Στον αντ’ αυτού και νέο υπουργό Μεταφορών Γιώργο Γεραπετρίτη έχει αναθέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τη διαχείριση και αυτής της κρίσης
«Πάμε κι όπου βγει». Τα λόγια αυτά βρίσκονται στα χείλη της πλειονότητας των πολιτών της χώρας μετά τη χειρότερη εθνική σιδηροδρομική τραγωδία στα χρονικά, με ισχυρές δόσεις οργής και ειρωνείας. Ο μόνος Ελληνας που δεν διακατέχεται από την οργή και την αγανάκτηση που πλημμυρίζουν τους πολίτες σε όλη την ελληνική επικράτεια είναι ο πρωθυπουργός. Προτού ολοκληρωθούν οι έρευνες για τους επιζώντες έσπευσε να σιγουρευτεί ότι δεν «πάμε κι όπου βγει», επικεντρώνοντας κάθε πολιτική του επιλογή στην προσωπική του διάσωση, με την αγαστή αρωγή ενός ολόκληρου μιντιακού συστήματος που παίζει τα ρέστα του.
Το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη το βράδυ της Τετάρτης είχε όλα τα απαραίτητα για την κυβέρνησή του στοιχεία για την επικοινωνιακή αντιμετώπιση της κατάστασης: μετάθεση και αποποίηση ευθυνών, υπονοούμενα και αναθέματα για το παρελθόν, υποκριτικές αναφορές στο δράματα των πολιτών δίχως ένδειξη μεταμέλειας. Το κυριότερο, περιλάμβανε ακόμη και «πόρισμα» διά χειρός του ιδίου για το τι πραγματικά συνέβη, παρά τις υποσχέσεις περί σύστασης «ανεξάρτητης και διακομματικής επιτροπής», αποφαινόμενος ότι υπεύθυνο είναι το «ανθρώπινο λάθος». Αυτή ήταν και η πιο τρανή απόδειξη του γεγονότος ότι στην κατάσταση που πλέον έχουν φτάσει τα πράγματα ο πρωθυπουργός δεν εμπιστεύεται ούτε τον μιντιακό βραχίονα, ο οποίος ακόμη και πριν από την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας, το 2019, τον περιέβαλλε με την προστασία του.
Από την πρώτη στιγμή του δυστυχήματος μέχρι και τώρα στο Μέγαρο Μαξίμου ασχολούνται με δύο ζητήματα: τις εκλογές και τη σύγκριση με το Μάτι.
Αναβολής το ανάγνωσμα…
Από τη στιγμή που η ημερομηνία που το σύστημα Μαξίμου είχε φροντίσει να… πλημμυρίσει τη δημόσια σφαίρα ως ημέρα εκλογών συμπίπτει με τα μνημόσυνα των θυμάτων του οδυνηρού δυστυχήματος ήταν προφανές πως οι συζητήσεις θα περιστραφούν γύρω από το εάν η 9η Απριλίου θα παραμείνει στο πρόγραμμα. Από τις πρώτες ώρες της τραγωδίας κυβερνητικά σενάρια δίνουν και παίρνουν, χωρίς ακόμη να υπάρχει καθαρό σήμα.
Το παραπάνω γίνεται ακόμη πιο προκλητικό δεδομένων των πληροφοριών πως στο Μέγαρο Μαξίμου «ζυγίζουν» το πολιτικό κόστος της τραγωδίας για την κυβέρνηση, προσέγγιση που βάζει στο κάδρο και τη σύγκριση με το Μάτι. Ηδη στα τηλεοπτικά κανάλια έχουν αναλάβει να προθερμάνουν το κοινό, καλύπτοντας το κενό που επιτάσσει το τριήμερο εθνικό πένθος που καμώνονται πως τηρούν οι κυβερνητικοί βουλευτές.
Παρά τη στάση αναμονής, όμως, τα πρώτα δείγματα της επιχείρησης διαχείρισης της κρίσης και αναστροφής του κλίματος έχουν διαφανεί. Το «ανθρώπινο λάθος» το «κάναμε αρκετά, αλλά όχι όλα», το «υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες που πάνε σε βάθος 20ετίας» και στο βάθος και πάλι «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Η δυσκολία για την κυβέρνηση να κρύψει τις πραγματικές της ευθύνες για την τραγωδία είναι τόσο μεγάλη που τρομάζει ακόμη και «μπαρουτοκαπνισμένους γαλάζιους», οι οποίοι βλέπουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και τους δημοσιογραφικούς τους ταγούς να πληρώνουν ήδη δυσβάσταχτο επικοινωνιακό κόστος.
Σε κάθε περίπτωση, ο σχεδιασμός της πρωθυπουργικής αυλής προέβλεπε την προκήρυξη των εκλογών σε σχεδόν μία εβδομάδα και κατά τα φαινόμενα ο Κυρ. Μητσοτάκης σκοπεύει να εξαντλήσει αυτό τον χρόνο για να διαπιστώσει εάν έχει συμφέρον να εμμείνει στις εκλογές στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου ή εάν θα πρέπει να τις αναβάλει για αργότερα.
Ο αντ’ αυτού σε νέες αποστολές
Ενας ακόμη παράγοντας που φανερώνει το αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε ο κυβερνητικός σχεδιασμός είναι ότι και αυτή την κρίση ανέλαβε να την αντιμετωπίσει ο Γιώργος Γεραπετρίτης. Ο σκιώδης πρωθυπουργός, ο… αντ’ αυτού του Κυρ. Μητσοτάκη, που κατά τη διακυβέρνησή του ανέλαβε τη διαχείριση της πανδημίας, την αντιμετώπιση του χιονιά, τη συγκάλυψη των υποκλοπών και τη χειραγώγηση της εξεταστικής επιτροπής για τις υποκλοπές, πήρε επάνω του και τη «διερεύνηση» των αιτιών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
Η ένδεια λύσεων και η δυσκολία εξεύρεσης προθύμου για τον Κυρ. Μητσοτάκη ήταν τέτοιες που δεν στάθηκε ούτε στο «ασυμβίβαστο» του να αναλαμβάνει υπουργός Μεταφορών ένας άνθρωπος με ευθεία σύγκρουση εργολαβικών συμφερόντων στο στενό οικογενειακό του περιβάλλον. Με τη σειρά του ο Γ. Γεραπετρίτης έκανε το ίδιο διορίζοντας μια τριμελή επιτροπή, που μεταξύ των μελών της βρίσκεται ένας άνθρωπος που έχει βάλει την υπογραφή του στην απαξίωση του σιδηροδρομικού δικτύου στο πρόσφατο παρελθόν. Με απλά λόγια, ακόμη μια κρίση που αντιμετωπίζεται με την κλασική συνταγή της συγκάλυψης, με τη σφραγίδα του «επιτελικού κράτους».
