Σε μία κατάμεστη αίθουσα στο Βελλίδειο στην 84η ΔΕΘ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε την ομιλία του αναφερόμενος στην κατάσταση της χώρας όταν παρέλαβε η κυβέρνησή του.
«Είμαστε εδώ μόλις δύο μήνες μετά από μία σκληρή εκλογική μάχη αλλά και μετά από τεσσεράμισι χρόνια μάχης για να κρατήσουμε όρθια την Ελλάδα για να κρατήσουμε όρθια την κοινωνία», είπε.
Και συνέχισε «Σας καλώ να αναλογιστούμε ποια ήταν η εικόνα της χώρας όταν πριν από 4,5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης. Ανεργία που έφτασε μέχρι και το 28%, ανθρωπιστική κρίση, χρόνια οικονομικής συρρίκνωσης απεπένδυση σε όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες, τράπεζες στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ταμεία άδεια, ολοκληρωτική απορρύθμιση της αγοράς εργασίας».
Στο σημείο αυτό ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στα μέτρα που εξήγγειλε πέρυσι από το ίδιο βήμα και τα οποία όπως είπε έγιναν όλα πράξη.
Τα τέσσερα λάθη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ
Αναφερόμενος στα λάθη που έγιναν αναφέρθηκε στο δεύτερο πακέτο μέτρων που όπως είπε καθυστέρησαν σημαντικά. Επίσης σε διάφορα παράκεντρα εξουσίας μέσα στο κράτος που δεν αντιμετωπίστηκαν (αναφέρθηκε σε παραδικαστικά κυκλώματα) επαρκώς, στην αδυναμία να επικοινωνηθεί το κυβερνητικό έργο και στην έλλειψη περιβαλλοντικών πολιτικών.
«Η χώρα έχει μια κυβέρνηση, το σεβόμαστε αυτό αλλά έχει και μια πολύ ισχυρή αντιπολίτευση. Και αυτό μας δίνει μια πολύ μεγάλη ευθύνη».
Η νεοφιλελεύθερη ΝΔ
Παντού στην Ευρώπη και στον κόσμο το νεοφιλελεύθερο μοντέλο αποτυγχάνει. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη χώρα μας είναι ότι η κυβέρνηση το ακολουθεί.
«Αν δεν συμφωνεί ο νόμος με τον κ. Μητσοτάκη, αλλάζουμε τον νόμο», συνέχισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος στον διορισμό του νέου επικεφαλής της ΕΥΠ καταγγέλλοντας παρεμβάσεις στις Ανεξάρτητες Αρχές.
Παράλληλα χαρακτήρισε «πολιτική τυμβωρυχία» τη στάση της ΝΔ για την τραγωδία στο Μάτι η οποία όπως είπε όταν έγινε κυβέρνηση έκανε γ.γ στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης τον επιχειρησιακό υπεύθυνο της τραγωδίας την παραίτηση του οποίου είχε ζητήσει ο ίδιος.
Δίνουν πολλά στους λίγους
Αναφερόμενος στην οικονομική πολιτική της νέας κυβέρνησης είπε ότι «δίνουν λίγα στους πολλούς και πολλά στους λίγους και μετά πανηγυρίζουν».
«Αυτά είναι τα κοινωνικά συμφέροντα που θέλει να εξυπηρετήσει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και αυτή είναι η αντίληψή του για την κοινωνική δικαιοσύνη. Και ακριβώς αυτήν την αντίληψη υπηρετεί αυτή η κυβέρνηση σε όλους τους τομείς οικονομικής πολιτικής κάνοντας δώρα σε φίλους επιχειρηματίες σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος».
«Είναι αυτό ανάπτυξη για όλους ή είναι ανάπτυξη για τους χορηγούς του κ. Μητσοτάκη», αναρωτήθηκε ο κ. Τσίπρας.
Επίθεση στη ΝΔ για όμιλο Λάτση, Μαρινάκη και ταχυμεταφορές.
«Είμαστε εδώ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, για να λέμε την αλήθεια στον ελληνικό λαό», συνέχισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος στο Ελληνικό, τα ΕΛΠΕ, την Eldorado Gold και το πρακτορείο διανομής Τύπου «Άργος», ιδιοκτησίας του Βαγγ. Μαρινάκη.
Ειδικότερα για το Ελληνικό είπε ότι πάνε να το χρηματοδοτήσουν με χρήματα από τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποίησε ο ελληνικός λαός. Για τις Σκουριές είπε ότι θέλουν το κράτος να επιδοτεί τις δραστηριότητες της εταιρείας γεγονός πρωτοφανές όπως είπε.
Πού πήγαν οι «πατριώτες»;
Αναφερόμενος στη συμφωνία των Πρεσπών καταχειροκροτούμενος και με τον κόσμο να του φωνάζει να μιλήσει για τη στάση των παπάδων, ο κ. Τσίπρας αναρωτήθηκε «που πήγαν φέτος οι πατριώτες» που πέρυσι διαδήλωναν έξω από τη ΔΕΘ.
Οι αγράμματοι ονομάζονται άριστοι
«Δεν είναι πρόοδος το καθημερινό λιβάνισμα του κ. Μητσοτάκη από τις τηλεοράσεις», συνέχισε ο κ. Τσίπρας.
Οι 4 προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ
Αναφερόμενος στις προτεραιότητες και το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε στη «Δίκαιη Ανάπτυξη», στο νέο κοινωνικό κράτος, στην ψηφιοποίηση και τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης και στη διεύρυνση των ατομικών δικαιωμάτων όλων των πολιτών.
«Είμαστε εδώ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ και θα μεγαλώσει, απευθύνει ένα κάλεσμα σε όλους του δημοκρατικούς πολίτες για την Ελλάδα πιυ μαα αξίζει» κατέληξε ο πρώην πρωθυπουργός.
Όλη η ομιλία Τσίπρα
Κυρίες και Κύριοι,
Φίλες και φίλοι, .
Είμαστε εδώ
μόλις δύο μήνες μετά από μια σκληρή εκλογική μάχη.
Αλλά και μετά από τεσσεράμισι χρόνια μάχης για να κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια,
Για να κρατήσουμε τη κοινωνία όρθια
Είμαστε εδώ λοιπόν ξανά για τη κοινωνία
Για τη πρόοδο
Για τη Δημοκρατία
Για την Ελλάδα.
