Ήταν μαζί με την Άννα Μανιάνι οι πρώτες ιταλίδες σταρ για τις οποίες άνοιξαν οι πύλες του Χόλιγουντ και πρωταγωνίστησε δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της δεκαετίας του ’60 όπως οι Χάμφρι Μπόγκαρτ, Άντονι Κουίν, Γιουλ Μπρίνερ, Έρολ Φλιν, Φρανκ Σινάτρα, Μπαρτ Λάνκαστερ, Τόνι Κέρτις και Ροκ Χάτσον.
Μπορεί η αφετηρία της να βασίστηκε στα κλισέ των διαγωνισμών ομορφιάς (το 1947 συμμετείχε σε διαγωνισμό ομορφιάς για τη Μις Ιταλία και ήρθε τρίτη) και του μόντελινγκ αλλά στην πορεία της προσπάθησε με όλες τις δυνάμεις να πείσει ότι είναι πολλά παραπάνω από ένα όμορφο πρόσωπο κι ένα σέξι κορμί.
Η αγαπημένη «Λόλο» των Ιταλών έζησε μια γεμάτη περιπέτειες ζωή βλέποντας αρκετές φορές την τύχη της να πηγαίνει από το ζενίθ στο ναδίρ κι αντιστρόφως. Παρότι γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια, ο βιοτέχνης πατέρας της που είχε την ευθύνη του μεγαλώματος τεσσάρων κοριτσιών, έχασε όλη την περιουσία του σε ένα βομβαρδισμό των συμμάχων κι όταν μετακόμισαν από το Σουμπιάκο στη Ρώμη λίγο πριν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.
Αυτό δεν εμπόδισε πάντως τη νεαρή Τζίνα να μπει στη σχολή Καλών Τεχνών. Την χρονιά που πήρε μέρος στα καλλιστεία, μάγεψε τον Χάουαρντ Χιούζ ο οποίος την πήρε μαζί του στο Χόλιγουντ για να τη βοηθήσει να κάνει καριέρα αλλά εκείνη επέστρεψε πίσω στη χώρα της. Σύντομα άρχισε να πρωταγωνιστεί σε αρκετά φιλμ (μόνο το 1950 γύρισε 4 φιλμ ανάμεσα στα οποία συναντάμε και το «A dog’s life» των Μονιτσέλι-Στένο) για να ξεκινήσει τη διεθνή καριέρα που θα την οδηγήσει ξανά πίσω στο Χόλιγουντ, όπου θα κάνει το ντεμπούτο της στο «Πιο δυνατός από το διάβολο» του Τζον Χιούστον το 1953. Στην ταινία εκείνη που γνώρισε μεγάλη επιτυχία συμπρωταγωνιστούσαν οι Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και Τζένιφερ Τζόουνς, αλλά δεν τα πήγε καθόλου καλά με τον Μπόγκι ο οποίος την αντιπάθησε από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Στη συνέχεια θα εμφανιστεί στα «Διασταυρούμενα Σπαθιά» με τον Ερολ Φλιν, στο «Βαριετέ» του Κάρολ Ριντ δίπλα στους Λάνκαστερ-Κέρτις, στην «Παναγία των Παρισίων» όπου παίζει την Εσμεράλντα δίπλα στον Κουασιμόδο του Άντονι Κουίν, στο «Η Ωραία της Καλκούτας» του Τζον Στάρτζες με τον Φρανκ Σινάτρα, στο «Ο Σολομών και η Βασίλισσα του Σαβά» του Κινγκ Βιντορ, με τον Γιουλ Μπρίνερ ο οποίος αντικατέστησε τον Τάιρον Πάουερ που πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Το 1955 με το «Η Ωραιότερη Γυναίκα του Κόσμου» του Ρόμπερτ Λέοναρντ και συμπρωταγωνιστή τον Βιτόριο Γκάσμαν, μια βιογραφική ταινία πάνω στη ζωή της σοπράνο Λίνα Καβαλιέρι αποσπά το βραβείο Ντέιβιντ Ντι Ντονατέλο Α’ Γυναικείου Ρόλου, τα βραβεία που ίδρυσε η Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου εκείνη την χρονιά.
Τo 1973 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο ένα οδοιπορικό με τίτλο «Italia mia» και δικές της φωτογραφίες, ενώ ακολούθησε τρία χρόνια μετά άλλο ένα ταξιδιωτικό οδοιπορικό στις Φιλιππίνες και πάλι σε δική της φωτογράφηση, που ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο πάθος της μετά την γλυπτική. Την 1η Φεβρουαρίου 2018 κέρδισε το δικό της αστέρι στο Hollywood Walk Fame.
Διαβάστε επίσης:
