Ψηφιακή ανάπλαση ιστορικών τοπόσημων της Θεσσαλονίκης
Ξεφυλλίζοντας φωτογραφικά λευκώµατα και ιστορικά βιβλία, καρτ ποστάλ και εφηµερίδες εποχής ή οποιοδήποτε άλλο τεκµήριο µπορεί κάποιος να αντιληφθεί πώς ήταν η Θεσσαλονίκη των περασµένων αιώνων. Πώς όµως θα µπορούσε να είναι σήµερα αν λειτουργούσε ακόµη το τραµ στην παραλία ή υπήρχε ο Κήπος του Λευκού Πύργου ή δεν είχε κατεδαφιστεί το τείχος; Αυτή είναι µια συναρπαστική εικόνα του ιστορικού κέντρου της που φαντάστηκε, σχεδίασε και κατάφερε να µας δώσει µέσω της τρισδιάστατης αναπαράστασης ένας νέος και ταλαντούχος Θεσσαλονικιός δηµιουργός πριν από λίγες εβδοµάδες.
Ο Γιώτης Ντόρτογλου γεννήθηκε και µεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σήµερα ζει στο Εδιµβούργο. «Η αρχιτεκτονική και η ιστορία, ιδιαίτερα η ευρωπαϊκή, µε ενδιέφεραν από νωρίς» µας λέει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραµµής. «Από µικρή ηλικία ασχολήθηκα µε τη ζωγραφική και το 3D modeling, τέχνη που µελέτησα αυτοδίδακτα». Με εφόδια το ταλέντο του στο σχέδιο και το ενδιαφέρον του για την ιστορία αλλά και τις φωτορεαλιστικές απεικονίσεις σε ηλικία µόλις 14 χρόνων άρχισε να συνεργάζεται µε την Google Earth δηµιουργώντας 3D αναπαραστάσεις µνηµείων. Ετσι ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια το «παιχνίδι» –όπως του αρέσει να αποκαλεί αυτή την ασχολία του– µε την τρισδιάστατη απεικόνιση του παρελθόντος.
H ψηφιακή αναγέννηση της Θεσσαλονίκης
Ηθελε να γίνει αρχιτέκτονας, µας εξοµολογείται, αλλά δεν τα κατάφερε και ίσως «τα µοντέλα που δηµιουργώ είναι κι ένας τρόπος να ζω το ανεκπλήρωτο όνειρό µου» σχολιάζει. Σήµερα εργάζεται ως ιπτάµενος φροντιστής µε έδρα τη Σκωτία, αλλά δεν έπαψε να δηµιουργεί 3D αναπαραστάσεις ιστορικών µνηµείων και κτιρίων σε διάφορα σηµεία στην Ελλάδα που ξεχωρίζει αλλά και να µελετά εντατικά την ιστορία και την αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης. Τα ταξίδια του στον κόσµο έπαιξαν σηµαντικό ρόλο στα καλλιτεχνικά του σχέδια και ενίσχυσαν τη δηµιουργικότητά του. «Τα τελευταία χρόνια που ταξιδεύω στην Ευρώπη συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του πολιτισµού και της πολιτιστικής κληρονοµιάς» σηµειώνει.
Πριν από λίγο καιρό µέσω της προσωπικής του σελίδας στο Facebook (Giotis Dort-3D model collection) παρουσίασε ένα πρό- τζεκτ µε τρισδιάστατες απεικονίσεις του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, όπως ο ίδιος φαντάστηκε ότι θα µπορούσε να µοιάζει σήµερα η γενέθλια πόλη του. «Πρόκειται για µια εικονική αναπαράσταση της πόλης µας αν το παρελθόν της συνδυαζόταν µε το παρόν της. Είναι ένα καλλιτεχνικό δηµιούργηµα της προσωπικής µου αισθητικής που συνδυάζει κτίρια και εποχές. ∆ηµιουργήθηκε ύστερα από τρεις µήνες δουλειάς και εκτενή µελέτη σε γραπτές πηγές, αρχιτεκτονικά σχέδια και σπάνιες φωτογραφίες. Περιλαµβάνει µνηµεία ή κτίρια ξεχωριστής αρχιτεκτονικής και µοναδικής οµορφιάς που κοσµούσαν κάποτε τη Θεσσαλονίκη –αλλά πλέον είτε έχουν καταστραφεί είτε δεν αναδεικνύονται– και άλλα που σχεδιαζόταν να δηµιουργηθούν αλλά δεν έγιναν ποτέ· αναφέροµαι στο σχέδιο Εµπράρ το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ».