Και είμαι προσωπικά ξανά στο ίδιο βήμα που βρέθηκα σε κρίσιμες, ιστορικές στιγμές για τη πατρίδα αλλά και για την αριστερά, για τη προοδευτική παράταξη.
Σας καλώ λοιπόν να αναλογιστούμε ποια ήταν η εικόνα της χώρας τεσσεράμιση μόλις χρόνια πριν.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνοντας μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές ανατροπές της πολιτικής μας ιστορίας ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης.
Ανθρωπιστική κρίση, ανεργία στο 27%, οχτώ συνεχόμενα χρόνια οικονομικής συρρίκνωσης με τη χώρα να έχει χάσει σωρευτικά το 25% του πλούτου της,
αποεπένδυση σε όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες, τράπεζες στα όρια της κατάρευσης, άδεια ταμεία,
αδυναμία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους,
ολοκληρωτική απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.
Αυτή την πραγματικότητα ολέθρου κλήθηκε να διαχειριστεί η νέα μας τότε κυβέρνηση.
Και μετά την συμφωνία του Ιουλίου και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 η εντολή μας ήταν σαφής και καθαρή:
Να σταματήσουμε την πορεία καταστροφής.
Να βγάλουμε την Ελλάδα από την μνημονιακή συνθήκη.
Να της δώσουμε πίσω την αξιοπρέπεια και την κυριαρχία της. Να στηρίξουμε τους αδύνατους.
Θεωρώ ότι τιμήσαμε αυτή την εντολή.
Και οι Έλληνες πολίτες το γνωρίζουν. Γνωρίζουν πού και πώς ζούσαν το 2015 και γνωρίζουν πού και πώς ζουν σήμερα.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια μέσα από δυσκολίες, συμβιβασμούς αλλά και σκληρή δουλειά καταφέραμε πολλά.
Δεν λύθηκαν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα. Όμως η εικόνα της χώρας έχει ριζικά αλλάξει.
Κανείς δεν το αρνείται αυτό.
Όπως και κανείς δεν αρνείται ότι αυτό είναι έργο της προηγούμενης, της δικής μας κυβέρνησης.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο πετύχαμε εκεί που το παλιό πολιτικό σύστημα απέτυχε με τρείς διαδοχικές κυβερνήσεις.
Να μειώσουμε τους στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα, να ολοκληρώσουμε και να βάλουμε τέλος στην δημοσιονομική προσαρμογή.
Να επαναφέρουμε την ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης.
Να μειώσουμε την ανεργία κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, δημιουργώντας 675 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας μέχρι τον Ιούνιο του 2019.
Να καταπολεμήσαμε την αδήλωτη εργασία.
Να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό.
Να αποκαταστήσουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Αποκαταστήσαμε μεγάλες κοινωνικές πληγές και ταυτόχρονα τον Αύγουστο του 2018 πετύχαμε μια μεγάλη, μια ιστορική τομή.
Βγάλαμε τη χώρα από το καθεστώς των μνημονίων. Και ρυθμίσαμε το ελληνικό χρέος.
Έτσι το ελληνικό δημόσιο αποκατέστησε την αξιοπιστία του.
Για πρώτη φορά μετά από 10 ολόκληρα χρόνια η χώρα κατάφερε να πατήσει στα δικά της πόδια.
Επιστρέψαμε στις αγορές χρήματος με το ελληνικό ομόλογο να σημειώνει ιστορικά χαμηλά ήδη από τον Ιανουάριο του 2019.
Με συνετή διαχείριση δημιουργήσαμε ένα χρηματικό απόθεμα ασφαλείας πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα. 37 δις ευρώ.
Που διασφαλίζει τη χώρα μας από εξωγενείς αναταράξεις.
Και δημιουργεί μεγάλα περιθώρια ευελιξίας.
Αρκεί να αξιοποιηθεί σωστά.
Ήταν ακριβώς αυτές οι εξελίξεις και η μεγάλη ιστορική τομή της εξόδου, που μας έδωσαν για πρώτη φορά τη δυνατότητα, πριν από ένα χρόνο εδώ από το βήμα της ΔΕΘ , να εξαγγείλωτα πρώτα μέτρα αυτής της νέας οικονομικής πολιτικής.
Που ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν όλα. Ένα προς ένα.
Σας θυμίζω:
Μείωση του ΈΝΦΙΑ κατά 30% για τις μικρές και μεσαίες περιουσίες.
Μείωση ασφαλιστικών εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες από το 20 στο 13,3%.
Επιδότηση ενοικίου για 300.000 νοικοκυριά.
Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για συνεταιρισμένους αγρότες και αγροτικούς συναιτερισμούς.
Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για νέους εργαζόμενους έως 25 ετών.
Μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων κατά 1%.
7000 επιπλέον προσλήψεις για το πρόγραμμα «Βοηθεια στο σπίτι» και για την Ειδική Αγωγή.
Και φυσικά, αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 586 στα 650 ευρώ και κατάργηση του υποκατώτου μισθού.
Αυτές είναι λοιπόν οι εξαγγελίες της ΔΕΘ χωρίς αντίκρισμα;
Αυτά είναι τα μεγάλα λόγια που δεν γίνονται πράξη;
Όπως μας κατηγορούσαν οι αντίπαλοί μας;
Έγιναν όλα πράξη ένα προς ένα.
Και όχι μόνο αυτά.
Τον Μάιο του 2019 εξαγγείλαμε, ψηφίσαμε και εφαρμόσαμε μια δεύτερη δέσμη μέτρων ελάφρυνσης και ενίσχυσης.
Τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 24 στο 13%
Την σταδιακή αποκατάσταση της μόνιμης 13ης σύνταξης με αρχική δαπάνη τα 800 εκ. ευρώ.
Τη ρύθμιση των 120 δόσεων για χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία.
Τη μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια από το 13% στο 6%. Μείωση που η κυβέρνηση έρχεται σήμερα να εξανεμίσει με την αύξηση των τιμολογίων μετά από 5 ολόκληρα χρόνια.
Αλλά και τη μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα από το 24 στο 13%.
Αυτή ήταν η νέα οικονομική πολιτική που εγκαινιάσαμε και υλοποιήσαμε μετά την έξοδο από το Μνημόνιο.
Με αρχή μέση τέλος.
Που υπάκουε σε μια συγκεκριμένη στρατηγική. Και την οποία σήμερα η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει ως δική της ενώ τότε την λοιδορούσε.
