Οι ιστορικοί του μέλλοντος που θα καταγράψουν αντικειμενικά τα γεγονότα του ’20 δεν θα σταθούν μόνο στους σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς, αλλά και στον τρόπο της διαχείρισής τους, που θα φέρει την υπογραφή «ανεπιτυχής».
Ενας πρώτος απολογισμός καταδεικνύει περίτρανα πως κανένας τομέας της εσωτερικής ή εξωτερικής πολιτικής δεν ανταποκρίθηκε ούτε στο ελάχιστο στις προεκλογικές εξαγγελίες. Στα εθνικά θέματα που εξακολουθούν να εκπέμπουν σήμα κινδύνου επικράτησαν η δουλοπρέπεια και η ενδοτικότητα. Στο θέμα της ασφάλειας, στο οποίο είχε δοθεί ιδιαίτερη έμφαση, η συγκομιδή είναι μερικές προσαγωγές θαμώνων στα Εξάρχεια και η σύλληψη ενός άσχετου με την τρομοκρατία σκηνοθέτη, ενώ το κοινό έγκλημα ζει και βασιλεύει. Ο χρυσαυγίτης
Χρ. Παππάς ρεζίλεψε τον «ικανό» Χρυσοχοΐδη που, αν δεν έσκαγε τυχαία η βόμβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού, σήμερα θα καθόταν σπίτι του να διαβάζει αστυνομικά μυθιστορήματα της Αγκαθα Κρίστι ή τα μνημόνια, έστω και καθυστερημένα. Ακόμη και στα ΑΕΙ, όπου θα επιβάλλονταν ο νόμος και η τάξη με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η εικόνα του διαπομπευμένου πρύτανη που υποτίθεται θα εξαλειφθεί με την ίδρυση ειδικού σώματος προστασίας απλώς δικαιώνει το «Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού και τα μυαλά στα κάγκελα του αόρατου εχθρού» του Τζίμη Πανούση.
Οσο δε για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση φαίνεται να πιστεύει στη φράση του ΖανΠολ Σαρτρ «η κόλαση είναι οι άλλοι». Φταίνε λοιπόν οι πολίτες, οι νέοι, το στραβό το ριζικό μας, ο Θεός που μας μισεί, αλλά ποτέ η ίδια. Αφησε να περάσουν οκτώ μήνες χωρίς να θωρακίσει το σύστημα υγείας, χωρίς να ενδυναμώσει την πρωτοβάθμια περίθαλψη, μολονότι οι επιστήμονες τους οποίους με τόση ζέση επικαλείται προειδοποιούσαν για ένα σκληρότερο δεύτερο κύμα. Ωστόσο η εκτόξευση κρουσμάτων και θανάτων μάρανε πολύ γρήγορα τις δάφνες της προηγούμενης άνοιξης. Φάνηκε ότι η οικονομία είναι πάνω από τη δημόσια υγεία. Οι ταινιούλες στα καθίσματα των λεωφορείων αποτελούν τα εύσημα της υποκρισίας, αφού οι επιβάτες στοιβάζονται καθημερινά. Τα τεστ που δεν έγιναν όταν άνοιξε ο τουρισμός και μια σειρά από διάφορες ολιγωρίες και παραλείψεις δεν μπορούν επ’ ουδενί να την αθωώσουν από τη βαριά κατηγορία της κρατικής ευθύνης.
Η ανυπαρξία στοιχειώδους σχεδιασμού αποδεικνύεται και από τις αντικρουόμενες δηλώσεις. Τη μια μέρα αποκλείουν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο ενός νέου lockdown, την επόμενη το θεωρούν πιθανό και τη μεθεπόμενη το ανακοινώνει ο πρωθυπουργός πλαισιωμένος από τον Σωτήρη Τσιόδρα, μήπως ο μειλίχιος, μελοδραματικός και ηθικοπλαστικός λόγος του κατευνάσει τον θυμό των πολιτών που έχει αρχίσει να φουντώνει. Πολιτική όμως δεν γίνεται με ρητορικά διαγγέλματα, εξαγορασμένα ΜΜΕ, σκόπιμα και ιδιοτελή ψεύδη που συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Η πολιτική ασκείται με πράξεις και με παρρησία στην ανάληψη ευθυνών, γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός, «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται».
Τα υποκείμενα νοσήματα της ΝΔ είναι πολλά. Σε λίγο θα ψάχνει ΜΕΘ και δεν θα βρίσκει. Και ναι, έχουν δίκιο οι λοιμωξιολόγοι. Ο κορονοϊός πλήττει και τις μικρές ηλικίες, τουτέστιν και τη μόλις 16 μηνών κυβέρνηση, που ευρισκόμενη σε μη αναστρέψιμη κατάσταση φυσικό είναι να καταλήξει.
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
