Χιλή, Αλγερία, Ισραήλ, Ουγγαρία, Γερμανία. Πέντε δυνατές πολιτικές ταινίες από σπουδαίους σκηνοθέτες με επίκεντρο τις παραπάνω χώρες στα κανάλια της Cosmote TV για το σαββατοκύριακο που έρχεται.
Η στολή του λοχαγού (The captain/ Der hauptmann- 2017) Του Ρόμπερτ Σβέντκε
Τον Απρίλη του 1945, λίγες μόλις μέρες πριν από τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ο λιποτάκτης φαντάρος Βίλι Χέρολντ φορά τη στολή ενός νεκρού ναζί λοχαγού, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να τη βγάλει καθαρή.
Σκληρό, ασπρόμαυρο αντιπολεμικό δράμα που βασίζεται σε αυθεντικά γεγονότα. Ο Γερμανός σκηνοθέτης Ρόμπερτ Σβέντκε, με πλούσια καριέρα στο Χόλιγουντ («Σχέδιο πτήσης», «Η τριλογία της απόκλισης», «Red») επιστρέφει στη χώρα του για να αφηγηθεί μια ιστορία επιβίωσης που χρησιμεύει ως πολιτική αλληγορία. Το σκηνικό φρίκης με τα ατελείωτα πλιάτσικα, το αντιηρωικό μοτίβο, η αναζήτηση ταυτότητας σε ένα κόσμο βαθιάς σήψης και κυρίως η μεταμόρφωση ενός θύματος σε θύτη είναι στοιχεία που ο Σβέντκε προσαρμόζει υποδειγματικά στην ταινία του. Η «Στολή του λοχαγού» εντέλει μιλά όχι μόνο για την έννοια της ταυτότητας και το παιχνίδι του φαίνεσθαι και του είναι- ο ήρωας παραπλανά με ευκολία εχθρούς και φίλους- αλλά κυρίως για τους απάνθρωπους και καταπιεστικούς μηχανισμούς εξουσίας ειδικά σε περίεργες και σκοτεινές εποχές.
Απαγορευμένες συναντήσεις (The Reports on Sarah and Saleem- 2018) Του Μουαγιάντ Αλαγιάν
Παρόλο που ζουν σε διαφορετικούς κόσμους, η παντρεμένη εβραία Σάρα και ο επίσης παντρεμένος παλαιστίνιος Σαλίμ διατηρούν εξωσυζυγική σχέση στην Ιερουσαλήμ, ρισκάροντας την φαινομενικά ευτυχισμένη ζωή των οικογενειών τους.
Όχι ένα συμβατικό ερωτικό δράμα από τον παλαιστίνιο Αλαγιάν αλλά ένας ισχυρός πολιτικός σχολιασμός πάνω σε ένα αυστηρό και στρατοκρατούμενο περιβάλλον. Αυτό που ξεκινά για τους κεντρικούς χαρακτήρες σαν μια συγκινητική ανθρώπινη δοκιμασία («ότι απρόβλεπτο συμβαίνει στη ζωή μας έχει νόημα καθώς μας θυμίζει ποια είναι τα πραγματικά σημαντικά πράγματα στη ζωή μας» ακούγεται κάποια στιγμή στην ταινία) τελικά τους παγιδεύει σε ένα αμείλικτο μηχανισμό όπου οι κοινωνικοπολιτικές πιέσεις που τους ασκούνται – οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ θεωρούν ότι ο Σαλίμ στρατολογεί τη Σάρα για να της αποσπά στρατιωτικά μυστικά- τους μετατρέπουν σε πρόσωπα μιας τραγωδίας που δεν έχει προηγούμενο. Ταινία σπάνιου ανθρωπισμού αλλά και σοφού διαλογισμού που τολμά να φέρει το κομμάτι της προσωπικής ευτυχίας πιο πάνω από κάθε πολιτικό, εθνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό δογματισμό.
Νο (2012) Του Πάμπλο Λαραΐν
Το 1988 ο δικτάτορας Πινοσέτ προκηρύσσει δημοψήφισμα στη Χιλή γύρω από το ζήτημα της παραμονής του ή όχι στην εξουσία και η αντιπολίτευση προσλαμβάνει έναν έμπειρο διαφημιστή για να σχεδιάσει την καμπάνια της.