Ρωτάνε όμως πολλοί αγαπητοί φίλοι:
Δηλαδή τα κάνατε όλα καλά;
Θα είμαι ευθύς: Όχι, δεν τα κάναμε όλα καλά.
Μακριά από εμάς η λογική της αυταρέσκειας, της αυτάρκειας και του ναρκισσισμού.
Φυσικά κάναμε λάθη.
Φυσικά υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα, ταχύτερα και πιο αποφασιστικά.
Και θέλω σήμερα να αναφέρω τρείς τουλάχιστον πτυχές που μας αφορούν όλους:
Πρώτον, νομίζω, ότι κάποιες φορές, υπό την πίεση των θεσμών και των ευρωπαϊκών συσχετισμών και λόγω της εύθραυστης κατάστασης των διαπραγματεύσεων και των συζητήσεων επιδείξαμε μια ατολμία να δράσουμε πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά για την λήψη μέτρων ελάφρυνσης.
Ειδικά η καθυστέρηση του δεύτερου πακέτου μέτρων για το 2019 μας στοίχισε.
Πολλοί το θεώρησαν εκλογικό πακέτο ενώ στην πραγματικότητα ο χρόνος των εξαγγελιών σχετιζόταν με την δημοσίευση των αποτελεσμάτων της Γιούροστατ για το 2018 τον Απρίλιο αλλά και την ολοκλήρωση της έκθεσης των θεσμών τον ίδιο μήνα.
Ίσως λοιπόν εκεί θα έπρεπε να έχουμε δράσει νωρίτερα.
Ένα δεύτερο στοιχείο αυτοκριτικής αφορά την αποφασιστικότητά μας να αντιμετωπίσουμε ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία του κράτους.
Και εκεί νομίζω ότι στο σύνολο της η κυβέρνηση δεν επέδειξε την τόλμη που χρειαζόταν για να σπάσει τα παράκεντρα εξουσίας σε όλους τους αρμούς της κρατικής λειτουργίας.
Από τα Υπουργεία, και τις τράπεζες ως τις ελεγκτικές αρχές και τη δικαιοσύνη.
Και βρήκαμε εμπόδια με συστήματα εξουσίας που στάθηκαν απέναντι στις επιλογές μας αλλά και στις ανάγκες του ελληνικού λαού
Το τρίτο σημείο αφορά η μεγάλη μας αδυναμία να επικοινωνούμε τη πολιτική μας και το έργο μας στους πολίτες.
Και το τέταρτο αφορά το στίγμα μας στην περιβαλλοντική πολιτική. Ενώ είμαστε περήφανοι ως προοδευτικοί πολίτες για πολλές πτυχές του κυβερνητικού έργου σε ότι αφορά δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, την κοινωνική μας πολιτική, ωστόσο θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα για το περιβάλλον.
Αυτές ήταν πραγματικές αδυναμίες.
Και δεν πρόκειται να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου γι’ αυτές.
Τις αναγνωρίζω, τις αξιολογώ και τις θέτω δημόσια στη συζήτηση.
Παρά όμως τις αδυναμίες, παρά τις παραλείψεις, η κυβέρνηση μας είχε σχέδιο, είχε στρατηγική που κάθε μέρα πήγαινε την χώρα και ένα βήμα πιο μπροστά.
Και ήταν στη βάση αυτού του σχεδίου αλλά και μετά την ιστορική στιγμή της εξόδου από το μνημόνιο που είχαν δημιουργηθεί οι δυνατότητες για να συνεχίσουμε τις βαθιές προοδευτικές και δημοκρατικές τομές:
Στην οικονομία, στο κοινωνικό κράτος, στην αγορά εργασίας, στην δημόσια διοίκηση.
Όμως το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν αυτό που ήταν. Το σεβόμαστε και προχωράμε.
Η χώρα έχει νέα κυβέρνηση, αλλά έχει και μια ισχυρή, ισχυρότατη αντιπολίτευση.
Είμαστε, λοιπόν, εδώ.
Με το ένα τρίτο των ελλήνων, να μας δίνει ψήφο εμπιστοσύνης, σε μια πολύ δύσκολη εκλογική μάχη.
Από την οποία βγήκαμε μεν ηττημένοι αλλά και ισχυροί.
Είμαστε εδώ ως ο ισχυρός δημοκρατικός και προοδευτικός πόλος.
Η μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη, η μεγάλη παράταξη της Αριστεράς.
Η στήριξη που μας έδωσαν 1.8 εκ. πολίτες μας γεμίζει ευθύνη. Όχι μόνο απέναντι τους αλλά απέναντι σε όλους τους πολίτες της χώρας.
Και ευθύνη μας σήμερα είναι να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να μην επιτρέψουμε να γκρεμιστούν όλα όσα χτίσαμε με κόπο.
Όσα ο ελληνικός λαός έχτισε και κέρδισε με κόπο.
Να μην χαθούν οι κατακτήσεις.
Να μην χαθούν οι νέες δυνατότητες και οι νέες ευκαιρίες.
Γιατί αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.
Κυρίες και κύριοι,
Ούτε από μένα ούτε από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ακούσετε, τώρα που είμαστε στην αντιπολίτευση μια ανέξοδη καταστροφολογία για μικροκομματικά οφέλη, σχετικά με την κατάσταση και την πορεία της χώρας και της οικονομίας.
Η θετική πορεία της χώρας και της οικονομίας, άλλωστε, είναι αποτέλεσμα των θυσιών όλων μας και δεν πρόκειται ποτέ να την διαστρεβλώσουμε για να υπηρετήσουμε αντιπολιτευτικές στοχεύσεις, όπως έκανε καθημερινά η ΝΔ και ο αρχηγός της, τα προηγούμενα χρόνια.
Όμως δεν πρόκειται και να αφήσουμε να συμβούν πράγματα που θα ακυρώνουν τις συλλογικές μας κατακτήσεις.
Δεν θα επιτρέψουμε να χαραμιστούν οι δυνατότητες που διανοίχτηκαν για τη χώρα.
Δεν θα χαριστούμε σε οποιαδήποτε προσπάθεια οπισθοδρόμησης που μειώνει τις κατακτήσεις και τις θυσίες όλων μας.
Η πορεία, λοιπόν, της οικονομίας είναι θετική.
Οι μαύρες ημέρες της χρεωκοπίας είναι πίσω μας.
Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας σήμερα.
Και αυτή είναι μια εικόνα που μας κάνει όλους υπερήφανους.
