Τζορτζ Μπεστ και Ντιέγκο Μαραντόνα που μάγεψαν τους φιλάθλους με τη μαεστρία τους αντιμετώπισαν κοινούς δαίμονες και αποδήμησαν την ίδια ημερομηνία
«Τα πόδια του Τζόρτζι ήταν ευέλικτα σαν τα ακροδάχτυλα ενός πορτοφολά» έγραψε κάποτε ο μαέστρος της πένας Χιου ΜακΙλβάνι, που πλέον παρακολουθεί το δίδυμο από το παραδίπλα σύννεφο. «Αυτά που έκανε ο Ντιέγκο με την μπάλα ακόμη και ο Θεός ο ίδιος θα τα θεωρούσε αδιανόητα» υποκλίθηκε στον μεγάλο του αντίπαλο ο Αρτούρ Αντούνες Κοΐμπρα, κατά κόσμον Ζίκο. Δεν έχουν μείνει πια πολλοί από εκείνους που είχαν την τύχη να δουν και τους δύο εν δράσει στο χορτάρι.
Τα κορίτσια του Τζορτζ Μπεστ είναι πλέον γιαγιάδες στα 70φεύγα, ίσως και μικρότερες. Tι να απέγινε εκείνη η νύφη που διάλεξε να περάσει την πρώτη νύχτα του γάμου της μαζί με τον ποδοσφαιριστή την ίδια ώρα που οι συμπαίκτες του πότιζαν με σαμπάνια τον γαμπρό για να του αποσπάσουν την προσοχή; «Το 90% των χρημάτων μου τα ξόδεψα στα ποτά, στις γκόμενες και στα ακριβά αυτοκίνητα» έλεγε ο ίδιος ο Μπεστ. «Τα υπόλοιπα τα σπατάλησα»!
Ο μελαχρινός άγγελος από τα γκέτο της Βόρειας Ιρλανδίας συζούσε από μικρός με τους δαίμονές του, αλλά έζησε τη ζωή του όπως την ήθελε. Αγιος δεν ήταν σε καμία περίπτωση. Αρκετές από τις πολυάριθμες συντρόφους του – και πρώτη η σύζυγός του Αντζι– ισχυρίστηκαν ότι είχε βαρύ χέρι, ενώ ακόμη και η κατά προτεραιότητα μεταμόσχευση ήπατος το 2002 από το ΕΣΥ της Βρετανίας θεωρήθηκε σκανδαλώδης.
«Ο κύριος αυτός δεν δείχνει την παραμικρή μεταμέλεια ούτε δείχνει διατεθειμένος να ξεπεράσει τον αλκοολισμό του» έγραψαν οι εφημερίδες. «Καλύτερα να έπαιρνε το συκώτι κάποιος άλλος, που του αξίζει να ζήσει». Και πράγματι δώδεκα μήνες μετά την επέμβαση ο Μπεστ έπινε πάλι σαν νεροφίδα. Δύο χρόνια αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή. Η νεφρική ανεπάρκεια που τον σκότωσε προήλθε από τα φάρμακα με τα οποία οι γιατροί πάσχιζαν απεγνωσμένα να θωρακίσουν το ήπαρ του από την απόρριψη.
Κόντρα στο άσπιλο και άμωμο προφίλ του Πελέ, ο Τζορτζ Μπεστ και ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν τα «μαύρα άλογα» των γηπέδων. Δύο καταραμένοι ποιητές παραδομένοι στα πάθη τους, εκ γενετής αδιάφοροι για τον ίσιο δρόμο και για το μονοπάτι με τα λευκά βότσαλα που οδηγούσε σε ήρεμη ακροθαλασσιά. Ο Τζορτζ Μπεστ ήταν εθισμένος στο αλκοόλ, ο Ντιέγκο Μαραντόνα στα ναρκωτικά. «Τον Μπεστ είχα είδωλο όταν ήμουν παιδάκι και ονειρευόμουν να του μοιάσω σε όλα» ομολόγησε ο Μαραντόνα. «Ακόμη και στη μάχη του με τον αλκοολισμό ένιωθα πάντοτε σύμμαχός του».