Ο διασημότερος – μαζί με τον Πατρίσιο Γκουσμάν- σύγχρονος χιλιανός σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τα διαφημιστικά τρικ και τη μεθοδολογία του μάρκετινγκ για να διατυπώσει μια άρτια και ολοκληρωμένη άποψη πάνω στις πολιτικές ιδεολογίες που διαμόρφωσαν τον ιστορικό χάρτη της Χιλής των τελευταίων 30 ετών. Η απόφαση του Πινοσέτ να διεξάγει δημοψήφισμα, παρά τα εγκλήματα της διακυβέρνησης του δεν ήταν άστοχη ή αφελής, καθώς ήταν σίγουρη η νίκη του σύμφωνα με τις δημοκοπήσεις των αναλυτών. Ένα αιχμηρό σχόλιο για την χειραγώγηση της μάζας, το ρόλο της προπαγάνδας των ΜΜΕ και τα βρώμικα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται πίσω από τις πλάτες των απλών πολιτών αλλά και μια πιστή ανάπλαση μιας ολόκληρης εποχής όπου ο διχασμός στη Χιλή χτύπησε κόκκινο με τον Λαραΐν σε ρόλο χρονικογράφου που δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ούτε καν στον γεμάτο αμφισημία ήρωα του που υποδύεται ο πολύς Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ. Διπλή βράβευση στις Κάνες στα τμήματα Εβδομάδα Κριτικής και Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών.
https://www.youtube.com/watch?v=ApJUk_6hN-s
Πέρα από το νόμο (Outside the law/ Hors la loi- 2010) Του Ρασίντ Μπουσαρέμπ
Ύστερα από τα αιματηρά γεγονότα στην Αλγερία του 1945 οι δρόμοι τριών αδελφιών χωρίζονται για να συναντηθούν σχεδόν μία δεκαετία αργότερα στο Παρίσι.
Η βασισμένη σε αυθεντικά γεγονότα ταινία του Μπουσαρέμπ είναι ένα συγκλονιστικό χρονικό γύρω από την ιστορία των τριών ηρώων και ταυτόχρονα μια ιστορική μαρτυρία για τον αγώνα ανεξαρτησίας της Αλγερίας μετά από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η ωμότητα στις σκηνές δράσης των γαλλικών δυνάμεων καταστολής, τα αντιαποικιοκρατικά βέλη που πέφτουν βροχή στην ταινία, η ηρωοποίηση των κεντρικών χαρακτήρων ακόμη κι όταν αποκτούν στενή σχέση με τον υπόκοσμο της γαλλικής πρωτεύουσας και φυσικά η ξεκάθαρη αντιγαλλική ιδεολογία του σεναρίου, δίχασαν κοινό και κριτικούς στο Παρίσι αλλά αυτό δεν εμπόδισε το φιλμ να γνωρίσει μια μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική καριέρα φτάνοντας μάλιστα μέχρι την πεντάδα των ξενόγλωσσων όσκαρ μαζί με τον «Κυνόδοντα» χάνοντας και οι δύο από το «Ίσως αύριο» της Σουζάνε Μπίερ!
Δύση ηλίου (Sunset/ Napszállta- 2018) Του Λάζλο Νέμες
Στη Βουδαπέστη του 1913 φτάνει η νεαρή Εβραιοπούλα Ιριζ Λάιτερ ελπίζοντας να εργαστεί ως καπελού στο περίφημο κατάστημα που κάποτε ανήκε στην οικογένεια της και μάλιστα φέρει ως τίτλο του το όνομα της.
Ο Ούγγρος Λάζλο Νέμες, δημιουργός του αριστουργηματικού «Γιου του Σαούλ» κατασκευάζει ένα ακόμη ιστορικό και πολιτικό κομψοτέχνημα (το κρίσιμο σταυροδρόμι της Ευρώπης των αρχών του 20ου αιώνα όπου η Αυστροουγγαρέζικη μοναρχία επηρεάζεται έντονα από τις φυγόκεντρες δυνάμεις και τα τύμπανα του πολέμου) με περίτεχνη αφήγηση. Η κολλημένη στο σώμα της πρωταγωνίστριας κάμερα, το γύρισμα σε φιλμ 35mm, η υποκειμενική παρακολούθηση των γεγονότων, η αίσθηση μιας απειλητικής πραγματικότητας που μοιάζει με λαβύρινθο, οι συνεχείς πληροφορίες, δημιουργούν ένα πλέγμα μυστηρίου, έντασης και ασφυξίας. Αν ο Νέμες με το «Γιο του Σαούλ» και την περιπέτεια ενός εβραίου στο Άουσβιτς του 1944 κατέγραψε τα τελευταία επεισόδια της φρίκης του Β Παγκοσμίου Πολέμου εδώ στρέφεται στις ιστορικές αιτίες που άναψαν το φυτίλι στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Βάζοντας την ηρωίδα του να αναζητά την αλήθεια γύρω από την οικογένεια της στους σκοτεινούς δρόμους μιας Βουδαπέστης που αντανακλά την παρακμή ενός πολιτισμού που ετοιμάζεται να βυθιστεί στο χάος, τοποθετεί τα θεμέλια της συστηματικής ιστορικής έρευνας.