Αυτή η εικόνα, όμως, θα είναι ευθύγραμμη και δεδομένη για το απώτερο μέλλον ;
Όχι.
Υπάρχουν ακόμη προκλήσεις, υπάρχουν αντιφάσεις και κίνδυνοι.
Υπάρχει ένα ασταθές και ρευστό διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Και υπάρχουν ακόμη και εγγενείς αδυναμίες που αφορούν το παραγωγικό μοντέλο και κατεστημένες συνήθειες και νοοτροπίες που πρέπει να αλλάξουν.
Με δυο λόγια, δεν αρκεί που βγήκαμε από τη κρίση, χρειάζεται να μην επιστρέψουμε και στο παραγωγικό πρότυπο αλλά και στις πολιτικές που μας οδήγησαν σε αυτή.
Και σε ότι αφορά τη μεγάλη εικόνα, οι προκλήσεις, οι αντιφάσεις και οι κίνδυνοι που διαμορφώνονται στο ευρωπαϊκό και παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, είναι δυστυχώς πολλοί και υπαρκτοί.
Η έξοδος της Ελλάδας από την οικονομική κρίση δυστυχώς δεν συγχρονίστηκε με τον κύκλο ανάπτυξης της Ευρώπης.
Και την ώρα που εμείς βγαίναμε από τα μνημόνια, ο κύκλος της ανάπτυξης στην Ευρώπη ουσιαστικά έκλεινε.
Η Ευρώπη φαίνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε μια νέα υφεσιακή περίοδο.
Κι αυτό αναμφίβολα θα προκαλέσει δυσκολίες και στην Ελλάδα.
Αντί όμως να παρατηρούμε τις εξελίξεις αυτές ως φυσικό φαινόμενο, είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε την αιτία που βρισκόμαστε σ’ αυτή τη συνθήκη της διαρκούς επισφάλειας.
Αυτή η διαρκής παλινδρόμηση, αυτός ο φαύλος κύκλος αναιμικής ανάπτυξης, ύφεσης, κρίσης είναι αποτέλεσμα ενός μοντέλου που παντού στην Ευρώπη και στον κόσμο αποτυγχάνει.
Είναι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που διαρκώς διευρύνει τις ανισότητες, που αποφεύγει το δημοκρατικό έλεγχο, που απαξιώνει τη διαφάνεια στις αποφάσεις και τις διαδικασίες, που χλευάζει την κοινωνική συμμετοχή και τη δημόσια λογοδοσία.
Είναι το μοντέλο που ευθύνεται για τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, για τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, για την επιδείνωση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Ένα μοντέλο που τρέφει την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού, του εθνικισμού και της ακροδεξιάς στη Ευρώπη.
Και το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη χώρα μας, που τα τελευταία κρίσιμα 4,5 χρόνια βρεθήκαμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας στην Ευρώπη, είναι ότι η νέα κυβέρνηση δηλώνει φανατική υποστηρικτής αυτού του αποτυχημένου μοντέλου.
Στην πιο επαρχιώτικη εκδοχή του, φυσικά.
Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε.
Το δείγμα γραφής της κυβέρνησης της ΝΔ αυτούς τους δύο μήνες, μας επιβεβαιώνει.
Γιατί με το καλημέρα είδαμε να ξεδιπλώνεται με ταχύτητα μπροστά μας, το σχέδιο οικοδόμησης του νέου κράτους της Δεξιάς.
Ένα καθεστώς αυταρχικό, αντικοινωνικό, αντεργατικό.
Ένα καθεστώς με μηδενικό σεβασμό στους κανόνες. Κοινοβουλευτικούς, δημοκρατικούς, δικαιοκρατικούς.
Τα παραδείγματα είναι δυστυχώς πολλά και μιλούν από μόνα τους.
Στο πεδίο των θεσμών:
Η σύνθεση της κυβέρνησης με υπαλλήλους ιδιωτικών εταιρειών που λίγους μήνες πριν εκπροσωπούσαν ολιγάρχες και σήμερα βρίσκονται δήθεν να εκπροσωπούν το ελληνικό δημόσιο στη διαπραγμάτευση μαζί τους.
Στον ευαίσθητο τομέα της δημόσιας ασφάλειας όπου ένα πρωθυπουργικό σκάνδαλο πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων, αφού ο κος Μητσοτάκης επέλεξε έναν δικό του, τον κο Κοντολέοντα, για επικεφαλής της ΕΥΠ χωρίς να πληροί καν τα τυπικά προσόντα που προέβλεπε ο νόμος.
Δεν είχε δηλαδή καν πτυχίο.
Αλλά αν δεν συμφωνεί ο νόμος με τις επιθυμίες του κου Μητσοτάκη αλλάζουμε απλά τον νόμο.
Κατά τα άλλα ομνύουν στην αριστεία .
Αλλά δυστυχώς δεν είναι αυτό το πιο σοβαρό.
Το πιο σοβαρό είναι ότι σπεύδουν να τοποθετήσουν μυστικούς και αδιαφανείς συνδέσμους της ΕΥΠ, σε όλα τα υπουργεία και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς.
Αλήθεια από ποιόν κινδυνεύει η εθνική μας ασφάλεια στα υπουργεία και στους Δημόσιους Οργανισμούς;
Για ποιον λόγο μας γυρνάνε πίσω στις πιο σκοτεινές εποχές των χαφιέδων της πάλαι ποτέ Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών ;
Είναι ένα μείζον θέμα Δημοκρατίας και πρέπει να απαντηθεί.
Όπως πρέπει να απαντηθεί και η ωμή παρέμβαση στις ανεξάρτητες αρχές και ειδικότερα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Όπου επέλεξαν να τροποποιήσουν το νόμο κατά παράβαση του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας για να οδηγήσουν στην έκπτωση εν μέσω της θητείας τους την επικεφαλής και τα μέλη του ΔΣ της αρχής.
Προφανώς δεν τους άρεσαν οι αποφάσεις τους τόσο σε αυτούς όσο και στους ελεγχόμενους.
Τα ίδια όμως έκαναν και με την ηγεσία της Δικαιοσύνης, όπου αρνήθηκαν τη πρότασή μας για συναινετική επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης.
Και μετά τις εκλογές για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, αποφάσισαν να επαναλάβουν την διαδικασία προεπιλογής και επιλογής, επιλέγοντας νέα ηγεσία.
