Τρικάκια στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, πέταξαν σήμερα το μεσημέρι, περίπου δέκα μέλη της συλλογικότητας Ρουβίκωνας, οι οποίοι αφού φώναξαν συνθήματα αποχώρησαν.
Έως αυτή την ώρα δεν έχει γίνει κάποια προσαγωγή. Λίγο αργότερα ο «Ρουβίκωνας» ανέβασε σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του.
Τι γράφει στη σελίδα του στο Facebook
Παρέμβαση στο πολιτικό γραφείο Βρούτση για το νέο ασφαλιστικό
Πριν από λίγες μέρες ψηφίστηκε στη Βουλή το νέο ασφαλιστικό. Για μία ακόμα φορά είδαμε να ξαναπαίζεται ίδια κι απαράλλαχτα, όπως τόσες φορές στο παρελθόν, το ίδιο κακοστημένο και κακοπαιγμένο θέατρο. Από τη μία πλευρά η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση ήρθε για να δώσει τέλος σε όλα τα προβλήματα βιωσιμότητας του συστήματος και να διορθώσει τις αδικίες και τα προβλήματα του προηγούμενου ασφαλιστικού. Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση υπεραμύνεται του προηγούμενου ασφαλιστικού, του λεγόμενου νόμου Κατρούγκαλου ο οποίος είχε θεσμοθετηθεί επί των ημερών της, ενώ τα μικρότερα κόμματα και η ΓΣΕΕ λίγο πολύ υποστηρίζουν ότι το νέο ασφαλιστικό είναι απλά ένα πασάλλειμα του νόμου Κατρούγκαλου, χωρίς ουσιαστικές διαφορές. Για μία ακόμα φορά η κυβέρνηση και ο υπουργός εργασίας επαίρονται ότι δημιούργησαν ένα πολύ σταθερό, βιώσιμο και υγιές ασφαλιστικό σύστημα, στο οποίο από εδώ και στο εξής δε θα ξαναυπάρξουν μειώσεις συντάξεων, παρά μόνο αυξήσεις.
Η αλήθεια δυστυχώς είναι αρκετά διαφορετική. Το νέο ασφαλιστικό προβλέπει αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μεσομακροπρόθεσμα κατά 3 χρόνια σε σχέση με σήμερα και αύξηση της τάξης του 20% των ελάχιστων ασφαλιστικών εισφορών που πληρώνει η συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων του ΕΦΚΑ, ενώ δεν πέρασε ούτε χρόνος από τότε που ο ίδιος ο Γ. Βρούτσης δήλωνε ότι όταν η Νέα Δημοκρατία έρθει στην κυβέρνηση θα υπάρξει «γενναία μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Προφανώς, αναφερόταν στην αποσύνδεση του εισοδήματος από τις ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνει κάποιος, γεγονός που επιτρέπει σε ανθρώπους με εισοδήματα δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ το χρόνο να ασφαλιστούν σε χαμηλότερες κλίμακες, πληρώνοντας τις ίδιες ακριβώς ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνει κάποιος με εισοδήματα λίγων χιλιάδων ευρώ.
Φυσικά, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα τα οποία θα ξεχαστούν όταν κοπάσει ο ντόρος των ημερών και αυτό ακριβώς περιμένει η κυβέρνηση της Νεας Δημοκρατίας. Οι αναιμικές αντιδράσεις των απονευρωμένων συνδικάτων τις μέρες που συζητιόταν και ψηφιζόταν το νέο ασφαλιστικό δεν προβλημάτισαν κανέναν. Η επιδερμική κριτική που γίνεται στα τηλεπαράθυρα ή από τα έδρανα της βουλής από εκπροσώπους άλλων κομμάτων γίνεται στα πλαίσια του θεαθήναι και των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων των διαφόρων κομμάτων και η ρητορική τους δε συγκινεί κανέναν, εκτός ίσως από τους ίδιους.
Στις διάφορες συνεντεύξεις που έδωσε τις τελευταίες εβδομάδες ο υπουργός εργασίας, τον ακούσαμε να λέει ένα σωρό φορές πόσο καλύτερο θα είναι το νέο ασφαλιστικό για τις επόμενες γενιές εργαζομένων και πόσο θα ωφεληθούν όσοι συμπληρώσουν 30 χρόνια εργασίας. Το θράσος πίσω από αυτή την επιχειρηματολογία είναι απύθμενο, καθώς σε μία κοινωνία που μαστίζεται από διψήφια ποσοστά ανεργίας εδώ και μία δεκαετία ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα συμπληρώνουν τα ολοένα και αυξανόμενα όρια που απαιτούνται για τη “βιωσιμότητα” του συστήματος. Τόσο στους νέους κάτω των 30 ετών που μεταναστεύουν μαζικά ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν δουλειές, όσο και σε όλους αυτούς που βρέθηκαν αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με το φάσμα της ανεργίας όντας ένα βήμα πριν τη σύνταξη, όλες αυτές οι εξαγγελίες που περιλαμβάνουν 30 και 40 χρόνια απασχόλησης ακούγονται εντελώς κενές περιεχομένου.
Η αλήθεια λοιπόν, παρά τις ωραιοποιημένες εκδοχές της που ακούμε από τα χείλη των διάφορων αρμοδίων, είναι πολύ σκληρή και αρκετά απλή: η εκάστοτε δράκα που κυβερνάει ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν πρόκειται να έχει κατά νου το συμφέρον και την ευημερία της κοινωνικής βάσης. Ιδιοτελή, μικρά ανθρωπάκια με μόνη αποστολή την εξυπηρέτηση του μικροπολιτικού τους συμφέροντος και τηνδιεκπεραίωση των υποθέσεων της άρχουσας οικονομικής και επιχειρηματικής ελίτ. Τα μεγάλα λόγια και οι υποσχέσεις που τόσο συχνά δίνονται, εδώ και χρόνια έχουν πάψει να πείθουν τον οποιονδήποτε εκτός ίσως από τα στενά κομματικά ακροατήρια που προσδοκούν ότι θα έρθει και η δική τους σειρά να γλείψουν τα κόκκαλα από το μεγάλο φαγοπότι. Για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης το αύριο φαντάζει χειρότερο από το σήμερα και το σήμερα είναι χειρότερο από το χτές. Η μόνη πιθανή διέξοδος είναι ο δρόμος του αγώνα, είναι να σπάσει ο δρόμος της παραίτησης, είναι να νικηθεί ο φόβος που μας κρατάει δέσμιους των επαγγελματιών του ψέματος και της αρπαχτής.
Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ
ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ
