Μια φωτογραφία μπορεί να αποδώσει το θέμα χιλίων λέξεων, αλλά εδώ θα περιοριστούμε σε πολύ λιγότερες. Με βάση την τυποκτόνα (ν)τροπολογία της κυβέρνησης Μητσοτάκη η εικόνα του περιπτέρου με αναρτημένα έντυπα αριστερών οργανώσεων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και μουσειακή. Η ελεύθερη έκφραση κάθε πολίτη ή κάθε οργάνωσης και η ελευθεροτυπία εγκιβωτίζονται σε ένα κανονιστικό πλαίσιο που αυτόματα βάζει λουκέτο σε όποιον δεν είναι «επαγγελματίας».
Πολύ επικίνδυνη και αντιδημοκρατική η πρακτική που περιορίζει την ενημέρωση και την άποψη –αμφότερα απαντώνται στον έντυπο λόγο μαζί ή και χωριστά– ο ορισμός σε πανελλαδική εφημερίδα (θεωρητικά όλες απευθύνονται σε όλους τους πολίτες) να ορίζεται διευθυντής και διευθυντής σύνταξης με «ταυτότητα» μέλους του επαγγελματικού σωματείου και σε περίπτωση παράβασης να εξοντώνεται οικονομικά διά του Εθνικού ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ Συμβουλίου (ΕΣΡ) και ενός ή δύο ή πολλών ιδιωτών τα οποία ελέγχουν το/τα πρακτορείο/α διανομής.
Με λίγα λόγια, δεν φτάνει ο φραγμός των ανυπέρβλητων οικονομικών μεγεθών που απαιτείται για να κυκλοφορήσουν τα έντυπα σε πανελλαδική κλίμακα (τεράστιο κόστος για χαρτί και διανομή), δεν φτάνει που οι ιδιώτες είναι κλειδοκράτορες των δικτύων διανομής και βάζoυν διόδια για να διακινηθεί ένα έντυπο (αν θέλουν και όποτε θέλουν), χρειάστηκε και η ταφόπλακα της νέας ρύθμισης για να κλείσουν οριστικά όσα έντυπα εκφράζουν κριτικές και διαφορετικές φωνές.
Για να απλωθεί η μιντιακή μονοκρατορία της χειραγωγημένης ενημέρωσης των πλείστων καναλιών και των συστημικών Μέσων που βρίσκονται στα χέρια της οικονομικής ελίτ. Μια χούφτα ιδιοκτήτες έχουν συγκεντρώσει το «πακέτο» της ενημέρωσης, καθοδηγούν τις ειδήσεις, επιβάλλουν την προβολή ή αποσιώπηση ειδήσεων με μαστίγιο χωρίς να παρέχουν το καρότο του καλού μισθού. Με αυτές τις συνθήκες διαμορφώνονται δημοσιογράφοι, κανάλια, έντυπα καρμπόν, δημοσιογράφοι χωρίς προσωπικότητα και αξιοπρέπεια καθώς μετατρέπονται σε ιμάντες μεταφοράς «ειδήσεων» και non paper, διογκώνεται η λογοκρισία διά του λουκέτου και ο νεομακαρθισμός για όποιον δεν εντάσσεται στο κανάλι της «επίσημης» άποψης, της άποψης της εξουσίας.