Το μέγεθος όμως της αναξιοπιστίας και της υποκρισίας της νέας κυβέρνησης, αναδεικνύεται στην υπόθεση του γγ του υπουργείου προστασίας του πολίτη.
Αφού η ΝΔ και ο κος Μητσοτάκης επέλεξαν την πολιτική τυμβωρυχία μετά την τραγωδία στο Μάτι,
αφού ζήτησαν την παραίτηση του τότε αρχηγού της αστυνομίας για παραλείψεις και λάθη στην διαχείριση της πυρκαγιάς
και αφού έκαναν αντιπολίτευση πάνω στις στάχτες και τους νεκρούς ,
τελικά διόρισαν σε καίρια θέση ευθύνης γγ του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, τον άνθρωπο που είχε τη βασική επιχειρησιακή ευθύνη για το Μάτι, τον τότε αρχηγό της αστυνομίας κο Τσουβάλα, του οποίου την παραίτηση είχα ζητήσει εγώ.
Τι ακριβώς συμβαίνει άραγε εδώ;
Ποιος θα υποβάλει τις ερωτήσεις και ποιος θα δώσει τις απαντήσεις;
Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Αυτά, όμως είναι μερικά μόνο από τα έργα και τις ημέρες, μιας πολιτικής δύναμης που με περίσσεια υποκρισία έκανε σημαία της την αριστεία, τον σεβασμό στους θεσμούς, την κοινοβουλευτική ευταξία.
Όχι προφανώς διότι αυτά δεν τηρούνταν, αλλά διότι αυτό βόλευε στην δημιουργία μιας εικόνας και ενός αφηγήματος που ήθελε να παρουσιάσει την Αριστέρα ως δύναμη εκτροπής, ως δύναμη κυνική και εξουσιομανή, ως δύναμη που αγνοεί τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας.
Μόνο που για άλλη μια φορά η ιστορία αποδεικνύει ότι συνέβη και συμβαίνει το αντίθετο.
Ήταν και είναι η Αριστερά αυτή που τιμά και σέβεται την αστική δημοκρατία και είναι η Δεξιά αυτή που διαχρονικά δεν δίνει δεκάρα γι αυτήν.
Αλλά και στο πεδίο της δημοσιονομικής και της φορολογικής πολιτικής τα πράγματα είναι επίσης ξεκάθαρα.
Πολύ γρήγορα η κυβέρνηση ξέχασε τους λεονταρισμούς της για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Ενώ μάλιστα είχε την επιλογή να προχωρήσει στη δημιουργία του ειδικού λογαριασμού των 5,5 δις που εμείς τον Μάιο ανακοινώσαμε, ώστε να μειώσει το στόχο κατά 1% ετησίως ως το 22, χωρίς να παραβιάζει τη συμφωνία και άρα χωρίς να χρειάζεται την έγκριση των εταίρων.
Δεν το έκανε.
Και εδώ το ζήτημα δεν είναι τεχνικό.
Τα χαμηλότερα πλεονάσματα θα άνοιγαν την πόρτα για μεγαλύτερες φορολογικές ελαφρύνσεις και πιο ευέλικτη δημοσιονομική πολιτική.
Αντ αυτού επέλεξαν για άλλη μια φορά την επικοινωνία από την ουσία.
Δίνουν λίγα στους πολλούς και πολλά στους λίγους.
Και πανηγυρίζουν λες άνοιξαν τις πύλες του παραδείσου.
Τρώνε από τα έτοιμα που με πολύ κόπο δημιουργήσαμε εμείς, όχι όμως για να ελαφρύνουν τη κοινωνική πλειοψηφία, αλλά για να διευκολύνουν εκείνους που κερδίζουν περισσότερα.
Το παράδειγμα της μείωσης του φόρου επιχειρήσεων από το 28 στο 24% για το 2020, είναι εδώ ενδεικτικό.
Όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι παραγωγικοί φορείς, η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις με κερδοφορία μικρότερη των 5000.
Μιλάμε εδώ για το 90% των επιχειρήσεων περίπου.
Μια τέτοια λοιπόν επιχείρηση θα έχει ελάφρυνση λιγότερο από 200 ευρώ το χρόνο.
Αντίθετα οι μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις θα πάρουν την μερίδα του λέοντος από αυτή την φοροελάφρυνση.
Καθώς μια επιχείρηση με κέρδη 1 εκ ευρώ θα έχει ελάφρυνση 40.0000 ευρώ το χρόνο.
ενώ μια επιχείρηση με κέρδη 5.000.000 θα έχει ελάφρυνση 200.000 ευρώ.
Για πολλούς λοιπόν τα ψίχουλα των 200 ευρώ, για τους λίγους η ελαφρύνσεις των 200.000.
Και αναρωτιέμαι αυτή είναι η ανάπτυξη για όλους ;
Αυτή είναι η ελάφρυνση της μεσαίας τάξης ;
Είναι μεσαίοι αυτοί που έχουν κέρδη 5 εκ το χρόνο ;
Εμείς είχαμε προγραμματίσει το αντίστοιχο δημοσιονομικό χώρο για το 2020 να τον διαθέσουμε με δικαιοσύνη και στοχευμένα για τη μεσαία τάξη.
Με την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και του τέλους επιτηδεύματος.
Με τη μείωση της προκαταβολής φόρου από το 100 στο 50%.
Ενώ η ΝΔ αγνοεί τη μεσαία τάξη για να κάνει πιο γενναία δώρα στους φίλους και χορηγούς της.
Το ίδιο όμως δεν έκανε και με τον ΕΝΦΙΑ ;
Όταν εμείς νομοθετήσαμε τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% για τις μικρές και κατά 20% για τις μεσαίες περιουσίες.
Η ΝΔ μαζί με τον κο Στουρνάρα, αμφισβητούσαν την ύπαρξη δημοσιονομικού χώρου για την ελάφρυνση αυτή.
Τώρα βέβαια που άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξαν οι κανόνες των μαθηματικών και τα νούμερα βγαίνουν.
Ανακάλυψαν μάλιστα επιπλέον 250 εκ. για το 2019.
Ως εδώ όλα καλά.
Αλλά που αποφάσισαν να τον ξοδέψουν ;
Στη μείωση του ΕΝΦΙΑ και για περιουσίες άνω των 500.000 ευρώ.
