Στην Αμερική θα ήταν ο νούμερο ένα τηλεοπτικός ευαγγελιστής, από αυτούς που φωνάζουν «τον Χριστό μου μέσα» κι όλοι ουρλιάζουν σαν σεληνιασμένοι.
Κείμενο Tάσος Κατρής-Θεοδωρόπουλος
Ρεπορτάζ Παύλος Μεθενίτης
Υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην υστερία, τη γραφικότητα, το πάθος, τη θεατράλε τηλεοπτική περφόρμανς και τη διαπλοκή (η οποία αν μπει στη σούμα ακυρώνει τη γνησιότητα των προηγουμένων), πάνω στην οποία αισθάνομαι ότι ο Γιώργος Τράγκας έχτισε συνειδητά την καριέρα του, με ένα βασικό ατού: τoυ κωλοτούμπα που κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για κωλοτούμπα εφόσον έχει έτοιμη την απάντησή του, η οποία ακόμη κι αν είναι άκυρη, σου την εκφράζει τόσο καταλυτικά και φωναχτά που αναγκάζεσαι να το βουλώσεις.
Αρχισα να τον συμπαθώ από τη στιγμή που όποτε τον έβλεπα στην τηλεόραση ήμουν έτοιμος να πάρω το ΕΚΑΒ γιατί με τα ουρλιαχτά του γινόταν κατακόκκινος, παντζάρι, υποφέρει και από ζάχαρο και φοβόμουν μη μου πέσει σέκος. Θα είμαι ειλικρινής: είναι ένας από τους πολύ λίγους δημοσιογράφους που ενώ ιδεολογικά μου είναι ακραία αντιπαθείς, καταλήγουν να μου είναι συμπαθείς. Πιθανότατα γιατί μέσα στα Κατίνας Παξινού «οϊμέ» του ενσωματώνει και έναν Μάρκο Σεφερλή, με αποτέλεσμα όποτε τον βλέπει η μάνα μου να ξεκαρδίζεται στα γέλια από τη μία, να την πιάνει το κομμουνιστικό της από την άλλη, πάνω στο οποίο ο Τράγκας –ως δηλωμένος δεξιός αλλά με αντιμνημονιακή ατζέντα– της μπλοκάρει τον εγκέφαλο και μετά να καταλήγει (η μάνα) στο «καλά τα λέει».
«Η Ανγκελα Μέρκελ είναι μια καριόλα»
Προσωπικά το «καλά τα λέει» δεν μπορώ να το υπερασπιστώ γιατί από τις κραυγές του πιάνω μόνο ηχοχρώματα. Σίγουρα δεν μπορώ να τον ακυρώσω ως δημοσιογράφο, γιατί έχει κάνει παπάδες που παραθέτω παρακάτω. Επίσης, όμως, σίγουρα, δεν μπορώ να τον ανεχτώ, επειδή εκφράζει μια εικόνα κραυγαλέου Νεοέλληνα που ουρλιάζει γι’ αυτά που θαυμάζει και τον συντηρούν οικονομικά (ψευδώνυμο «τραγκοφονιάς), και όχι μόνο. Ο Παύλος Μεθενίτης, που κάνει πάντα το ρεπορτάζ για τα κείμενα που συνυπογράφουμε, έγραψε έναν εξαιρετικό πρόλογο για την περίπτωση του Τράγκα: «Παράξενο μείγμα: χυδαίος αλλά και με κάποια παλιομοδίτικη ευγένεια, φραγκοφονιάς τρελός αλλά και κιμπάρης στους ανθρώπους του, γκιουλέκας αλλά και κότα εκεί που δεν τον παίρνει, φοβερός ραδιοφωνικός περφόρμερ αλλά έχει κάνει και μεγάλα επαγγελματικά λάθη (όπως η συνέντευξη των χρυσαυγιτών), σεξιστής αλλά και αστείος, βρομόστομος αλλά και γνώστης πολύ καλών ελληνικών. Καμιά φορά τον ακούω επί τούτω, για να τσαντιστώ ώστε να ξεκινήσω ενεργά τη μέρα μου».
