Μια μαθήτρια γυμνασίου έπεσε από το μπαλκόνι του σχολείου της. Γιατί άραγε προτίμησε την αγκαλιά του θανάτου από την ανάσα της ζωής; Το μπούλινγκ δίνει και παίρνει στα προαύλια, στους δρόμους και στις ψηφιακές αλάνες, η βία ανθεί παντού. «Ή με μας ή με τους άλλους» είναι το δόγμα του περίγυρου και όποιος βρεθεί απέναντι μπορεί να το πληρώσει με τη ζωή του, όπως ο Άλκης Καμπανός. Συμμορίες ανηλίκων τρομοκρατούν μικρούς και μεγάλους. Στον Τύρναβο βίαζαν ομαδικά 22χρονη, στην Ηλιούπολη μια 17χρονη έπεσε θύμα trafficking και η κοινωνία των «ενηλίκων» την έχει βυθίσει πιο βαθιά στον βούρκο της, στον Κολωνό το μαρτύριο της 12χρονης στα βρωμερά χέρια των «ευυπόληπτων» δεν λέει να τελειώσει.
Νέοι, νέες, παιδιά και έφηβοι βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους έναν τοίχο. Όσοι απέκτησαν πτυχία και διδακτορικά φεύγουν τρέχοντας στο εξωτερικό από τη στιγμή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη μείωσε τους προϋπολογισμούς των πανεπιστημίων και έκοψε τις θέσεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Στο σχολείο τούς έμαθαν να είναι πρώτοι, να πάρουν τη σημαία, να πατήσουν επί πτωμάτων, να συμμετάσχουν στις εξετάσεις PISA για να δείξουν το μέγεθος της ρομποτικής αξίας τους, να επιδείξουν τις δεξιότητές τους στην παπαγάλιση, να μπουν σε «πρότυπο» σχολείο, να σταδιοδρομήσουν μέσα από «κονκλάβια» ιδιωτικής αριστείας. Το τέλειο εκπαιδευτήριο για να μπουν στον στίβο της ζωής.
Ψυκτικούς στα εργατικά προάστια, CEO στα ακριβά· αυτό το μοντέλο προσφέρεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που προβάλλει ότι έχει κάνει τη χώρα Ελβετία και έχει αναστρέψει το brain drain. Κόφτες αλά ΕΒΕ και τράπεζες θεμάτων, «αξιολόγηση» για να βγαίνουν τα σχολεία και οι καθηγητές τους άχρηστοι. Υποβάθμιση δομών, λουκέτο σε σχολεία, άνθηση των κολεγίων, στρατιές «κομμένων» στα ΙΕΚ και στα εργοστάσια για να βιδώνουν μπουλόνια χωρίς άλλες σκέψεις και αντιρρήσεις.
Στα αδιέξοδα η πρόταση που τους προσφέρουν είναι ένας τείχος από νέα αδιέξοδα. Ο βασικός μισθός ούτε που καλύπτει τις βασικές ανάγκες. Η φτωχοποίηση των νέων καταγράφεται με δραματικούς τόνους στα στοιχεία της Eurostat, η ανεργία στις ηλικίες τους χτυπάει το πρωτάθλημα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πώς θα σκεφτούν το μέλλον τους; Προτιμούν να μένουν στο σπίτι των γονιών, να στεγάζουν τον έρωτά τους σε καμαρούλα μια σταλιά, κι αν τη βρουν στον ωκεανό των airbnb και της ακρίβειας. Μετά θα βγουν οι αγύρτες πατριδοκάπηλοι να τρομοκρατούν με την υπογεννητικότητα.
Και η ζωή συνεχίζεται. Ποιος ακούει όμως κάτι σχετικό στον τρέχοντα προεκλογικό διάλογο; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πολύ μακριά από την πλειονότητα των νέων, τους αντιμετωπίζει σαν άβουλα και απολίτικα όντα. Σαν τον μουσαφίρη που δίνει γλειφιτζούρι στα παιδιά για να τα κάνει να τον αγαπήσουν. Ένας μικρός εξαναγκασμός, μια δωροδοκία. Ένα 150άρι ευρώ, οριζόντια, για ψυχαγωγία και ταξίδια όταν οι περισσότεροι μετρούν τα ρέστα τους να βγάλουν κι άλλο μήνα. Καθρεφτάκια σε ιθαγενείς για να ξεχάσουν τα Τέμπη, την αξιοκρατία του ρουσφετιού, την έφοδο στα σινεμά για το «Τζόκερ», για να λησμονήσουν την ΕΒΕ που τους στέρησε μια θέση στη σχολή που ήθελαν, για να παραβλέψουν το γεγονός ότι δεν βρίσκουν σπίτι αφού τζογάρουν στη στέγη οι τουριστικές υπηρεσίες και οι golden visa. «Τον νου σας, ρεμάλια», όπως έλεγε και ο Κωνσταντάρας στην ταινία, πώς θα ψηφίσετε.
