Σε ογδόντα μέρες ακριβώς ο αμερικανικός λαός θα κληθεί, εκτός απροόπτου οιασδήποτε μορφής, να δώσει άλλη μια τετραετία στον Ντόναλντ Τραμπ ή να του πάρει το σκήπτρο απ’ τα χέρια και να το περάσει στον Δημοκρατικό Τζο Μπάιντεν. Πώς ακριβώς σκοπεύει ο τωρινός πρόεδρος να ζητήσει ξανά την ψήφο του κόσμου, την ώρα που η χώρα που διοικεί θα αριθμεί τον προσεχή Νοέμβριο κοντά στις 200.000 νεκρούς καλπάζοντας έκρυθμα προς τον επιδημιολογικό γκρεμό; Με ποιο αφήγημα και τι ανάστημα θα σταθεί μπροστά στον φακό για να τους τάξει τι ακριβώς; Το προεκλογικό πρόγραμμα της καμπάνιας Τραμπ 2020 αποτελεί φωτοκόπια του προηγούμενου προγράμματος της καμπάνιας Τραμπ 2016.
Με τις εκλογές να πλησιάζουν και τον Μπάιντεν 12 μονάδες μπροστά τα βρόμικα παιχνίδια με το εκλογικό σώμα δεν έχουν τελειωμό. Η υπηρεσία απογραφής πληθυσμού πριν από λίγο καιρό ζήτησε παράταση για να έχει ικανό χρόνο να μετρήσει μέχρι και τον τελευταίο άνθρωπο που διαμένει στη χώρα. Η παράταση θα είχε ως αποτέλεσμα το τέλος της απογραφής να έπεφτε στα χέρια της επόμενης προεδρίας, τον Μάρτιο του 2021. Αυτό σημαίνει πως όποιος θα ήταν πρόεδρος τότε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απογραφή για να μοιράσει ισότιμα το δικαίωμα ψήφου και αντιπροσώπευσης σε όλους όσους κατέγραψε η κρατική μηχανή. Με αυτά τα δεδομένα το επιτελείο Τραμπ ακυρώνει τώρα το αίτημα για παράταση και δηλώνει έτοιμο να προχωρήσει την απογραφή όπως όπως και να την ολοκληρώσει πριν από τις εκλογές. Και αν δεν μετρήσουν και κανέναν άκληρο, άπορο, απομακρυσμένο, μαύρο, Λατίνο, ξεχασμένο, «περιθωριακό», μετανάστη, παράνομο, μίασμα της κοινωνίας, ε δεν χάθηκε και ο κόσμος. Τουτέστιν, ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να καθορίσει ο ίδιος πώς θα διεξαχθεί το εκλογικό ματς και ποιοι θα έχουν δικαίωμα να παίξουν μπάλα.
«Voter suppression» λέγεται η πρακτική που έχει γίνει δεύτερη φύση των Ρεπουμπλικάνων. Τη χτίζουν μεθοδικά και σε βάθος χρόνου, ξεκινώντας από τους εκλογικούς αντιπροσώπους σε κάθε πολιτεία και κομητεία, άτομα που παίζουν καθοριστικό ρόλο στο ποιος θα περάσει το κατώφλι του εκλογικού κέντρου και ποιος θα κοπεί από το εκλογικό δικαίωμα. Οπως και με τον Μπους το 2000, τα τερτίπια με την κάλπη και οι διαδικαστικές αλχημείες φαίνεται να είναι η μόνη λύση που έχει η αμερικανική Δεξιά για να κερδίζει. Αν αφηνόταν όλος –μα όλος– ο αμερικανικός λαός ελεύθερα και απρόσκοπτα να ασκήσει το κατοχυρωμένο δικαίωμά του, οι Ρεπουμπλικάνοι θα είχαν σοβαρότατο πρόβλημα εκλογιμότητας.
Το τελευταίο σκάνδαλο που έσκασε περί αυτού εμπλέκει την επιστολική ψήφο και την προσπάθεια του Τραμπ να την «ευνουχίσει». Πρόσφατα άλλαξε τον διοικητή της Αμερικανικής Ταχυδρομικής Υπηρεσίας και ο νέος μάνατζερ που ανέλαβε έχει αρχίσει να εφαρμόζει πολιτικές που παρακωλύουν την ομαλή διεξαγωγή της μαζικής ψήφου διά αλληλογραφίας. Και μάλιστα εν μέσω πανδημίας.
Σε μια χώρα που καλεί τους πολίτες της να ψηφίζουν, σε διαφορετικές κάθε φορά εκλογές, σχεδόν κάθε τρεις τέσσερις μήνες, τα κόλπα της δεξιάς παράταξης να αποτρέψει τη μαζική ψήφο γίνονται όλο και πιο εξεζητημένα, όλο και πιο ύπουλα, όλο και πιο αντιλαϊκά κι αντεθνικά. Ο πολίτης έχει αρκετές ευκαιρίες να εκφραστεί, αν το θελήσει και δεν τον μπλοκάρουν οι αυθαίρετοι εκλογικοί κανόνες που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε πολιτείες τις οποίες η Δεξιά τρέμει να χάσει, τις λεγόμενες «επαμφοτερίζουσες».
Συνωμοσίες με ξένες δυνάμεις, διαβλητό εκλογικό σύστημα, απόπειρες διάβρωσης ή αποκλεισμού του εκλογικού σώματος, παιχνίδια με τη δικαστική εξουσία και ωμή παραβίαση της διάκρισης εξουσιών, χρήση πόρων καμπάνιας για προσωπικά λαδώματα και θελήματα, διχαστικές πολιτικές ασύλου και δικαιώματος ψήφου, απειλές κατά ΜΜΕ και φίμωση της πληροφόρησης από θεσμούς και ανεξάρτητες αρχές – πόσα ακόμη θέσφατα θα παραβεί για να επανεκλεγεί και να εγκαθιδρύσει τα δικά του;
Ο Νίκος Κουλούσιος είναι δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός της εκπομπής «Hellas Pindakaas» στο δημοτικό ραδιόφωνο του Αμστερνταμ Radio Salto