Ισοπεδωτικός και με παρωπίδες για να στηρίξει για άλλη μία φορά τη στάση της κυβέρνησης εμφανίζεται στην στήλη του στα Νέα – συμφερόντων του ομίλου Μαρινάκη – ο γνωστός δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης.
Το διακύβευμα είναι η ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνη, αν δηλαδή η κυβέρνηση προχωρήσει σε υποχώρηση με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα ή αν προτιμήσει την απώλεια της ζωής ενός φυλακισμένου, η τρομοκρατική οργάνωση του οποίου έχει εξαρθρωθεί προ πολλού.
Το ερώτημα βέβαια είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι αν ο ίδιος ο κρατούμενος έπραξε καλώς ή όχι. Το τελευταίο έχει απαντηθεί και μόνον όσοι θέλουν να διαπρέψουν στα fake news μπερδεύουν τα πράγματα.
Έτσι λοιπόν στο άρθρο του ο Γιάννης Πρετεντέρης αναφέρεται στην απαγωγή του Ιταλού πολιτικού Άλντο Μόρο τον Μάιο του 1978 και τη δολοφονία του από τις πανίσχυρες τότε Ερυθρές Ταξιαρχίες αλλά και την αρνητική στάση τού τότε ιταλικού πολιτικού κόσμου απέναντι στο ενδεχόμενο πιθανής διαπραγμάτευσης με τους απαγωγείς.
Τι σχέση μπορεί να έχουν τώρα οι τότε πανίσχυρες Ερυθρές Ταξιαρχίες με το σημερινό αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα, κανείς δεν ξέρει.
Ίσως πρόκειται για τις γνωστές «λογικές» των κατά καιρούς υποστηρικτών της κυβέρνησης που δεν έχουν καμία λογική αλλά απλά έναν μοναδικό στόχο: να στηρίξουν με τα δεκανίκια τους την αλλοπρόσαλλη πολιτική της νεοφιλελεύθερης ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Ο κάποτε υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει μάλιστα σε μια επιπλέον γενίκευση που αρέσει πολύ στον νυν πρωθυπουργό:
Όλοι είναι ίδιοι. Γράφει δηλαδή επαναλαμβάνοντας το σλόγκαν του Μητσοτάκη:
«Είναι αυτονόητο ότι η δημοκρατία δεν εκδικείται. Ούτε εκβιάζεται. Ούτε υποκύπτει.
Το έχει κατακτήσει εδώ και αιώνες με το αίμα της και το αίμα των παιδιών της.
Απέναντι στον Φασισμό, τον κομμουνισμό, τον ναζισμό ή τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Απέναντι στις Ερυθρές Ταξιαρχίες, τη γερμανική RAF, τη βασκική ΕΤΑ, τη 17 Νοέμβρη, την Αλ Κάιντα, ή τον ISIS.
Όποιος λοιπόν αποφασίσει να αναμετρηθεί με τη δημοκρατία θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι πιθανότητες να υπερισχύσει είναι μηδενικές»
Τόσες μεγαλοστομίες για να απαντήσεις στα απλά ανθρώπινα δικαιώματα ενός κρατουμένου, λες και συνδιαλέγεσαι με το Ισλαμικό Κράτος ή τις Ερυθρές Ταξιαρχές ή τον ίδιο το Χίτλερ.
Τόσες μεγαλοστομίες για να πεις πως η Δημοκρατία δεν εκδικείται ούτε εκβιάζεται.
Ακόμα και το τελευταίο, αν η Δημοκρατία εκβιάζεται, μετά από τόσες δεκαετίες και αιώνες ελληνικού κράτους, και τελευταία, μνημονίων και ξεπουλήματος… με θύμα τον ελληνικό λαό, είναι τα φανφαρώνικα λόγια για κατανάλωση στον Ψωροκώσταινα.