H ελληνική γλώσσα (όπως και εν γένει ό,τι ελληνικό) είναι μεγάλη πουτάνα – και αυτό δεν το λέω για κακό. Οταν ο Παύλος γράφει πως έτσι ξεκινά «ενεργά τη μέρα του», στο δικό μου λογισμικό καταγράφεται (και στο δικό του φαντάζομαι, αλλά είναι σεμνός) ως «ενεργούμαι». Μια απολαυστική και αναγκαία καθημερινή πράξη κατά την οποία πολλοί διαβάζουμε εφημερίδες. Ο Τράγκας κατάφερε να γίνει απόλυτα συμβατός και με αυτό. Το «ενέργημα» εννοώ. Πάνε πια οι εποχές που για να ξεπεράσω τη δυσκοιλιότητά μου διάβαζα τα περιεχόμενα όλων των απορρυπαντικών στο μπάνιο. Είμαι ίσως ο μόνος που μπορεί να σου εξηγήσει τι διαφορά έχουν στο Tide oι μπλε από τους πράσινους κόκκους. Από τη στιγμή που ανακάλυψα (ακούγοντας μαγνητοσκοπημένες τις εκπομπές του στο WC από κασετοφωνάκι) τον Τράγκα, κατάλαβα ότι δεν έχουν καμία διαφορά οι μπλε από τους πράσινους κόκκους και όλη η εμπειρία της σωματικής μου ανακούφισης έγινε πιο δημιουργική και γεμάτη επαγγελματική υπόσταση και ιδέες όσον αφορά το πώς θα κινηθώ επαγγελματικά στην ημέρα που έχω μπροστά μου. Είναι κακό πράγμα να στοχοποιείς το καζανάκι. Αν μη τι άλλο, μια φορά ο Τράγκας του έδωσε επαναστατική υπόσταση, αποκαλώντας την Ανγκελα Μέρκελ «καριόλα», σε ένα κρεσέντο του που λατρέψαμε όλοι.
Συστημικός αντιμνημονιακός και μπουνίδια
Ο Τράγκας έγινε γνωστός στο πανελλήνιο από ένα περιστατικό που συνέβη το 1988, όταν ήταν ανταποκριτής του «Ελεύθερου Τύπου» στο Χέρφιλντ του Λονδίνου, όπου τότε νοσηλευόταν ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Στις ανταποκρίσεις του παρουσίαζε την κατάσταση της υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου, αντικειμενικά και με τόλμη, ως πολύ χειρότερη σε σχέση με τα επίσημα ιατρικά ανακοινωθέντα του νοσοκομείου και τους ανταποκριτές των υπόλοιπων εφημερίδων. Επίσης σχολίαζε δηκτικά την ερωτική σχέση του πρωθυπουργού με τη νεαρή αεροσυνοδό Δήμητρα Λιάνη.
Αυτό εκνεύρισε πάρα πολύ το περιβάλλον του πρωθυπουργού, με αποτέλεσμα ο ιδιαίτερος γραμματέας του Ανδρέα Παπανδρέου, Μιχάλης Ζιάγκας, αρχικά να γρονθοκοπήσει τον Τράγκα μέσα στο νοσοκομείο και στη συνέχεια να τον κυνηγήσει στους κήπους του νοσοκομείου, χτυπώντας τον άσχημα με κλοτσιές και χαστούκια. Τον Οκτώβριο του 2012 το όνομά του περιλαμβανόταν στην περιβόητη λίστα Λαγκάρντ και στη συνέχεια παραδέχθηκε και ο ίδιος πως είχε βγάλει χρήματα στο εξωτερικό. Δεξιός, καραμανλικός, αντιμητσοτακικός, αντικομμουνιστής σε σημείο εμμονικής αηδίας (για να μην κάνουμε και αγιογραφία) και κάργα αντιμνημονιακός ταυτόχρονα, αλλά στην αισθητική της ιδεολογίας του και τον ενίοτε τραμπουκικό τρόπο έκφρασής του κάργα συστημικός, σε έναν συνδυασμό μολότοφ αντιφατικότητας που τον καθιστά εύκολο στόχο για όλους. Δεν είναι ηλίθιος. Το αντίθετο. Απολαμβάνει και βγάζει φράγκα από το να είναι «εύκολος στόχος» για όλους, ώστε να μπορεί να τη σκαπουλάρει όποτε θέλει φορώντας την προβιά του «αμνού που τον οδηγούνε στη σφαγή».