Αυτή είναι η δημοσιονομική και φορολογική πολιτική του κου Μητσοτάκη. Αυτά είναι τα κοινωνικά συμφέροντα που υπηρετεί. Αυτή είναι η αντίληψή του για την κοινωνική δικαιοσύνη.
Και ακριβώς αυτή την αντίληψη υπηρετεί και αυτός και η κυβέρνησή του σε όλους τους τομείς της οικονομικής πολιτικής κάνοντας δώρα σε επιχειρηματίες σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Θέλω εδώ να σταθώ στην περίπτωση της ΔΕΗ γιατί είναι ενδεικτική.
Από την πρώτη στιγμή το σύνολο της κυβέρνησης με πρωταγωνιστή τον κο Χατζηδάκη επιδόθηκαν σε μια πρωτοφανή προσπάθεια απαξίωσης και υπονόμευσης της ΔΕΗ.
Γιατί ;
Για να δικαιολογήσουν τη προειλημμένη απόφασή τους να αυξήσουν τα τιμολόγια μετακυλώντας τα βάρη στους καταναλωτές και να πουλήσουν σε ιδιώτες ότι έχει τη μεγαλύτερη αξία, όπως για παράδειγμα ο ΔΕΔΔΗΕ ή οι υδροηλεκτρικές μονάδες.
Και στο Ελληνικό όμως.
Αφού βρήκαν μπροστά τους τις μεγαλοστομίες τους όταν ήταν αντιπολίτευση, αφού μετέθεσαν την ημερομηνία έναρξης των εργασιών 4 φορές:
την πρώτη εβδομάδα θα μπουν μπουλντόζες,
σε 45 μέρες θα μπουν μπουλτόζες,
στα τέλη του 2019 θα μπουν μπουλντόζες,
στις αρχές του 2020 θα μπουν μπουλντόζες,
σήμερα νίπτουν τας χείρας τους.
Μας λένε ότι δεν είναι ευθύνη της κυβέρνησης η έναρξη των εργασιών αλλά του επενδυτή.
Και για να τον βοηθήσουν, επιχειρούν το μεγάλο κόλπο: με διθυραμβικά σχόλια στον τύπο προετοιμάζουν το έδαφος για ευνοϊκή δανειοδότηση της Lamda Development ώστε φυσικά το έργο, αν και όποτε ξεκινήσει, να χρηματοδοτηθεί από τους Έλληνες φορολογούμενους που ανακεφαλαιοποίησαν τις Τράπεζες.
Και την ίδια στιγμή δίνουν και ένα ακόμη σπουδαίο δώρο στον ίδιο επιχειρηματία.
Αποφασίζουν τη πώληση των μετοχών του Δημοσίου στα ΕΛΠΕ μέσω χρηματηστηρίου.
Δηλαδή χωρίς να ζητάνε, όπως εμείς, ταυτόχρονη πώληση και από τον όμιλο Λάτση, που θα έδινε πρίμνιουμ μετοχές και υψηλή τιμή στην πώληση των μετοχών του Δημοσίου.
Με δυο λόγια αποδέχονται τη ζημία του Δημοσίου, προκειμένου να διευκολύνουν τα κέρδη συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων.
Και αναρωτιέμαι και πάλι :
Είναι αυτό ανάπτυξη για όλους ;
Ή ανάπτυξη και κέρδη για τους χορηγούς της ΝΔ ;
Αναρωτιέμαι είναι αυτό επιτυχημένο επενδυτικό μοντέλο που θα πάει τη χώρα μπροστά ;
Ή είναι πιστή αντιγραφή της κρατικοδίαιτης ανάπτυξης που οδήγησε τη χώρα στην χρεοκοπία ;
Και έρχομαι τώρα στην υπόθεση της El Dorado Gold που αφορά ειδικότερα τη Βόρειο Ελλάδα.
Δε θα μείνω στο ότι προετοιμάζονται να αφήσουν στην άκρη όλες τις επιφυλάξεις για το αν η εταιρεία πράγματι μπορεί να κάνει όσα έχει δεσμευτεί.
Ούτε στο ότι προετοιμάζονται να αναθεωρήσουν προς όφελος της εταιρείας την σύμβαση που υπογράφηκε το 2004, για να τη βγάλουν από τη δύσκολη θέση.
Ούτε ακόμη ότι αγνοούν κάθε περιβαλλοντικό όρο, κάθε μέριμνα για την περιβαλλοντική προστασία και ετοιμάζουν επέκταση των εργασιών της εταιρείας και στη Θράκη, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας.
Δε θα μείνω σε αυτά.
Αλλά να θέλουν με το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο να επιδοτήσουν και από πάνω με Δημόσιο χρήμα τις εξορυκτικές δραστηριότητες της Ελ Ντοράντο, ε αυτό πραγματικά μας ξεπερνάει…
Να θέλουν να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους της χώρας και να εξάγουν το υλικό στο εξωτερικό και εμείς να τους επιδοτούμε κιόλας, έ αυτό ξεπερνάει κάθε φαντασία …
Όπως επίσης ξεπερνάνε κάθε φαντασία οι φωτογραφικές επιδοτήσεις σε μη παραγωγικούς κλάδους, όπου όμως έχουν το προνόμιο να δραστηριοποιούνται επιχειρηματίες φιλικά προσκείμενοι στη ΝΔ.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την επιλογή προνομιακής στήριξης των ταχυδρομικών υπηρεσιών κούριερ,
Αλλά και της μοναδικής εταιρείας διανομής τύπου στη χώρα;
Γνωστών συμφερόντων και οι δυο περιπτώσες.
Είναι αλήθεια αυτό σχέδιο για την ενίσχυση των παραγωγικών κλάδων της οικονομίας ;
Ή μήπως είναι η ίδια ακριβώς πρακτική των κουμπάρων και των φίλων, που μας οδήγησε στη κρίση πριν το 2009 ;
Αλλά και εδώ στη Πόλη σας, συντελείται ένα ντιλ άνευ προηγουμένου, με θύματα τους πολίτες της Θεσσαλονίκης για το Μετρό.
Τα τελευταία τρία χρόνια καταφέραμε να τρέξουμε το έργο τρεισήμισι φορές πιο γρήγορα από ότι τα δέκα προηγούμενα χρόνια.
Αρχές του 2016 ήμασταν στο 30% του έργου και έχουμε φτάσει στο 75%.
Ήδη έχει κατασκευαστεί στο σύνολό της η γραμμή του μετρό.