Τα δύο φτωχόπαιδα που μεγάλωσαν με ξερό ψωμί και φτηνό αλκοόλ κατέκτησαν τον κόσμο και έγιναν ινδάλματα μιας κοινωνίας που δεν τους ταίριαζε καθόλου, διχασμένες προσωπικότητες που ακροβατούσαν πάνω από το κενό. «Με τον Ντιέγκο να με συντροφεύει θα πήγαινα ακόμη και στον πόλεμο» έλεγε ο προσωπικός του γυμναστής Φερνάντο Σινιορίνι. «Με τον Μαραντόνα στο πλευρό μου, όμως, δεν θα έκανα ούτε μισό βήμα».
Ο «Πίμπε ντ’ Ορο» είχε χαρακτηρίσει τον Βορειοϊρλανδό είδωλό του. «Ακόμη και στη μάχη του με τον αλκοολισμό ένιωθα πάντοτε σύμμαχός του» έλεγε
Η φράση «ο Μαραντόνα πέθανε» ακούστηκε για πρώτη φορά όχι στις 25 Νοεμβρίου 2020, αλλά πολύ νωρίτερα, τον Απρίλιο του 2007. Οι εφημερίδες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη έσπευσαν να γράψουν νεκρολογίες στο πόδι, αλλά το ράδιο αρβύλα έπαψε να εκπέμπει την κρίσιμη στιγμή.
Οταν ο Ντιέγκο πέρασε τις πύλες του νοσοκομείου στο Μπουένος Αϊρες, στις 29 Μαρτίου, ήταν ένα φάντασμα με κίτρινα μάτια, μολονότι είχε χάσει πολλά από τα κιλά που τον βασάνιζαν. Οι γιατροί διέγνωσαν ηπατίτιδα, για δεύτερη φορά στη ζωή του. Το συκώτι του κόντευε πλέον να καταρρεύσει από το αλκοόλ και ο οργανισμός του ήταν ιδιαίτερα καταπονημένος. Οι φήμες οργίαζαν και η «είδηση» του θανάτου του μεταδόθηκε ως ανεπιβεβαίωτη πληροφορία, όχι μία, αλλά τρεις φορές, μέσα σε λίγα δραματικά 24ωρα.
Η μεταφορά του διάσημου μπαλαδόρου σε κέντρο απεξάρτησης από το αλκοόλ ήταν πια μονόδρομος. Οταν επέστρεψε στο σπίτι του, στις 8 Μαΐου, φώναξε τις κάμερες και διαβεβαίωσε τους πιστούς του ότι μετρούσε δυόμισι χρόνια καθαρός από τα ναρκωτικά και το πιοτό. Κάποιοι τον πίστεψαν, οι περισσότεροι όχι. Την αποθεραπεία του την ανέλαβε ο Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, όπου ο Μαραντόνα έτυχε υποδοχής εν χορδαίς και οργάνοις. «Τις πρώτες ημέρες της νοσηλείας του η καρδιά του λειτουργούσε στο 38% των δυνατοτήτων της» είπαν οι Κουβανοί γιατροί.
Στις έξι δεκαετίες της σύντομης ζωής του ο «Πίμπε ντ’ Ορο» της Αργεντινής βασανίστηκε από ναρκωτικά, αλκοόλ, παχυσαρκία, ασθένειες και ποιος ξέρει τι άλλο. Οι αδίστακτοι έμποροι της κοκαΐνης στη Νάπολη πίνουν ακόμη ακριβή σαμπάνια στο όνομά του. Μετά τον θάνατό του το 2020 η ομάδα που σκαρφαλωμένη στις στιβαρές πλάτες του εκτοξεύτηκε από την αφάνεια στην κορυφή μετονόμασε το γήπεδο της δόξας από «Σαν Πάολο» σε «Ντιέγκο Μαραντόνα». Τη θέση ενός αγίου πήρε μια θεότητα.
Διαβάστε επίσης
Θεόδωρος Λουλούδης: Δημόσιο χρήμα σε καταχρεωμένο επιχειρηματία
H βρώμικη ιστορία «ενός αποτυπώματος» – Στο Documento που κυκλοφορεί – Mαζί το Docville
Μητσοτάκης: «Θα είμαι υποψήφιος πρωθυπουργός το 2027» – «μπετόν αρμέ» η ΝΔ μετά τη διαγραφή Σαμαρά