Απόφοιτοι της σχολής της αριστεροσκυλίασης
Το πρόβλημα είναι πως η όποια αξιοπιστία και δημοσιογραφική «ψηλή μύτη» του αρχίζει να χάνει πολλούς πόντους όταν η πληθωρική εκφραστικότητα των καταγγελιών του (φωνητικά και σωματικά) τον καθιστά όμοιο με αυτούς που καταγγέλλει, με μοναδικό αξεσουάρ που λείπει από το κάδρο να είναι μια μαύρη κουκούλα λίγο πριν από την εκτέλεση αντιπάλων, τερματίζοντας το κοντέρ της έννοιας «προσβολή» και ακυρώνοντας ταυτόχρονα τις όποιες αποκαλύψεις και θέσεις του. Δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις όμως από την άλλη, εφόσον έχει αντιληφθεί σε τι χώρα ζει και τι είναι αυτό που πουλάει. Η οριακή γραμμή μεταξύ της αξιοπιστίας και του trash.
Σε αυτούς που τον καταγγέλλουν ως φασίστα επειδή κάλεσε στην εκπομπή του «Ελεύθερος σκοπευτής» το 2013 τέσσερις χρυσαυγίτες απάντησε: «Είναι αστείοι, ανίδεοι. Φασισταριά του κερατά είναι αυτοί που με βρίζουν. Είναι της σχολής της αριστεροσκυλίασης, κοινώς κομματόσκυλα». Αυτό που πάντα τον σώζει είναι ότι οι κατηγορίες εναντίον του είναι πιο φαιδρές από τις αντιδράσεις του, οπότε τις πάει κωλοφεράντζα 10-0. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας ολόκληρης κοινωνίας σε κοινωνικοπολιτικό συγχυτικό επεισόδιο, καταγγέλλει όλα όσα ο ίδιος αντιπροσωπεύει ως παρουσία, δίνοντας εναλλακτικό λαζοπουλικό άλλοθι στον Νεοέλληνα πολίτη να συνεχίσει τη μίρλα του ως αδικημένος, χωρίς να αισθάνεται ότι η όποια σαθρή κυβέρνηση και σύστημα αξιών σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα λειτουργούν με τη συνενοχή του.
Ο Γιώργος Τράγκας επέλεξε τον ρόλο ενός θυμόσοφου καραγκιόζη (με τη λαογραφική έννοια) του καφενέ. Και είναι ένας ρόλος που αν έχεις πιει και δύο βότκες, τον διασκεδάζεις. Αργά ή γρήγορα, όμως, η επήρεια του αλκοόλ θα σταματήσει να καθοδηγεί τη στάση σου και τότε έρχεται η σκληρή στιγμή που πρέπει ψύχραιμα να βρεις τις κοινές συνιστώσες της χροιάς της φωνής του με αυτήν του Γκέμπελς – Ποπάι (στα αγγλικά, pop eye σημαίνει περίπου «μου βγήκαν τα μάτια έξω»). Ισως δεν είναι τυχαίο ότι το αγαπημένο του σκυλί λέγεται Αστερίξ, ενώ ο πραγματικός σκύλος του Οβελίξ ακούει στο όνομα Ιντεφίξ.