Ο σχεδιασμός μας ήταν τέλη του 2020, δηλαδή σε έναν χρόνο από τώρα περίπου, το μετρό να αποδοθεί στους πολίτες της Θεσσαλονίκης.
Και ξαφνικά επανέρχεται από το πουθενά θέμα με τη κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου.
Και ξαναμπαίνει το ψευδοδίλλημα «ή αρχαία ή μετρό».
Και ξαναγίνεται ανέκδοτο το μετρό της Θεσσαλονίκης.
Εμείς καταφέραμε να προχωρήσουμε στη λύση «και αρχαία και μετρό» και τώρα δυστυχώς περνάμε στο «ούτε αρχαία ούτε μετρό».
Διότι, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, δυστυχώς, αντί για τέλη του 2020, θα έχουν την ευκαιρία –και εάν, λέω εγώ– να δουν το μετρό να λειτουργεί την άνοιξη του 2023.
Γιατί ο κ Μητσοτάκης ήρθε στην ΔΕΘ και αποφάσισε να προκαταλάβει τις αποφάσεις αρμόδιων υπηρεσιών, όπως του ΚΑΣ και ανακοίνωσε αλλαγή σχεδίων για το σταθμό Βενιζέλου.
Λέγοντας μάλιστα ψευδώς ότι δεν υπάρχει μελέτη, ενώ αυτή είναι κατατεθειμένη.
Και το ερώτημα είναι γιατί το κάνει αυτό ;
Γιατί αποφασίζει ένα βάναυσο χτύπημα στη πολιτιστική κληρονομιά της πόλης και ταυτόχρονα μια αφόρητη παράταση στη ταλαιπωρία των Θεσσαλονικέων ;
Και η απάντηση βρίσκεται στην παραδοχή του ιδίου από αυτό εδώ το βήμα για καθυστερήσεις του έργου που όμως δεν υφίστανται.
Παραδοχή από την οποία ο εργολάβος θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις.
Αυτό, φίλες και φίλοι, είναι το αναπτυξιακό μοντέλο αυτής της κυβέρνησης.
Το αναπτυξιακό μοντέλο, της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας,
Της διευκόλυνσης των φίλων επιχειρηματιών σε βάρος του Δημόσιου συμφέροντος.
Και της απόλυτης αδιαφορίας για το περιβάλλον αλλά και για τη πολιτιστική μας κληρονομιά.
Και αναρωτιέμαι μπορεί με αυτό το μοντέλο η χώρα να πάει μπροστά ;
Μπορεί να διατηρήσει για πολύ ακόμη τα οφέλη της εξόδου από τη κρίση αλλά και τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά της ;
Εγώ αυτό το μοντέλο θα το ονόμαζα, μοντέλο ασυδοσίας και όχι μοντέλο ανάπτυξης.
Ωστόσο εκεί που η ασυδοσία σπάει κόκκαλα, είναι στο πεδίο της αγοράς εργασίας.
Εκεί η κυβέρνηση, ο κος Μητσοτάκης και ο κος Βρούτσης, καθ’ υπαγόρευση του ΣΕΒ και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, έχουν πραγματικά ξεπεράσει τον εαυτό τους.
Μέσα σε 60 μόλις μέρες έχουν καταφέρει δύο αρνητικά ρεκόρ: ρεκόρ στη μερική απασχόληση και ρεκόρ στις απολύσεις.
Και μέσα σε μόλις 60 μόλις μέρες, έχουν καταφέρει να καταργήσουν πραξικοπηματικά:
Τον βάσιμο λόγο απόλυσης που έβαζε τέλος στις αυθαίρετες απολύσεις
Και την προστασία των εργολαβικών εργαζομένων με ρυθμίσεις που θέσπισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,
Σαν να μην έφταναν αυτά, από το βήμα της ΔΕΘ, ο κ. Μητσοτάκης προανήγγειλε και την κατάργηση του νόμου ΣΥΡΙΖΑ για τη δήλωση των υπερωριών.
Έναν νόμο χάρη στον οποίο μέσα σε μία μόνο χρονιά από τη θέσπισή του, δηλώθηκαν 6 εκατ. ώρες υπερεργασίας, οι οποίες στο παρελθόν ούτε δηλώνονταν, ούτε φυσικά και πληρώνονταν στους εργαζόμενους.
Ο κατήφορος, βέβαια, δεν σταματά εκεί.
Γιατί τώρα ετοιμάζουν και τη χαριστική βολή στους εργαζόμενους και σε κάθε προσπάθεια ρύθμισης της αγοράς εργασίας που έγινε τα προηγούμενα χρόνια.
Με ένα νομοσχέδιο κυριολεκτικά κόλαφο για τα εργασιακά δικαιώματα, , ετοιμάζουν:
Την ουσιαστική κατάργηση των βασικών αρχών που υποστηρίζουν την συλλογική διαπραγμάτευση,
Την αρχή της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων και την αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης.
Οι επιχειρήσεις πλέον θα μπορούν να μην εφαρμόζουν τις όποιες κλαδικές συμβάσεις απομείνουν και να μειώνουν μισθούς και δικαιώματα.
Και φυσικά το κόκκινο πανί: Το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία περιορίζεται τόσο που ουσιαστικά καταργείται.
Οι εργαζόμενοι πλέον θα διεκδικούν κλαδικές συμβάσεις, οι εργοδότες θα αρνούνται και η ιστορία θα τελειώνει εκεί.
Χωρίς καμία άλλη επιλογή για τους εργαζόμενους.
Δημιουργείται, έτσι, ένας καλά οργανωμένος μηχανισμός συμπίεσης μισθών και δικαιωμάτων.
Ένας μηχανισμός εξαιρετικά γνώριμος για τη χώρα μας.
Τον γνωρίσαμε στα σκληρά μνημονιακά χρόνια της εφαρμογής της πιο ακραίας λιτότητας.
Η αγορά εργασίας κάνοντας ένα άλμα πίσω στο χρόνο θα βρεθεί ξανά στο απόλυτο μνημονιακό σκοτάδι της περιόδου 2012 – 2014.
Και φυσικά ούτε λόγος για αύξηση του κατώτατου μισθού το 2019.
Τί έγινε άραγε με την προγραμματισμένη από εμάς αύξηση 7%+7% τα επόμενα δυο χρόνια ;
Δεν ακούσαμε κουβέντα πριν μια εβδομάδα.
Μάλλον θα τους ξέφυγε.
Αλλά και στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης προχωρά με γοργούς ρυθμούς.
