Αντί για δασοπυροσβέστες προσλαμβάνουν (και άλλους) αστυνομικούς. Αντί για (σύγχρονα) πυροσβεστικά αγοράζουν περιπολικά. Αντί για σχέδιο αντιμετώπισης των πυρκαγιών έχουν έναν… τηλεφωνικό κατάλογο δημαρχείων και δασαρχείων και την «άποψη» ότι στο τέλος όλες οι φωτιές σβήνουν όταν θα τα έχουν κάψει όλα.
Αλλά αυτά δεν ακούγονται καλά όταν ολόκληρες περιοχές έχουν καταστραφεί και χιλιάδες άνθρωποι δεν μπορούν καν να σκεφτούν πότε θα ξαναϋπάρξει μια κανονική ημέρα. Ακόμα χειρότερα ακούγονται άθλια, όπως ακριβώς είναι.
Για αυτό τα «στελέχη» της κυβερνητικής παράταξης που γυρνούν από κανάλι σε κανάλι, συνεπικουρούμενα από τους… τοπικούς σχολιαστές, έχουν βαλθεί να μιλούν για ακραία φαινόμενα. Γιατί όταν οι «επιτελικοί» αποδεικνύονται αυτό που ακριβώς είναι, αδιάφοροι και αδαείς, η «τρύπα» τους πρέπει να καλυφθεί με «επικοινωνία».
Και η «επικοινωνία» βέβαια είναι αυτό που πάντοτε ήταν: Νέτη σκέτη προπαγάνδα τυλιγμένη σε χαρτί πολυτελείας με (τηλεοπτικές) κορδελίτσες να τραβάνε το μάτι.
Ακραία φαινόμενα λοιπόν, γενικώς. Ακόμα κι όταν οι… ακραίοι άνεμοι δεν ξεπερνούν τα δύο μποφόρ. Και (διαρκώς) δύσβατες περιοχές, ακόμα κι όταν υπάρχουν δρόμοι και υποδομές. Και πάντοτε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Για να υπονοείται ότι κανείς δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Για να υποδηλώνεται για ακόμα μια φορά ότι δεν υπήρχε εναλλακτική.
Με την ΤΙΝΑ (there is no alternative) πορεύτηκαν και με την ΤΙΝΑ πορεύονται τα καλόπαιδα του νεοφιλελευθερισμού.
Ακραία προπαγάνδα λοιπόν για ακραίο κουκούλωμα.
Και επειδή παρά τα όσα λένε, έστω και κλεισμένοι στα «ιδιαίτερα», αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος δεν μασάει όπως θα ήθελαν και ζητάει να πληρώσουν τον λογαριασμό, πίσω από την… ακραιολογία οι ακροσυντηρητικοί άρχισαν να άδουν εκείνο «ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο» και ψάχνουν «ποιος θα φαγωθεί».
Και κάπως έτσι άρχισαν να κόβουν… κομμάτια τον Χρυσοχοΐδη και τρέχουν οι Δοξιάδηδες να τον σώσουν, επειδή «εμείς, Κυριάκο, οι ακροκεντρώοι και όχι οι άλλοι οι σκέτα δεξιοί».
Δεν χρειάζεται να είσαι σκηνοθέτης όμως για να βλέπεις ότι ήρθε η ώρα για την κρίσιμη σκηνή που κάποιοι θα πεταχτούν στα λιοντάρια μήπως και μείνει αλώβητος ο ίδιος ο Μητσοτάκης και οι παρατρεχάμενοί του ώστε να μείνει αλώβητο και το σύστημα των κολλητών που έχουν ένα «φίλο» που έχει έναν άλλο «φίλο» που έχει μια κουμπαριά με κάποιον στην οικογένεια ή ήταν συμμαθητής με έναν από αυτούς στο Μαξίμου.
Γιατί εκεί, στον Μητσοτάκη και το ακροσυντηρητικό σύστημα με τα κολλητηλίκια που στήνει, είναι το πρόβλημα.