Κινητοποίηση για να αναδειχτεί το παρελθόν
Αν και ασχολείται και µε άλλα ιστορικά σηµεία στη χώρα –ανάµεσά τους το Κάστρο του Ευρίπου στη Χαλκίδα που υπήρχε έως και το 1890 ή το θερινό ανάκτορο του Πειραιά που δεν χτίστηκε ποτέ–, η Θεσσαλονίκη για τον Γιώτη Ντόρτογλου αποτελεί βασική πηγή της έµπνευσής του. «Στόχος µου ήταν να δηµιουργήσω µια εικόνα της πόλης όπως θα µου άρεσε να ήταν σήµερα. Πώς δηλαδή θα µπορούσε να µοιάζει η πόλη µας σήµερα αν είχαµε ακολουθήσει το παράδειγµα της υπόλοιπης Ευρώπης, η οποία διατήρησε την αρχιτεκτονική κληρονοµιά της σε αντίθεση µε τη χώρα µας. Η εποχή της αναγέννησης της πόλης από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν κατεδαφίστηκε το παραθαλάσσιο τείχος της, µε τις έντονες επιρροές από την Ευρώπη στη διαµόρφωσή της µε ενδιαφέρει πολύ και η αισθητική της µε γοητεύει ιδιαίτερα. Αυτή η Θεσσαλονίκη όµως δεν υπάρχει σήµερα. Είχε ένα χαρακτηριστικό στοιχείο πολυπολιτισµικότητας που έχει χαθεί».
Ακόµη και αν αναπαλαιώνονται και διατηρούνται δείγµατα της παλιάς αυτής αίγλης της, σύµφωνα µε τον Γ. Ντόρτογλου, δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε. «Η πόλη µας έχει σπουδαίο αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό παρελθόν που το αφήνουµε να καταστρέφεται στο πέρασµα του χρόνου. Πιστεύω όµως ότι ακόµη υπάρχει ελπίδα να µην εξαφανιστεί. Αν και δεν ζω πια στη Θεσσαλονίκη, νιώθω την ανάγκη να γίνει οµορφότερη η πόλη µας – γνωρίζω όλο και περισσότερους κατοίκους της, και µέσα από τις κριτικές που έχει δεχτεί ήδη το συγκεκριµένο πρότζεκτ, οι οποίοι έχουν την αντίστοιχη ανάγκη να αναγεννηθεί η πόλη όπως της αξίζει. Ας βρούµε τους τρόπους. Τα υλικά αλλά και τα µέσα τα διαθέτουµε. Θεωρώ ότι οι αρµόδιες αρχές θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα σε αυτό. Νοµίζω ότι οι Ελληνες έχουµε µεγάλη ιδέα για το παρελθόν µας, αλλά δεν κάνουµε στην ουσία τίποτε για να το αξιοποιήσουµε σήµερα. Μια εποχή που µιλάµε συνεχώς για ανάπτυξη. Ωστόσο αν η δική µου δουλειά, αν αυτές οι απεικονίσεις του παρελθόντος που βασίζονται στις αδιάψευστες πολιτιστικές παρακαταθήκες που έχουµε κληρονοµήσει, εµπνεύσουν τους συµπολίτες µου να κινητοποιήσουν µε τον τρόπο τους τις αρµόδιες αρχές, να τις επηρεάσουν προς την κατεύθυνση της προστασίας και κυρίως της ανάδειξης της πολιτιστικής µας κληρονοµιάς, όπως συµβαίνει σε όλες τις ιστορικές πόλεις της Ευρώπης, ο στόχος µου θα έχει περαιτέρω επιτευχθεί».