5 ρήσεις του «γέροντα» Τραγκίσιου
1.«Είμαι ένα τζόβενο. Είμαι εύπορος, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είμαι πλούσιος. Είμαι ένας ανήσυχος άνθρωπος και με τους παιδικούς μου φίλους ήμασταν αξιοπρεπείς αλήτες»
2. «Εγινα σκληρός, από μέταλλο, επειδή κάθε πρωί μάζευα τα σπασμένα κομμάτια μου και έλεγα πως είναι μια άλλη μέρα. Εχω κάνει υπερβολές και μεγάλα σφάλματα στη ζωή μου»
3. «Η Ελλη Στάη πάντα μου έκανε ένα κλικ. Μπορεί να είμαστε πιο ωραίοι από αυτούς που έκανε παρέα, πολύ πιο ωραίοι, αλλά εντάξει…»
4. «Παρουσιάζεις συμπτώματα στυτικής δυσλειτουργίας, Κωστόπουλε. Το εργαλείο μήπως έχει χαλάσει και πρέπει να πάει βουλκανιζατέρ; Εγώ το πιστεύω ότι δεν σου σηκώνεται»
5. «Η ζωή η δική μου ήταν πρώτα η δημοσιογραφία και μετά οι γυναίκες. Ενα βράδυ έπαιξα χαρτιά για μια ολόκληρη νύχτα και το πρωί έκανα εμετό και δεν ξανάπαιξα ποτέ»
Aυτόβουλο ψυχολουμπάγκο
Ο άνθρωπος που οργιζόταν μπροστά στον καθρέφτη του και εκείνος ράγιζε
Ψυχολογεί ο Χάνιμπαλ Λέκτερ
Αν ο Γιώργος Τράγκας ήταν χολιγουντιανός σταρ, θα ήταν η Σάντρα Μπούλοκ. Εσκισε στα ταμεία ως μπατσίνα μεταμορφωμένη σε μοντέλο που κερδίζει τα καλλιστεία στο «Mις με το ζόρι» και γύρισε και σίκουελ. Κέρδισε Οσκαρ καλύτερης ερμηνείας για μια ταινία που κανείς δεν θυμάται πλέον, το «Μια σχέση ζωής», αλλά μας κέρδισε ως αστροναύτισσα στο «Gravity», με το διαστημόπλοιο να κρασάρει και την ίδια να αιωρείται για δύο ώρες στο διάστημα (ενίοτε μόνο με το σώβρακο) προκειμένου να μπει σε άλλο διαστημόπλοιο, να αναπνεύσει οξυγόνο και να επιστρέψει στη Γη, καίγοντας κυριολεκτικά τον κώλο της στην ατμόσφαιρα αλλά δροσίζοντάς τον στη θάλασσα που πέφτει, από την οποία βγαίνει βρεγμένη μεν, με άψογο μακιγιάζ δε. Τα παραπάνω με διαφορετικούς τρόπους τα έχει κάνει όλα ο Γιώργος Τράγκας, καταφέρνοντας παρά τις αναλογίες του να πείσει και ως μοντέλο και να επιβάλει το σώβρακο δημοσιογραφικά σαν άποψη. Το συμπέρασμα είναι πως μικρός ήθελε σίγουρα να γίνει αστροναύτης (η αλήθεια είναι, βέβαια, πως ήθελε να γίνει σχεδιαστής μόδας). Ενα όνειρο που το παράτησε οργισμένος όταν έμαθε ότι τα βρομοκομμούνια κατάφεραν να στείλουν πρώτα τη Λάικα και τον Γκαγκάριν εκτός Γης. Από εκείνη τη στιγμή θεωρεί τον Αρμστρονγκ που πήγε στο φεγγάρι με καθυστέρηση αναρχομητσοτακικό κομμουνιστή πρακτοράκο και λόγω της αγάπης του για τα αστέρια έβγαλε το σκυλί του Αστερίξ. Από τη Λάικα, για εκδίκηση, κράτησε μόνο την ελληνική εφαρμογή του ονόματός της, όντας διαστημική λάικα, σε όλες του τις εκφράσεις και γαβγιστικές εκρήξεις απελπισίας.