Η πρώτη γυναίκα δήμαρχος προαναγγέλλει μέτρα για να αντιμετωπίσει την κοσμοσυρροή και την εγκληματικότητα στη διάσημη γειτονιά οίκων ανοχής.
Χιλιάδες τουρίστες βγάζουν φωτογραφίες selfie με το κινητό τηλέφωνό τους, έχοντας σε πρώτο πλάνο το πρόσωπό τους και σε δεύτερο τις κοπέλες στις διαβόητες βιτρίνες των οίκων ανοχής του Red Light District.
Ο μαζικός τουρισμός έχει γίνει αιτία για αύξηση του οργανωμένου εγκλήματος όπως το εμπόριο ναρκωτικών και η παράνομη διακίνηση γυναικών (trafficking), καθώς η «αγορά» θέλει όλο και περισσότερα προϊόντα, όλο και πιο φρέσκια σάρκα στα πορνεία.
Η Φάμπε Χαλσεμά, πρώτη γυναίκα δήμαρχος του Αμστερνταμ, ετοιμάζει μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται αύξηση της αστυνόμευσης, επιβολή προστίμου που θα καταβάλλεται επιτόπου σε όσους βγάζουν selfie στην περιοχή, απαγόρευση της εισόδου σε ανηλίκους, όριο επισκεπτών με συγκεκριμένο ημερήσιο πλαφόν και εκπομπή ηλεκτρονικού σήματος όταν η περιοχή είναι υπερκορεσμένη. Ακόμη και περιορισμό των φτηνών αεροπορικών πτήσεων που φτάνουν κατά δεκάδες ημερησίως στο διεθνές αεροδρόμιο Σίπχολ.
Γύρω από την πορνεία έχει αναπτυχθεί μια ολόκληρη βιομηχανία, από την οποία πλέον δεν κερδίζουν σημαντικά ποσά μόνο οι άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τις πόρνες αλλά όλοι όσοι ασχολούνται με την τουριστική δραστηριότητα.
Σήμερα το πολιτικά ορθό είναι να αποκαλούνται οι πόρνες «εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ». Για την τεκμηρίωση αυτού του όρου αναφέρονται επιχειρήματα όπως ότι πληρώνουν φόρους, είναι ασφαλισμένες και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να πάρουν ακόμη και σύνταξη.
Το ερώτημα –που έως τώρα τουλάχιστον δεν βρίσκει απάντηση– είναι πόσες από αυτές τις γυναίκες και κάτω από ποιες συνθήκες μπορούν να παραιτηθούν από τη δουλειά τους ή, ερώτημα ακόμη πιο δύσκολο, πόσες από αυτές, σε πολλές περιπτώσεις νεαρά κορίτσια, μπορούν να επιλέξουν ή να αλλάξουν εργοδότη.
Τα όρια μεταξύ καταναγκαστικής ή οικειοθελούς εργασίας είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιοριστούν. «Με παρέσυρε και με έφερε εδώ ένας φίλος. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω αλλά το κάνω για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Τα χρήματα που κερδίζω από αυτό το επάγγελμα δεν μπορώ να τα κερδίσω αλλού. Τα παιδιά μου δεν ξέρουν τι δουλειά κάνω και δεν θέλω να μάθουν. Τα κρατάει και τα μεγαλώνει η μητέρα μου» είπε σε σχετικό ρεπορτάζ του βρετανικού BBC η Χριστίνα, που εργάζεται σε μια από τις βιτρίνες του Αμστερνταμ.
Ιστορίες σαν τη δική της έχουμε διαβάσει πάρα πολλές φορές. Καμία «Χριστίνα» δεν έχει πει αν ο εκβιασμός μέσω των παιδιών της είναι αυτός που την κρατάει δέκα χρόνια σε αυτήν τη δουλειά ή πόσα από τα «100 ευρώ το ημίωρο ή 150 την ώρα» που χρεώνει τους πελάτες της καταλήγουν σ’ αυτά.
Καταλυτική για το θέμα ήταν η δήλωση στο ρεπορτάζ του BBC της κοινωνικής λειτουργού Κάριν Βέρκμαν, που εργάζεται με θύματα του trafficking, η οποία μεταξύ άλλων είπε: «Η διευκόλυνση της σεξουαλικής επιχειρηματικότητας από το κράτος ουσιαστικά το καθιστά συνεργάτη των σωματέμπορων».
«Η διευκόλυνση της σεξουαλικής επιχειρηματικότητας από το κράτος ουσιαστικά το καθιστά συνεργάτη των σωματέμπορων» λέει η κοινωνική λειτουργός Κάριν Βέρκμαν
