Νέο γύρο αντιπαράθεσης προκαλούν οι γνωστές δηλώσεις της Νατάσας Μποφίλιου, αυτήν τη φορά μεταξύ του Διονύση Τσακνή και του Πάσχου Μανδραβέλη, ο οποίος, φυσικά καταφέρθηκε εναντίον της, κάνοντας λόγο, μεταξύ άλλων, για «θολοκουλτούρα της μεταπολίτευσης».
Ο γνωστός για τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του αρθρογράφος επικαλέστηκε, μάλιστα, και παλιότερο άρθρο του Τσακνή, προκαλώντας την οργή του και την έντονη απάντησή του, όπου αποκαλεί τον Μανδραβέλη «ρουφιανάκο» και μιλώντας για «καλοπληρωμένο ρυπαρογράφημα».
Το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην «Καθημερινή»:
Διαμάχη για το Παρελθόν
“Αν ο Άντι Γουόρχολ προέβλεπε την έλευση των social media θα έλεγε ότι «στο μέλλον όλοι δικαιούνται ένα τέταρτο αρνητικής δημοσιότητας». Ή έστω μιας διαμάχης σαν αυτή που (πιθανώς) απολαμβάνει σήμερα η τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου.
Αιτία, κάποιες δηλώσεις της, που απηχούν όλη τη θολοκουλτούρα της μεταπολίτευσης, αυτόν τον διάχυτο επαναστατισμό που κάποτε ήταν της μόδας: «Φυσικά είναι δικτατορία η Ε.Ε. Θα ήταν ωραίο να γινότανε μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό…».
Βεβαίως, η 34χρονη αοιδός τόσα έμαθε στο σχολείο της μεταπολίτευσης και τόσα λέει. Μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε με τις ψευδαισθήσεις μιας δήθεν επανάστασης που κατέληξε σε χουλιγκανισμούς σαν αυτούς που υπομένει κάθε λίγο και λιγάκι η Αθήνα. Από μικρή άκουγε τα «επαναστατικά κατορθώματα» των μεγαλύτερών της κι, επειδή είναι χαριτωμένη, πρέπει να της τα εξιστορούσαν πάρα πολλοί…
Προς τι λοιπόν ο χαμός για τις κοινοτοπίες της κ. Μποφίλιου, αφού έχουν ειπωθεί και έχουν γραφεί χειρότερα; Να αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Την εποχή που οι διωκτικές αρχές έψαχναν τη «17 Νοέμβρη», έντεχνος επέκρινε με ανοιχτή επιστολή όσους έδιναν πληροφορίες στην αστυνομία για τους δολοφόνους. Έγραφε: «Αγαπητέ μου ρουφιάνε… Φέρε στον νου τον Εφιάλτη, τον Ισκαριώτη, τον κουκουλοφόρο, τον ψευδομάρτυρα. Η αμοιβή τους ήταν από τριάντα αργύρια μέχρι μια θέση αγροφύλακα στην ορεινή Καρδίτσα, ενώ η δόξα και η φήμη τους γνωστή ανά τους αιώνες. Και να σου πω και κάτι άλλο; Τώρα, σου δίνεται και ένα ακλόνητο άλλοθι. Ενώ παλαιότερα κάποιοι θα μπορούσαν να σου πετάξουν κατάμουτρα, πως τάχα ο Εφιάλτης πρόδωσε στους εχθρούς μια ολόκληρη Πατρίδα, σήμερα, ποιος θα μπορούσε να σε ψέξει, όταν εσύ καταδίδεις έναν εχθρό της Πατρίδας, στην ίδια σου την Πατρίδα;» («Ελευθεροτυπία» 22.8.2002). Ο κ. Διονύσης Τσακνής που έγραψε αυτό το «αντιρουφιανικό» άρθρο επιβραβεύτηκε με κάτι περισσότερο από «μια θέση αγροφύλακα στην ορεινή Καρδίτσα». Έγινε πρόεδρος της ΕΡΤ.
Υποψιαζόμαστε πως δεν υπάρχει καμία μήνις κατά της κ. Μποφίλιου, ούτε «νεοφιλελεύθερος κανιβαλισμός» που ανακάλυψαν κάποιοι· παντού και πάντα φταίει ο τρισκατάρατος νεοφιλελευθερισμός! Δεν υπάρχουν Μποφιλιομάχοι. Κάποιοι κραυγάζουν τις ενοχές τους, επειδή μια εποχή οι ανοησίες τους είχαν γίνει κυρίαρχο δόγμα της χώρας. Ανεμπόδιστα.
Και δεν υπάρχουν Μποφιλιολάτρες. Μάλλον φωνασκούν για τη διατήρηση του κεκτημένου τους, να εκστομίζουν δηλαδή όποια μπαρούφα θέλουν ανεμπόδιστα. Χωρίς, δηλαδή, κάποιος να τολμήσει να πει πως η ιδεοληψία τους είναι γυμνή λογικής.”
Και η οργισμένη απάντηση- επιστολή Τσακνή:
«Άκου ρουφιανάκο…
Επειδή σε πρόσφατο «καλοπληρωμένο» σου ρυπαρογράφημα, πιάνεις στη γραφίδα σου το όνομά μου συνδέοντάς το με αυτό της καλής μου συναδέλφου Νατάσας Μποφίλιου, θα ήθελα να σου πω εντελώς τηλεγραφικά, κάποια πράγματα, τα οποία προφανώς και λογικώς, αγνοείς:
Ωρέ Πάσχο Μανδραβέλια, ωρέ τσολιά εσύ της στοχαστικής τάχα, αλλά και στοχευμένης δημοσιογραφίας στις δυο Ελλάδες που υπήρξαν μετά τον εμφύλιο, τόσο εγώ όσο και η Νατάσα, ανήκαμε στη μία. Εσύ, προφανώς στην άλλη. Έτσι μεγαλώσαμε, τι να κάνουμε! Καταλαβαίνω τη δηλητηριώδη επίθεση που οργανώνετε εναντίον της. Πολύ θα θέλατε (αλλά δε θα σας περάσει) να αποφασίζετε και για το ποιος έχει δικαίωμα έκφρασης άποψης.
Έλα λοιπόν να σου εξηγήσω ωρέ Πάσχο μου τι σημαίνει βιωματική (και όχι μόνο) ιστορία:
Ένας σώφρων εθνικά σκεπτόμενος συμπατριώτης σου και μάλιστα χωρίς κουκούλα συνέλαβε τον πατέρα μου για τον δώσει στους Γερμανούς, με το περίστροφο στον κρόταφο. Το τι ακολούθησε μπορείς να το υπολογίσεις. Κάτι θα πήρε το μάτι σου, κάτι θα διάβασες, κάτι θα σου έμεινε από τα τόσα ψέματα των … κομουνιστοσυμμοριτών. (έτσι δεν τους λέτε στις συνάξεις σας;).
Θα μου πεις τώρα, πως επιτέλους, όλα ελέγχονται από την ευρύτερη συντροφιά σου, όπου από κοινού επιχειρείτε το ξαναγράψιμο της ιστορίας. Το συνήθειο όμως να κρατάτε φακέλους, σας έμεινε κουσούρι. Πώς αλλιώς να εξηγήσω, ότι κρατάς αρχείο των άρθρων μου από το 2002; Ψάξε και πιο πίσω απ’ το 1996 μέχρι το 2011 έγραφα στην ίδια εφημερίδα!»
