Ο Μάριος Γιαννάκης είναι αναπληρωτής δάσκαλος στο 7ο Δημοτικό σχολείο Τρίπολης. Κάθε μέρα καλωσορίζει τους μαθητές του με τον πιο τρυφερό τρόπο. Τους υποδέχεται στη τάξη με ένα μήνυμα «ζωγραφισμένο» σε κινητό. Σε συνεργασία με τον εικαστικό συνάδελφο του, Αρη Σαραντόπουλο έχουν μετατρέψει το σχολείο σε έναν μικρό παράδεισο πρόθυμο να αγκαλιάσει και να εμπνεύσει όλους τους μαθητές.
Μηνύματα, όπως, «Είμαι ευγενικός με τους συμμαθητές μου. Βοηθάω όπου μπορώ», «Η καλύτερη συγνώμη είναι η αλλαγή συμπεριφοράς», «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά την ουσία. Τα μάτια δεν την βλέπουν… τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια και παρά την πίεση που έχουν δεχτεί όλο αυτόν τον καιρό με την πανδημία, καταφέρνουν και πάλι να χαμογελούν.
Ο Μάριος Γιαννάκης μίλησε στην Νικολίτσα Τρίγκα για το όραμα του και τα ευεργετικά αποτελέσματα αυτής της δράσης.
«Δούλεψα τρία χρόνια σε Κώ, Τήνο και Ελευσίνα και φέτος στην Τρίπολη. Πιστεύω ότι μια τάξη πρέπει να λειτουργεί για το παιδί θεραπευτικά και γι΄ αυτό πρέπει να μπαίνει σε ένα ευχάριστο χώρο και σε μια όμορφη αίθουσα. Έχω μαθητές ντόπιους, πρόσφυγες, Ρομά, παιδάκια από την Αλβανία και γενικά μαθητές, που έχουν δυσκολίες με τη γλώσσα. Έτσι χρησιμοποιώ κατασκευές, ζωγραφιές και ότι άλλο μπορώ ώστε να μαθαίνουν τη γλώσσα βιωματικά. Ήθελα να φτιάξω την τάξη μου χαρούμενη. Όταν ήμουν στην Κω ένα κοριτσάκι έβγαλε την μπλούζα του και είχε έγκαυμα από χειροβομβίδες. Αυτά τα παιδιά έχουν περάσει δύσκολες εμπειρίες. Έχοντας όλα αυτά ήταν στο μυαλό μου προσπαθώ να τους φτιάξω ένα περιβάλλον όμορφο και να νοιώσουν καλά. Δεν αντιμετώπισα το επάγγελμα με τη νοοτροπία του δημόσιου υπαλλήλου. Δεν είμαι με το ρολόι στο χέρι ούτε κοιτάζω το ωράριο. θεωρώ ότι το σχολείο ότι είναι ο τόπος, που με κάνει να νοιώθω ελεύθερος . Οι γονείς μου με μεγάλωσαν με αγάπη και προσπάθησαν να με μάθουν όση αγάπη πήρα να τη δώσω και εγώ στους άλλους και στην προκειμένη περίπτωση στα παιδιά».
Φωτογραφίες: Argolika.gr