Ένα σχέδιο που ακυρώνει προκλητικά όλη την προσπάθεια που κάναμε όλοι μαζί για να έχουμε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.
Ένα σχέδιο που θέτει και πάλι σε διακινδύνευση τις συντάξεις και τις εισφορές των ασφαλισμενων, τους κόπους μιας ζωής.
Και το ερώτημα είναι για ποιο λόγο να ξανανοίξει το ασφαλιστικό;
Ποιος μας πιέζει για κάτι τέτοιο;
Ποια ανάγκη ;
Ποιος άραγε ωφελείται από ένα τέτοιο σχέδιο;
Όσες φορές κι αν ρωτήσαμε τη ΝΔ δεν πήραμε απάντηση.
Πώς άλλωστε να ξεστομίσει μια κυβέρνηση ότι προχωρά σε ένα τέτοιο πρωτάκουστο ντιλ, μόνο και μόνο για να κομίσει όφελος σε πολύ συγκεκριμένες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες;
Και ειλικρινά αναρωτιέμαι πόση υποκρισία πια μπορεί να έχει κανείς για να παρουσιάζει αυτό το σχέδιο υπο τον τίτλο «ανάπτυξη για όλους»;
Πόση δημαγωγία μπορεί να κρυφτεί πίσω από τρεις μονάχα λέξεις;
Στην υποκρισία και τη δημαγωγία ομολογώ, βέβαια, ότι αυτή η κυβέρνηση παίρνει άριστα. Και ο τομέας της οικονομίας δεν είναι ούτε ο μόνος ούτε ο πρώτος.
Η υποκρισία και η δημαγωγία της ΝΔ γίνεται πρωτίστως φανερή στο προσφυγικό ζήτημα.
Τώρα που ανακάλυψε πως οι προσφυγικές ροές δεν είναι αποτέλεσμα του «ανίκανου» ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γεωπολιτικό ζήτημα.
Τώρα συνειδητοποιεί το πρόβλημα. Τώρα.
Αφού άφησε να περάσουν δυο μήνες απόλυτης απραξίας.
Και αφού ο αριθμός των προσφύγων στη Μόρια υπερδιπλασιάστηκε σε σχέση με το που τον αφήσαμε με οργανωμένη δουλειά δυο μήνες πριν.
Κι αφού οι συνθήκες εξαθλιώθηκαν για όλους.
Η δημαγωγία λοιπόν της ΝΔ στο προσφυγικό έχει ήδη γυρίσει εναντίον της.
Αλλά δεν είναι μόνο η οικονομία και το προσφυγικό.
Εκεί που πραγματικά ο κ. Μητσοτάκης ξεπέρασε τον εαυτό του σε υποκρισία και δημαγωγία ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών.
Όταν προεκλογικά επένδυε με κάθε τρόπο στα ψεύδη, την πατριδοκαπηλία, την κάλυψη εθνικιστικών επιθέσεων, ενάντια σε μια «προδοτική» όπως την ονόμαζε συμφωνία, για την οποία τώρα μετεκλογικά δεν βρίσκει λέξη να πει, παρά μόνο φυσικά ότι θα την εφαρμόσει και θα την τιμήσει.
Θα την τιμήσουν, λένε τώρα, τη κατά τα άλλα προδοτική συμφωνία.
Και κάνουν τη κυβίστηση να μοιάζει πιο εντυπωσιακή.
Οι υποκριτές που πέρυσι τροφοδοτούσαν το κλίμα του εθνολαικισμού και πυροδοτούσαν το διχασμό, μόνο και μόνο για να κερδίσουν λίγες ψήφους στις επερχόμενες εκλογές.
Υποκριτές, διπλοπρόσωποι αλλά και εγκλωβισμένοι ταυτόχρονα.
Γιατί ότι κάνεις σε αυτή τη ζωή, το βρίσκεις κάποια στιγμή μπροστά σου.
Δεν είπε λέξη στα εγκαίνια της ΔΕΘ ο κος Μητσοτάκης για τις 3μερείς, 4μερείς συνεργασίες, που άνθισαν χάρη στη συμφωνία των Πρεσπών.
Δεν είπε λέξη για τον αναβαθμισμένο ρόλο της Θεσσαλονίκης ως οικονομικής και πολιτισμικής πρωτεύουσας στην υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκή βαλκανική γειτονιά.
Δεν είπε λέξη για το ότι χάρη στη Συμφωνία των Πρεσπών η Ελλάδα έγινε δεκτή τόσο στην ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για τα Δυτικά Βαλκάνια «Berlin Process”, όσο και στην Κινεζική αναπτυξιακή Πρωτοβουλία «17+1».
Δεν είπε λέξη για το ότι χάρη στη Συμφωνία των Πρεσπών η Ελλάδα κέρδισε πρωτοβουλία πολιτικών κινήσεων, στην ΕΕ, για τα Βαλκάνια.
Έτσι κατάφερε να αποφασιστούν για πρώτη φορά κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας για την προκλητικότητά της.
Κυρώσεις τις οποίες όμως δεν είδαμε ακόμη να αξιοποιεί η νέα κυβέρνηση, παρά το ότι τα Τουρκικά ερευνητικά αλωνίζουν στη Κυπριακή ΑΟΖ και φτάνουν ως το Καστελόριζο.
Γενικότερα στην εξωτερική πολική της χώρας επιστρέφουμε από ότι φαίνεται στην εποχή της αδράνειας, αλλά και της σιωπής.
Που ανεξάρτητα από το αν οφείλεται στις εσωκομματικές διαφορές ή στην ενοχή του κου Μητσοτάκη για τη στάση του στο ονοματολογικό,
είναι μια στάση που κοστίζει στη χώρα ακριβά.
Γιατί υπονομεύει και ακυρώνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της χώρας,
Το πρωταγωνιστικό ρόλο της Μακεδονίας μας,
Και κυρίως της Θεσσαλονίκης, στον τομέα οικονομικής εξωστρέφειας, της συνανάπτυξης και της οικονομικής αλληλεξάρτησης στα Βαλκάνια.
Αυτό είναι λοιπόν το δείγμα γραφής των πρώτων δυο μηνών από τη νέα κυβέρνηση.
¨Ένα δείγμα γραφής που επιβεβαιώνει δυστυχώς όλους μας τους φόβους και τις ανησυχίες για το κίνδυνο επιστροφής στην Ελλάδα που δημιούργησε τη κρίση.
<