Ο Αμερικανός σκηνοθέτης μιλάει για την κινηματογραφική διασκευή της περιπέτειας «Οι Νέοι Μεταλλαγμένοι»
Ο Τζος Μπουν είναι ο σκηνοθέτης που ανέλαβε την αναβίωση των µεταλλαγµένων ηρώων της Marvel. Το φιλµ του «Οι Νέοι Μεταλλαγµένοι» δεν θυµίζει σε τίποτε τα επικά οράµατα του Μπράιαν Σίνγκερ των πρώτων φιλµ ή τη νουάρ φιλοσοφία του «Logan». Αλλά έχει τη δική του άποψη για το τι χαρακτηρίζει τη ζωή κάποιων υπερηρώων, ξεκινώντας από την προβληµατική παιδική τους ηλικία.
Ποια είναι η σχέση σας µε τα κόµικ της Marvel;
Ήµουν παιδί στα 80s και µεγάλωσα παρέα µε τα κόµικ. Η συντροφιά των ηρώων της Marvel ήταν το ιδανικό µέσο για να αναπτυχθεί η φαντασία µου σε τέτοιο βαθµό που να νιώθω ότι δεν είµαι µόνος µου στον κόσµο αυτό. Ιδιαίτερα µε συγκινούσαν οι ιστορίες που είχαν για ήρωες µικρά παιδιά ή εφήβους. Η ταύτιση εποµένως ήταν αναπόφευκτη.
Πώς έγινε η συµφωνία µε την 20th Century Studios;
Κανείς δεν µας ζήτησε να κάνουµε το φιλµ γιατί δεν υπήρχε καν σαν σκέψη. Οµως µαζί µε τον Νέιτ Λι φτιάξαµε ένα comic book και το παραδώσαµε στον Σάιµον Κίνγκµπεργκ, τον παραγωγό των «X-Men», ο οποίος στη συνέχεια το πρότεινε στο στούντιο. Mας έδωσαν το πράσινο φως και ξεκινήσαµε τη δουλειά.
Φτιάξατε ένα comic book;
Με τον Νέιτ είχαµε κάνει µια εταιρεία κόµικ που ονοµάζεται J and M και φτιάχναµε τα δικά µας κόµικ. Ο Νέιτ σχεδίαζε εκπληκτικά κόµικ και η δική µου δουλειά ήταν να χώνω τη µύτη µου παντού. Αλλά ναι, µας άρεσαν τόσο πολύ τα κόµικ όταν ήµασταν παιδιά, ειδικά τα κόµικ της Marvel, που έγιναν µέρος του DNA µας. Τώρα που το σκέφτοµαι, όταν οι άνθρωποι µιλούν για γενεαλογία και µε ρωτούν από πού προέρχοµαι, θα έλεγα ότι έχω λίγο Marvel Comics και λίγο Στίβεν Κινγκ στο αίµα µου.
Ποια στοιχεία της κόµικ σειράς «The New Mutants» επιλέξατενα αναδείξετε στο φιλµ;
Με τον συνσεναριογράφο Νέιτ Λι ήθελα να παρουσιάσω την ιστορία τους µέσω της Ντάνι που θα ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου. Και φυσικά δεν νοείται περιπέτεια των «Νέων Μεταλλαγµένων» χωρίς την παρουσία του Demon Bear. Είναι η πιο γνωστή και εµβληµατική µορφή κακού για όλους τους φαν της σειράς.
‘Ομως η κινηµατογραφική διασκευή της συγκεκριµένης περιπέτειας δεν έχει πολλές οµοιότητες µε εκείνη που συναντάµε στο χαρτί.
Ναι, διαφέρει, αλλά έχουµε κρατήσει πολλά από τα στοιχεία της πρωτότυπης ιστορίας. Το κριτήριό µας ήταν να µπορεί να κατασκευαστεί µια διαφορετική ιστορία που θα οδηγήσει στη δηµιουργία ενός νέου κινηµατογραφικού franchise.
