Προχωρώντας προς τον τέλειο αυτοεξευτελισμό τους τα στελέχη της κυβέρνησης, ο γιατρός υπουργός Δικαιοσύνης, Κ. Τσιάρας, και ο συνταγματολόγος άνευ χαρτοφυλακίου υπουργός παντός καιρού, Γ. Γεραπετρίτης, εμπνευστής και ψυχή του αποτυχημένου «επιτελικού κράτους», άνοιξαν το συρτάρι με τα παλιά κόλπα.
Θα κάνουν, λέει, κακούργημα την κλοπή σιδηροδρομικού υλικού, υπονοώντας ότι αυτός θα είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης των παθογενειών του σιδηροδρομικού συστήματος, κλείνοντας παράλληλα το μάτι σε σχέση με το ποιος φταίει για την εξέλιξη που είχαμε, ενώ σε σχέση με το πρόσφατο συμβάν άλλα είναι τα ζητήματα που απασχολούν, λ.χ. το γιατί είχε εγκαταλειφθεί και δεν λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση μετά τον Ιούνιο του 2019. Μπορεί χθες, στη ζωντανή «αυτοψία» που επιχείρησε να κάνει ο αρμόδιος υφυπουργός τα πράγματα να μην πήγαν καλά και να αναγκάστηκε -μετά την ακύρωση από τον παριστάμενο εργαζόμενο όσων είχε ήδη μόλις πει- να σαλπίσει το “τέλος” των ερωτήσεων των δημοσιογράφων για να αυτοπροστατευτεί, αλλά τα ζητήματα και τα ερωτήματα παραμένουν.
Αποσυνδέοντας, λοιπόν, το δυστύχημα από κάθε πραγματικό αιτιώδη όρο που το επέφερε ή επέτρεψε να συμβεί, προσπαθούν να μεταφέρουν το ενδιαφέρον σε ένα θέμα για το οποίο δεν υπάρχει εν προκειμένω καμία ένδειξη ότι έπαιξε κάποιο ρόλο.
Τέτοιες λύσεις έχει η δική τους διακυβέρνηση. Θεαματικές κακουργηματοποιήσεις πράξεων προς ικανοποίηση ενός κοινού που περιμένει λύσεις, χωρίς κανένα ενδιαφέρον αν πράγματι αυτό είναι λύση. Αντίθετα, θα έπρεπε περισσότερο να ενεργήσουν ώστε ως διοίκηση να διασφαλίσουν ότι έχουν τις υπηρεσίες και το προσωπικό με τα οποία θα εποπτεύουν ορθά και αποτελεσματικά αν οι υποδομές της χώρας λειτουργούν και είναι ασφαλείς και ότι θα παρεμβαίνουν έγκαιρα για να διορθώσουν τις αδυναμίες και ελλείψεις του συστήματος.
Το να προβλέψει κάποιος μια διάταξη νόμου -που πάντοτε ενεργεί μετά από το εκάστοτε δυστύχημα και όχι πριν- και να στέλνει πάντα πολύ αργά την εκάστοτε υπόθεση στη δικαιοσύνη, αντί να έχει εύρωστες υπηρεσίες που θα έλεγχαν τακτικά και έκτακτα αυτά τα ζητήματα ασφάλειας προκειμένου να τα προλάβουν είναι η καλύτερη απόδειξη της κατάρρευσης της έννοιας του «επιτελικού κράτους». Κράτος που δεν αναλαμβάνει έγκαιρα τις ευθύνες ελέγχου και πρόληψης των συμβάντων, αλλά μεταθέτει τον έλεγχο των ευθυνών πάντοτε σε επίπεδο ποινικού καταλογισμού μετά τα συμβάντα, δεν είναι «επιτελικό κράτος».
Όμως, είναι αλήθεια τόσο κυνικοί που για να παίξουν το έσχατο επικοινωνιακό τους παιχνίδι κάνουν πως αγνοούν ότι ήδη η μετακίνηση εγκαταστάσεων μέσων σταθερής τροχιάς είναι δυνάμει του άρθρου 291 του νέου ΠΚ κακούργημα;
Στην πραγματικότητα μια κλοπή, που μπορεί να έχει ενδιαφέρον από την άποψη της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών, όταν οδηγεί σε καταστροφή, βλάβη ή μετακίνηση εγκαταστάσεων ή συγκοινωνιακών μέσων -που προφανώς το κάνει -τιμωρείται ήδη πολύ αυστηρά. Κάνουν πως αγνοούν ότι επίσης μια τέτοια κλοπή εμπίπτει στις άλλες «εξίσου επικίνδυνες» για την ασφάλεια της συγκοινωνίας πράξεις, που επίσης σύμφωνα με το άρθρο 291 του νέου ΠΚ τιμωρούνται πολύ αυστηρά; Ότι συγκεκριμένα η πράξη αυτή τιμωρείται έως και με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα 10 ετών και έως 15 ετών αν είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο άλλου και με ισόβια κάθειρξη αν προκλήθηκε θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων;
Να αφήσουν, λοιπόν, τη φθηνή διαχείριση των εντυπώσεων που δημιουργεί η αίσθηση χρεωκοπίας του συστήματος διοίκησης που έστησαν και να μην οδηγούν με τις πρωτοβουλίες τους στην καταστροφή και άλλων θεσμών, όπως είναι το σύστημα της ποινικής καταστολής, και να παραιτηθούν.
Ο Γιώργος Σάρλης είναι πρώην γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης
