Έτσι πολεμήσαμε στον Αγώνα: Δύο τόμοι με τις μάχες της επανάστασης από το 1821 στην Αλαμάνα έως το τέλος του ξεσηκωμού με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και τη μάχη της Πέτρας μέσα από τα απομνημονεύματα των αγωνιστών και τις ιστορικές πηγές του 19ου αιώνα. Επίτομη η Πολιορκία και η Έξοδος του Μεσολογγίου (1825-26).
Πρώτος τόμος (1821-22)
Η περιγραφή των μαχών των δύο πρώτων κρίσιμων χρόνων του Αγώνα μέσα από τις αναμνήσεις των πρωτεργατών. Η θυσία της Αλαμάνας, η κίνηση ματ στο χάνι της Γραβιάς, η νίκη στο Βαλτέτσι που έκρινε τον ξεσηκωμό, η ασύνετη καταστροφή του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Δραγατσάνι, η ήττα των μουσουλμάνων Λαλαίων, η πανωλεθρία του σουλτάνου στα Βασιλικά, η πτώση της Τριπολιτσάς, η συντριβή του Μαυροκορδάτου στο Πέτα, το έπος του Γέρου του Μοριά στα Δερβενάκια.
Προλογίζει ο Γιώργος Μαργαρίτης Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ
Δεύτερος τόμος (1823-29)
Ξεκινώντας από το 1823 και από τη μάχη στο Καρπενήσι όπου λαβώθηκε θανάσιμα ο Μάρκος Μπότσαρης συνθέτουμε ψηφίδα ψηφίδα την τοιχογραφία του πολέμου της ελληνικής ανεξαρτησίας που ολοκληρώθηκε το 1829 με μια μάχη (Πέτρα Βοιωτίας) η οποία μνημονεύεται σπάνια καθώς δεν έλαβε χώρα κάνα περιλάλητο ανδραγάθημα και οι Τούρκοι συνθηκολόγησαν γρήγορα για να προφτάσουν να ανέβουν στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να ενισχύσουν την άμυνά της καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-29. Στην Πέτρα έγινε η πρώτη μάχη του καιρού της νεωτερικότητας, εποχή που δεν άφηνε πολύ χώρο σε θρύλους οπλαρχηγών, όπως ο Παπαφλέσσας και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, οι οποίοι πέθαναν στις μάχες στο Μανιάκι και στον Ανάλατο αντίστοιχα, δίχως η θυσία τους να συνεισφέρει στην τελική επικράτηση αλλά ακολουθώντας μέχρι τέλους τον προσωπικό τους αξιακό κώδικα.
Τρίτος τόμος (Η Πολιορκία και η Έξοδος του Μεσολογγίου, 1825-26)
Ετσι πολεμήσαμε στο Μεσολόγγι (1825-26): η Πολιορκία και η Έξοδος μέσα από τα απομνημονεύματα των αγωνιστών και τις ιστορικές πηγές του 19ου αιώνα. Μια ηρωική στιγμή, η αυτοθυσία, έχει περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως η υπέρτατη συνεισφορά των πολιορκημένων του Μεσολογγίου στον αγώνα για ελευθερία. Ο Διονύσιος Σολωμός ύμνησε τους συγχρόνους του ήρωες, όπως τους έπρεπε. Ο Σπυρομίλιος, ο Κασομούλης, ο Μίχος και ο Μάγερ μέσα από την εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά» χρονολογούν την πολιορκία, διεκτραγωδούν καταστάσεις ανέχειας και απελπισίας, στηλιτεύουν συμπεριφορές εγωισμού, αδιαφορίας, αισχροκέρδειας και αρχομανίας, αποθεώνουν πρόσωπα και καταγράφουν ανεπάρκειες. Στους προμαχώνες του Μεσολογγίου στήθηκε το κολάζ του ελληνικού ξεσηκωμού και παρατίθεται αυτούσιο στην αρχειακή μορφή του.
