Τρία φιλμ για την 28η Οκτωβρίου

Τρία φιλμ για την 28η Οκτωβρίου

28η Οκτωβρίου και εθνική επέτειος με ένα κινηματογραφικό μενού 3 ταινιών που κάθε μία έχει τη δική της συναρπαστική ιστορία να διηγηθεί γύρω από την ανάμειξη της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ιστορίες φυσικά που βρίσκονται μακριά από φολκλορικά ανέκδοτα τύπου «Υπολοχαγός Νατάσσα» και «Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά».

Το τελευταίο σημείωμα

Το ιστορικό δράμα του Παντελή Βούλγαρη γυρίστηκε το 2017. Το σενάριο της Ιωάννας Καρυστιάνη καταπιάνεται με τα γεγονότα που προηγήθηκαν της εκτέλεσης των 200 λαϊκών αγωνιστών την Πρωτομαγιά 1944 στην Καισαριανή, μέσα από το πρίσμα της σχέσης του γερμανού διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου Καρλ Φίσερ με το μεταφραστή του Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Ο τελευταίος παρότι βρέθηκε στη λίστα των 200 είχε την ευκαιρία να σώσει τη ζωή του ύστερα από πρόταση του Φίσερ αλλά αρνήθηκε να μπει στη θέση του κάποιος άλλος. Η εξιστόρηση των γεγονότων αρχίζει από τη στιγμή που ο γερμανός στρατιωτικός διοικητής της Λακωνίας και οι προσωπικοί φρουροί του πέφτουν νεκροί στους Μολάους από παγίδα της ελληνικής Αντίστασης. Η γερμανική ηγεσία ως αντίποινα αποφασίζει την εκτέλεση 50 Ελλήνων για κάθε ένα νεκρό Γερμανό. Ο Παντελής Βούλγαρης επιστρέφει στην προσφιλή του θεματολογία, το ιστορικό δράμα εποχής, και αναμειγνύει το πραγματικό γεγονός της εκτέλεσης των 200 ελλήνων στο σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944 με στοιχεία μυθοπλασίας τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι αυθεντικά. Όπως για παράδειγμα τη σχέση του Σουκατζίδη και του Φίσερ, μια σχέση που πέρα από το κλασικό μοτίβο του εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, εμπεριέχει το στοιχείο του σεβασμού από πλευράς γερμανού για την καλλιέργεια, την αξιοπρέπεια και το ήθος του πολύγλωσσου Σουκατζίδη και εξηγεί τρόπον τινά την απόφαση του Φίσερ να χαρίσει τη ζωή στον έλληνα επιβραβεύοντας έτσι την ακεραιότητα του.

Η ταινία παίζεται την Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2024 από το Star στις 00.45.

Καλάβρυτα 1943

Στο φιλμ του Νικόλα Δημητρόπουλου («Alter ego») με πρωταγωνιστές τους Μαξ Φον Σίντοφ, Αστριντ Ρους, Δανάη Σκιάδη και Νικόλα Παπαγιάννη, μια Γερμανίδα δικηγόρος και εκπρόσωπος της κυβέρνησης της χώρας της απέναντι στην αξίωση της ελληνικής πλευράς για πολεμικές αποζημιώσεις από την εποχή της ναζιστικής κατοχής, συναντά έναν από τους τελευταίους εν ζωή επιζήσαντες της Σφαγής των Καλαβρύτων. Μια καλογυρισμένη ταινία μυθοπλασίας και όχι ένα πειστικό σινεμά τεκμηρίωσης είναι το φιλμ που αντλεί έμπνευση από το ιστορικό γεγονός της Σφαγής των Καλαβρύτων τον Δεκέμβριο του 1943.

Η ταινία ξεσήκωσε αντιδράσεις λόγω της απόφασης των δημιουργών να εντάξουν στην πλοκή ένα χαρακτήρα (ο «αυστριακός» στρατιώτης της Βέρμαχτ που σώζει τα γυναικόπαιδα από το θάνατο) ο οποίος σύμφωνα με όλες τις ιστορικές πηγές ήταν απλώς ένα μύθευμα. Τα φλας μπακ και η σύνδεση του χτες με το σήμερα έχουν κάπως άγαρμπη εφαρμογή, οι σκηνές με τον Φον Σίντοφ που υποδύεται τον έλληνα επιζήσαντα είναι οι πιο δυνατές του φιλμ, μαζί φυσικά με ολόκληρη τη σεκάνς της σφαγής όπου η συγκίνηση είναι αναπόφευκτη.

Ο ουρανός

Η ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου ο οποίος έγραψε το σενάριο μαζί με τον Γιώργο Κιτσόπουλο, είναι μια καταγραφή αυθεντικών ιστοριών από το έπος του 1940 με τη μορφή μιας συγκλονιστικής αντιπολεμικής αλληγορίας. Η δράση από το πολεμικό μέτωπο σκόπιμα απουσιάζει προκειμένου να αναδειχθεί η ποίηση στα μετόπισθεν, τοποθετώντας τον ηρωισμό ως κινηματογραφικό στερεότυπο μεν αλλά μέσω μιας ρηξικέλευθης ματιάς πάνω στην ανθρώπινη γενναιότητα.

Με το φιλμ αυτό που είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, ο Τάκης Κανελλόπουλος δημιουργεί στην πραγματικότητα μια διαφορετική ελληνική ταινία, με «ξένη» φιλμική γλώσσα που αντλεί έμπνευση από το σινεμά της Σοβιετικής Ένωσης, τη Νουβέλ Βαγκ, τον Αντρέι Βάιντα και τον Αλέν Ρενέ, διατηρώντας ωστόσο αυτόφωτη τη μελαγχολία του «Μακεδονικού γάμου». Ένα φιλμ μοντέρνο, ανεξάρτητο, συγκινητικό και τρομερά τολμηρό σε όλες τις επιλογές του. Ταυτόχρονα και μια βαθιά πολιτική με πολλαπλούς τρόπους δημιουργία που διεκδίκησε τον Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1963. Χάρη στο έργο αυτό ο Τάκης Κανελλόπουλο βρήκε θέση ανάμεσα στους διεθνείς μοντερνιστές και έγινε η καθοριστική ιδεολογική γέφυρα στη διαδρομή προς ένα νέο ελληνικό κινηματογράφο.

Διαβάστε επίσης

Σκάνδαλο Novartis και άρση προστασίας μαρτύρων: Μην τολμήσει κανείς να (ξανα) καταγγείλει διαφθορά

Σκάνδαλο στην Καθολική Εκκλησία: «Ιερές» business, απάτες και εκβιασμοί – Οι σκιές και το ποινικό παρελθόν του επιχειρηματία

Γάζα: «Παράθυρο» για έμμεσες διαπραγματεύσεις μέσω Κατάρ – «Ναι» σε ανακωχή υπό όρους από τη Χαμάς

Λίβανος: Νεκροί τρεις δημοσιογράφοι από ισραηλινούς βομβαρδισμούς – Σφυροκόπημα στα προάστια της Βηρυτού (Video)

Ένα Predator τους χωρίζει, μια χειραψία τους ενώνει!

Documento Newsletter