Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης ή αν θέλετε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διασταύρωσαν την Τρίτη 1 Ιουνίου τα ξίφη τους με καμβά το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός στις εργασίες του συνεδρίου «Το Σύστημα Υγείας στην COVID-19 και στη μετά-COVID-19 εποχή» επαναλάμβανε ότι «Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα υγείας» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από το ίδιο βήμα μιλούσε για δυο ολικά διαφορετικές αντιλήψεις: η μία υπερασπίζεται ένα ισχυρό δημόσιο και δωρεάν ΕΣΥ, ως δικλείδα ασφαλείας για τη ζωή και την υγεία του πληθυσμού και η άλλη, θεωρεί τον τομέα της Υγείας ως «πεδίο και ευκαιρία για την κερδοφορία μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων».
Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε για ένα νέο, ορθολογικό χάρτης «με αυτό το σύστημα το οποίο ονομάζουμε ‘‘hub and spoke’’, ένας τρόπος δηλαδή να δημιουργούνται clusters νοσοκομείων τα οποία θα συνεργάζονται με μεγαλύτερα τριτοβάθμια νοσοκομεία, έτσι ώστε να γνωρίζει ο καθένας ποιες υπηρεσίες μπορεί να παρέχει το περιφερειακό νοσοκομείο και για ποιες υπηρεσίες θα πρέπει ο ασθενής να απευθυνθεί ή να διακομιστεί σε ένα μεγαλύτερο, πιο οργανωμένο νοσοκομείο» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε με τη δική του πρόταση για ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού του ΕΣΥ και συγκεκριμένα την ανάγκη για 15.000 μόνιμες προσλήψεις και παρουσίαζε τις 11 τομές του κόμματός του για το «νέο ΕΣΥ».
Επί της ουσίας οι δύο πολιτικοί αρχηγοί παρουσίασαν δύο αντικρουόμενες προτάσεις. Η μια θεωρεί ότι η πανδημία με την συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα άφησε πίσω της «μια πολύ ενδιαφέρουσα παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα του ΕΣΥ», η άλλη ότι η πανδημία κατέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο την ανάγκη ενίσχυσης του συστήματος Υγείας στη χώρα.
Έρχεται κοινωνική καταστροφή
Στον ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα δεν έμειναν εκεί. Άνοιξαν την ομπρέλα βάζοντας στο κάδρο και την κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας για πρώτη φορά στη χώρα κατηγορώντας τον πρωθυπουργό ότι «δεν αρνείται μόνο την πρότασή μας για ρύθμιση του πανδημικού χρέους με διαγραφή μέρους της βασικής οφειλής, αλλά αρνείται να δώσει έστω και μία ευκαιρία για τους οφειλέτες που επλήγησαν από την υγειονομική κρίση».
«Με δυο λόγια», λένε, «υλοποιεί όσα δεν κατάφεραν με στυγνούς εκβιασμούς ούτε οι δανειστές για δέκα χρόνια: Από τη μία μειώνει το εισόδημα των εργαζομένων και θεσμοθετεί την πληρωμή σε…ρεπό και από την άλλη βγάζει στο σφυρί τα σπίτια τους.
Δεν πρόκειται απλά για το πιο νεοφιλελεύθερο σχέδιο αναδιάρθρωσης της οικονομίας. Πρόκειται για εν εξελίξει κοινωνική καταστροφή».
