Κατέρριψε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης αναφορικά με τους λόγους που επέφεραν την πολιτική αλλαγή του 2015, κάνοντας λόγο για κολοσσιαία αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.
Ξεκινώντας την κριτική του για τα οικονομικά αποτελέσματα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, έκανε λόγο για δημοσιονομικό κενό περίπου 2,8% για το 2015 και ανεργία που άγγιξε στο 27%, χωρίς καμία βελτίωση στα θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας. Τόνισε δε πως η πέμπτη αξιολόγηση προέβλεπε σειρά μέτρων που αρκετά από αυτά ανασχέθηκαν στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015, όπως η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τις επικουρικές συντάξεις, η υλοποίηση του σχεδίου για τη μικρή ΔΕΗ, η πλήρης κατάργηση της προστασίας για την πρώτη κατοικία, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μαζικές απολύσεις, λοκ άουτ κ.ο.κ..
«Κανένα σαφές σχέδιο και καμία δέσμευση για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους πέρα από τη γενικόλογη υπόσχεση του Νοέμβρη του 2012» είπε και διερωτήθηκε: «Πού στηριζόταν η ρητορική περί success story και η πρόβλεψη ότι το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με επιτυχία;». Κατά τα λεγόμενα του κυβερνητικού εκπροσώπου, βασιζόταν στην επιθυμία της τότε πολιτικής ηγεσίας η τρόικα να κάνει τα στραβά μάτια και να χαρίσει την ολοκλήρωση του προγράμματος στον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο για να αποφευχθεί τον κίνδυνο της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ. «Να κλείσει (σ.σ. ο Σαμαράς) άρον άρον την πέμπτη αξιολόγηση χωρίς να καλύψει το δημοσιονομικό κενό και να του χαρίσουν μια πιστοληπτική γραμμή που υπήρχε μόνο στη φαντασία του και πουθενά αλλού καθώς κανείς δεν συζητούσε κάτι τέτοιο» εξήγησε, συμπληρώνοντας πως αυτή η ανεκπλήρωτη φαντασίωση που επιτρέπει σήμερα στον κ. Σαμαρά να ισχυρίζεται ότι τον έριξαν οι σύμμαχοι του. «Ε λοιπόν όχι. Δεν τον έριξαν οι σύμμαχοι του αλλά η καταστροφική συμφωνία που υπέγραψε και ο ελληνικός λαός» συμπέρανε.
«Και ποια είναι αλήθεια σήμερα η συνολική εικόνα της ελληνικής οικονομίας; Και τι σχέση έχει με την κολοσσιαία αποτυχία της περιόδου 2010 – 2014;» ήταν τα ερωτήματα με τα οποία ξεκίνησε τη σύγκριση των επιτευγμάτων της προηγούμενης κυβέρνησης σε σχέση με την τωρινή.
Αναφέρθηκε στην ανεργία που «τείνει για πρώτη φορά κάτω από το 20%» και στους ρυθμούς ανάπτυξης που για το 2017 αναμένεται κλείσουν κοντά στο 2%, προβλέποντας πως θα φτάσει στο 2,5% κατά το 2018. «Όλα τα θεμελιώδη μεγέθη της ελληνικής οικονομίας από τον δείκτη οικονομικής εμπιστοσύνης και τις εξαγωγές μέχρι τις επενδύσεις και την βιομηχανική παραγωγή ανακάμπτουν σταθερά ενώ για πρώτη φορά το διαθέσιμο εισόδημα αλλά και ο μέσος μισθός δείχνουν να ανατρέπουν την για χρόνια καθοδική τάση τους και να επιστρέφουν σε θετικό έδαφος» υποστήριξε, συμπληρώνοντας: «Αλλά ο βασικός δείκτης που μας επιτρέπει να είμαστε βέβαιοι για την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος δεν είναι άλλος από τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων». Και αποσαφήνισε πως το επιτόκιο του ομολόγου είναι η μαθηματική έκφραση του κινδύνου σε μια οικονομία.
«Και τι λέει αυτός ο δείκτης; Ότι το δεκαετές ομόλογο έχει σπάσει το όριο του 4% ενώ το πενταετές ομόλογο έφτασε στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας κοντά στο 3%. Πράγμα που σημαίνει ότι η αυτοδύναμη έξοδος στις αγορές και η ανάκτηση της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας της χώρας δεν είναι απλώς μια φαντασίωση ή μια επιθυμία αλλά ένας απόλυτα εφικτός και επιτεύξιμος στόχος» σημείωσε, ενώ υπογράμμισε πως αυτή είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που επιτυγχάνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους. «Επομένως η έξοδος από το πρόγραμμα είναι μπροστά μας και ορατή» συμπέρανε.
Μετά το καλοκαίρι του 2018 θα κορυφωθεί η πολιτική σύγκρουση
Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, μετά το καλοκαίρι του 2018 οι διαφορές της πολιτικής και οι κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές που ήδη είναι σαφείς θα αρχίσουν να εμφανίζονται με ακόμη μεγαλύτερη ενάργεια. «Είναι τότε που τα δύο πολιτικά σχέδια θα συγκρουστούν και θα αντιπαρατεθούν ακόμη πιο καθαρά» εξήγησε και συνέχισε λέγοντας πως «από τη μια πλευρά το σχέδιο της ΝΔ και των δορυφόρων της που θέλουν να επιστρέψουμε σε μια οικονομία πλήρους δημοσιονομικής και εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας, ένα πολιτικό πρόγραμμα σοκ και δέους που συνοψίζεται στο τετράπτυχο: Απολύσεις – ξεπούλημα – καταστροφή του κοινωνικού κράτους και μείωση των μισθών για να δημιουργηθούν δήθεν κίνητρα επενδύσεων. Και από την άλλη το δικό μας σχέδιο που θέλει να βάλει στο επίκεντρο την εργασία και την αναδιανομή».
«Μιλάμε δηλαδή για δύο διαφορετικούς κόσμους» κατέληξε.
