Η συριακής καταγωγής ακτιβίστρια, Ναουάλ Σουφί, βρισκόταν σε ανοιχτή επικοινωνία με τους ανθρώπους που στοιβάζοντας στο μοιραίο αλιευτικό σκάφος που βυθίστηκε ανοιχτά της Πύλου, περιγράφοντας γεγονότα που προκαλούν ερωτήματα, καθώς αποδομούν την εκδοχή της ελληνικής πλευράς σχετικά με τα όσα ανέφερε σχετική ανακοίνωση του λιμενικού περί άρνησης λήψης βοήθειας από τους επιβαίνοντες. Παράλληλα, σημειώνει ως λανθασμένη την κίνηση του εμπορικού πλοίου που πέταξε νερά προς τους επιβαίνοντες, δημιουργώντας κίνδυνο ναυαγίου.
«Σε συνεχόμενες τηλεφωνικές κλήσεις του Θαλάμου Επιχειρήσεων προς το αλιευτικό σκάφος για την παροχή συνδρομής έλαβε αρνητική απάντηση. Απογευματινές ώρες Φ/Γ πλοίο προσέγγισε το σκάφος και του παρείχε τροφοεφόδια, ενώ οι αλλοδαποί αρνήθηκαν την παροχή οποιασδήποτε περαιτέρω συνδρομής. Εν συνεχεία δεύτερο Φ/Γ πλοίο προσέγγισε το σκάφος για παροχή εφοδίων και συνδρομής αλλά οι αλλοδαποί αρνήθηκαν και τα εφόδια και την συνδρομή», ανέφερε χαρακτηριστικά η ανακοίνωση του Λιμενικού.
Η δήλωση της Ναουάλ Σουφί
Από την πλευρά της, η ακτιβίστρια Ναουάλ Σουφί αναφέρει συγκεκριμένα σε δήλωσή που δημοσίευσε προς τα ΜΜΕ: « Στις 13 Ιουνίου 2023, τις πρώτες πρωινές ώρες, μετανάστες που επέβαιναν σε σκάφος φορτωμένο με 750 άτομα επικοινώνησαν μαζί μου και μου μίλησαν για την κατάστασή τους. Μετά από πέντε ημέρες ταξιδιού, το νερό είχε τελειώσει, ο καπετάνιος του πλοίου τους είχε εγκαταλείψει στην ανοιχτή θάλασσα και υπήρχαν επίσης έξι πτώματα στο σκάφος. Οι μετανάστες δεν γνώριζαν ακριβώς πού βρίσκονταν, αλλά χάρη στον άμεσο εντοπισμό τηλεφώνου, μπόρεσα να μάθω την ακριβή τους θέση και να ειδοποιήσω τις αρμόδιες αρχές.
Ωστόσο, η κατάσταση περιπλέχθηκε όταν ένα πλοίο πλησίασε το σκάφος, έδεσε σχοινιά σε δύο σημεία του σκάφους και άρχισε να πετάει μπουκάλια με νερό. Οι άνθρωποι αισθάνθηκαν μεγάλο κίνδυνο, καθώς φοβόντουσαν ότι τα σχοινιά θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανατροπή του πλοίου και ότι η προσπάθεια επί του σκάφους για να πάρουν νερό θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη βύθισή της.
Για το λόγο αυτό, απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο για να αποφύγουν ένα ναυάγιο.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας, η κατάσταση στο σκάφος έγινε ακόμη πιο δραματική: οι επιβαίνοντες ήταν μπερδεμένοι και δεν καταλάβαιναν αν επρόκειτο για επιχείρηση διάσωσης ή για έναν τρόπο να θέσουν τη ζωή τους σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Παρέμεινα σε επαφή μαζί τους μέχρι τις 11 το βράδυ ώρα Ελλάδας, προσπαθώντας να τους καθησυχάσω και να τους βοηθήσω να βρουν μια λύση.
Όλη την ώρα με ρωτούσαν τι έπρεπε να κάνουν και τους έλεγα συνεχώς ότι η ελληνική βοήθεια θα ερχόταν. Σε αυτό το τελευταίο τηλεφώνημα, ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα μου είπε ρητά: “Νιώθω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας νύχτα στη ζωή”. Όταν οι μετανάστες απομακρύνθηκαν ελαφρώς από το πλοίο, δεν υπήρχε πρόθεση να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, γιατί δεν θα ήξεραν πώς να πλεύσουν στα ιταλικά ύδατα, καθώς ο πραγματικός καπετάνιος του πλοίου έλειπε και ρωτούσαν συνεχώς τι να κάνουν.
Χρειάζονταν οπωσδήποτε βοήθεια στα νερά όπου βρίσκονταν, και αν μου είχαν εκφράσει την πρόθεσή τους να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία, προφανώς θα είχα στείλει ενημέρωση στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία, αλλά οι μετανάστες δεν είπαν ποτέ κάτι τέτοιο.
Είναι ποτέ δυνατόν η φυγή των μεταναστών από την κατάσταση κινδύνου στην οποία βρίσκονταν να ερμηνεύτηκε από τις ελληνικές αρχές ως φυγή από τη διάσωση; Αυτά είναι ερωτήματα που δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτοί οι άνθρωποι ζητούσαν πάντα να διασωθούν από οποιαδήποτε χώρα.
Αυτή είναι η τελευταία ακριβής θέση που εστάλη από το τηλέφωνο και κοινοποιήθηκε στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Ιταλία.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του απογεύματος και μέχρι τις 11 το βράδυ δεν έκανα τίποτα άλλο από το να καθησυχάζω τους ανθρώπους που τηλεφωνούσαν από το σκάφος, εξηγώντας τους ότι οι αρμόδιες αρχές είχαν τη θέση του σκάφους εδώ και πολλές ώρες και ότι σίγουρα θα έφτανε βοήθεια. Το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να διαχειριστούν την κατάσταση πανικού που επικρατούσε στο πλοίο».
