία Μενδώνη και ο Πρωθυπουργός να μας μιλήσουν για αυτό το «δημόσιο συμφέρον» που μάλλον το ’χουν μπερδέψει με το ΔΙΚΟ τους συμφέρον, αυτό της αλληλοκάλυψης της διαφθοράς-διαστροφής και να μας πει και κάποιος ως πότε θα μας παίζουν μακάβριο θέατρο όλοι αυτοί σε παράσταση που ΔΕΝ κόψαμε εισιτήριο; Για τα θεσμικά πρόσωπα, κύριοι αρμόδιοι, θα λογοδοτήσετε θέλοντας και μη, πόσο μάλλον όταν αλλάξατε οι ίδιοι τις συνθήκες ανατρέποντας νόμους για να τα «εγκαταστήσετε» και να τα ξεπλύνετε στη συλλογική συνείδηση. Ηρθε η ώρα να σταματήσει το κουτσομπολιό και τα αρμόδια μέσα να πάρουν τις ευθύνες τους. Αυτές τις ευθύνες για το πραγματικό «δημόσιο συμφέρον» και να σταματήσουν να αλληθωρίζουν απ’ τα εκατομμυριάκια τα γκεμπελικά που σκορπιούνται σαν πετσετάκια. Σωστή η Ζέτα Δούκα στην επιστολή της. Συμφωνώ και προσθέτω: Γιατί τόση συγκάλυψη, κύριε πρωθυπουργέ, ενώ υπάρχουν σαφείς καταγγελίες; Γιατί δεν μιλάτε για το «δημόσιο συμφέρον» που επικαλεστήκατε τότε; Για να βλέπουν τα θύματα τους δυνάστες τους, εκτός απ’ τους εφιάλτες τους, και στις θεσμικές καρέκλες; Τι μακάβριο έργο ζει η συνείδησή σας, δεν θέλω να μάθω. Ούτε ψύλλος στον κόρφο σας δεν θα ήθελα να είμαι.
*Από την έντυπη έκδοση του Documento #222 (14/2/21)
