Πολλοί αθλητές και δρομείς γνωρίζουν ότι όταν χαμογελούν, ενώ -κατά τα λοιπά, ιδρώνουν και κουράζονται κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα τους- η προσπάθεια που καταβάλλουν γίνεται, κατά κάποιο τρόπο, ευκολότερη και έχουν καλύτερα αποτελέσματα!
Τον περασμένο Μάιο, ο φωτογραφικός φακός είχε συλλάβει τον Eliud Kipchoge, τον Κενυάτη μαραθωνοδρόμο, να χαμογελάει κατά τη διάρκεια της κούρσας του, ειδικά προς το τέλος της και ο λόγος για μία από τις γρήγορες του συγκεκριμένου αθλητή και με τον ίδιο να δηλώνει ότι χαμογελούσε, γιατί πίστευε ότι αυτό έκανε την προσπάθεια του πιο εύκολη.
Ωστόσο, υπάρχουν και επιστημονικά στοιχεία που μπορούν να υποστηρίξουν αυτή τη θεωρία. Σε αρκετές έρευνες που έχουν εκπονηθεί κατά το παρελθόν, έχει αποδειχθεί ότι το να χαμογελούν οι άνθρωποι και ενώ καταπονούνται σωματικό στο πλαίσιο κάποιας άσκησης, μπορεί να τους αλλάξει την ψυχολογία, και ειδικά αν πρόκειται για αθλήματα στίβου. Για τις ανάγκες μιας πιο πρόσφατης μελέτης που εκπονήθηκε τον Σεπτέμβριο από το Πανεπιστήμιο Ulster στη Βόρεια Ιρλανδία σε συνεργασία με τον Πανεπιστήμιο Swansea της Ουαλίας επιλέχθηκε ένα γκρουπ δρομέων, από τους οποίους ζητήθηκε κάτι πολύ συγκεκριμένο: να προσπαθούν να χαμογελούν ή να κάνουν γκριμάτσες χαράς κατά τη διάρκεια της προπόνησης τους.
Στους 24 εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα -άντρες και γυναίκες- δεν είπαν την αλήθεια, για τους λόγους που έγινε το πείραμα, δηλαδή. Αντίθετα, τους είπαν ότι ήθελαν να καταμετρήσουν την ποικιλία των παραγόντων που σχετίζονται με την «οικονομία δυνάμεων του δρομέα», τη μέτρηση του οξυγόνου που καταναλώνει κανείς, όταν τρέχει υπό συγκεκριμένες συνθήκες και επιτάχυνσης.
Αρχικά, οι ερευνητές τεστάρισαν τη συνήθη ρουτίνα των εθελοντών, δίνοντας τους να φορέσουν μία μάσκα που καταμετρούσε την αναπνοή τους, μέχρι να εξαντληθούν. Όσο έτρεχαν, οι επιστήμονες τους ζητούσαν να βαθμολογήσουν πώς ένιωθαν και να περιγράψουν τις στρατηγικές που χρησιμοποιούσαν για να συνεχίσουν, όπως για παράδειγμα το να αγνοούν τη σωματική δυσφορία και την κόπωση που ένιωθαν στο σώμα τους ή ακόμη περισσότερο το να συντονίζονται μ’ αυτήν.
Στη συνέχεια και σε περιβάλλον εργαστηρίου πια, καθένας από τους εθελοντές συμπλήρωνε μια σειρά από ασκήσεις τρεξίματος των 6 λεπτών, κατά τη διάρκεια των οποίων έπρεπε να κάνουν τα εξής: να χαμογελούν συνεχόμενα, αλλά ειλικρινά, να χαλαρώνουν το πάνω μέρος του σώματός τους με το να φαντάζονται ότι κρατούν απαλά ένα τσιπ πατάτας ανάμεσα στα δάχτυλά τους, και όλο αυτό στο πλαίσιο τεχνικών που μπορεί να διευκολύνουν την προσπάθεια κάποιου να φέρει εις πέρας μια κούρσα.
Ποια ήταν τα αποτελέσματα της έρευνας
Υπήρξε μια ενδιαφέρουσα ποικιλία στα αποτελέσματα. Κάποιοι δρομείς ήταν αποτελεσματικοί σε ό,τι αφορά τον στόχο τους, παρά το γεγονός ότι ήταν κατσουφιασμένοι. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτοί οι σκληροί μορφασμοί ενδεχομένως να ενίσχυαν την αποφασιστικότητά τους να φέρουν εις πέρας την κούρσα τους.
Ωστόσο, οι δρομείς που χαμογελούσαν κατά τη διάρκεια της προπόνησής τους, αποδείχθηκαν κατά πολύ πιο αποτελεσματικοί. Για την ακρίβεια, υπήρξαν πιο αποτελεσματικοί κατά 2,78% σε σχέση με τους υπόλοιπους, μια διαφορά σαφώς ζωτική για ευθέως ανταγωνιστικά αθλήματα.
Ο Noel Brick, λέκτορας Πανεπιστήμιο του Ulster και επικεφαλής της συγκεκριμένης μελέτης εξηγεί πως με το να χαμογελάει κανείς, πιθανότατα προκαλεί μία σαφή μείωση της μυικής έντασης.
Πηγή runnfun.gr