Ποιο ήταν το βασικό κριτήριο για να διαφοροποιηθεί η ταινία σας από τις υπόλοιπες ταινίες της σειράς «X-Men»;
Πάντα λέγαµε µε τον Νέιτ ότι πρέπει να γίνει µια ταινία «X-Men» για περιθωριακούς αντιήρωες ή παιδιά της LGBT κοινότητας ή παιδιά που έχουν συναισθηµατικά και ψυχολογικά προβλήµατα. Νοµίζω ότι κάθε παιδί αισθάνεται απροσάρµοστο ή νιώθει µόνο λόγω της ιδιαιτερότητας των προβληµάτων του. Εγώ µεγάλωσα σε µια οικογένεια φανατικών χριστιανών που µου απαγόρευαν να διαβάζω τα βιβλία του Στίβεν Κινγκ –διάβασα το «The stand» κάτω από το κρεβάτι µου όταν ήµουν δώδεκα χρόνων– τον οποίο λάτρευα. Η ταινία µας είναι για όλα αυτά τα παιδιά.
Έχετε και µια προσωπική ιστορία µε τον Κινγκ, έτσι δεν είναι;
Κάποια στιγµή η µητέρα µου βρήκε όλα τα απαγορευµένα βιβλία –του Κινγκ αλλά και του Κλάιβ Μπάρκερ– και τα έκαψε στο τζάκι. Έγραψα τότε ένα γράµµα στον Κινγκ όπου του είπα ότι ήθελα να γίνω συγγραφέας όταν µεγαλώσω και πόσο σηµαντικό ήταν το έργο του για εµένα. Μερικές εβδοµάδες αργότερα γυρνώντας από το χριστιανικό σχολείο µου ο µπαµπάς µου µε τράβηξε στην άκρη και µου είπε ότι υπάρχει ένα κουτί εδώ από τον Στίβεν Κινγκ. Ο Κινγκ µου είχε γράψει µια τόσο εµπνευσµένη επιστολή που πραγµατικά άλλαξε την πορεία της ζωής µου. Οι γονείς µου ήταν τόσο συγκινηµένοι ώστε σταµάτησαν την απαγόρευση. Όταν έφτιαξα την πρώτη ταινία µου «Stuck in love» έβαλα τον Κινγκ στην ταινία µου και ξεκινήσαµε µια όµορφη φιλική σχέση.
Ποιες είναι οι επιρροές σας στην κατασκευή του φιλµ;
Μιλούσαµε πάντα µε τον Νέιτ για τη «Φωλιά του κούκου». Είναι µια από τις αγαπηµένες ταινίες µας και την παρακολουθήσαµε πολλές φορές όταν ήµασταν παιδιά. Όπως φυσικά και τη «Λάµψη». Ή το πολύ ξεχωριστό «Ο εφιάλτης στον δρόµο µε τις λεύκες 3: Dream warriors» µε τον Φρέντι Κρούγκερ, ένα σύµβολο πλέον της ποπ κουλτούρας. Στοιχεία από αυτά τα φιλµ θα βρείτε και στη δική µας ταινία.
Για ποιον λόγο αγαπάτε τα θρίλερ και τα φιλµ τρόµου;
Αποτελούν πραγµατική διέξοδο για εµένα. Μπορείς να πας στην αίθουσα και να αντιµετωπίσεις όλη αυτή την ανησυχία, την οποία δεν θες να σκέφτεσαι όταν είσαι ξαπλωµένος στο κρεβάτι τη νύχτα και κοιτάζεις το ταβάνι. Είναι σαν ένας υγιής τρόπος να ξεπεράσεις τα προβλήµατά σου.
Ποια ταινία σάς έχει τροµάξει περισσότερο;
Ο «Εφιάλτης στον δρόµο µε τις λεύκες 3» φυσικά. Την είδαµε µε τον Νέιτ στο σπίτι µου όταν ήµασταν οκτώ ή εννέα χρόνων και χεστήκαµε από τον φόβο µας, ώστε αναγκαστήκαµε να το κλείσουµε για να συνέλθουµε. Ο Νέιτ όµως είχε φρικάρει και µετά έπρεπε να περπατήσουµε µέχρι το σπίτι του για να συνεχίσουµε τη βιντεοθεραπεία µε το «Better off dead» µε τον Τζον Κιούζακ για να έρθουµε στα ίσα µας.
