Ο Τομ Κρουζ και ο Νταγκ Λίμαν μπορεί να χάρηκαν τη διαδικασία των γυρισμάτων και τη συνεργασία ο ένας του άλλου, όμως δεν άφηναν την ευκαιρία να αρπάζονται όταν στη διάρκεια της συγκατοίκησής τους έπεφτε το ερώτημα ποιος θα έπλενε τα πιάτα στην κουζίνα.
Η ιστορία του «American made» είναι αληθινή: ο Mπάρι Σιλς, πιλότος που καταπιάνεται με το λαθρεμπόριο σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, γίνεται τσιράκι της CIA και του Πάμπλο Εσκομπάρ. Ενα απίστευτο έπος γυρισμένο με ντελιριακό κέφι και ρυθμό, σε παραγωγή του Πάρη Κασιδόκωστα, που φέρνει τον Τομ Κρουζ και τον σκηνοθέτη Νταγκ Λίμαν στα ίσια τους. Οπως στα ίσια τους έρχονται στη «συνέντευξη πινγκ πονγκ», η οποία δόθηκε αποκλειστικά για την Ελλάδα στο Documento.
Γιατί θέλατε να γυρίσετε το «American made»;
Τομ Κρουζ: Πρόκειται για μοναδική περιπέτεια. Μολονότι η ταινία είναι επική περιπέτεια, τα ερωτήματα που θέτει είναι εντελώς ανθρώπινα. Για μένα η ταινία είναι όνειρο ζωής. Ο ρόλος του αντιήρωα που υποδύομαι, του Μπάρι Σιλς, μολονότι δεν συμφωνώ με τις πράξεις του, ήταν ονειρεμένος.
Nταγκ Λίμαν: Ναι, ο Μπάρι είναι ένας άνθρωπος που μπερδεύεται με το σύστημα και όλοι θέλουν κάτι από αυτόν και το σύστημα.
T.K.: Ο καθένας μας έχει κάτι μέσα του από τον Μπάρι ή θέλει κάτι από αυτόν, γιατί έζησε τη ζωή του εκτός ορίων. Η εποχή που ήταν πιλότος είναι μια στιγμή στην ιστορία της αεροπλοΐας που δεν μπορεί να επαναληφθεί ξανά. Τίποτε από όσα βλέπεις στην ταινία δεν θα μπορούσαν να συμβούν σήμερα – τότε μπορούσες να τη γλιτώσεις. Νιώθεις ότι ο Μπάρι έσπρωξε στα άκρα τα πράγματα· για την ακρίβεια δεν τα έσπρωξε απλώς, πήγαινε με τον δικό του άνεμο.
N.Λ.: Τα προσπερνούσε.
Τ.Κ.: Ο Μπάρι Σιλ διέσχιζε αυτούς τους ιστορικούς και επικούς καιρούς χωρίς να γνωρίζει πόσο ιστορικοί και επικοί ήταν. Είναι σαν να πετάει προς τον ήλιο με υπερταχύτητα κάτι που τον καθιστά ταυτόχρονα αφελή, συμπαθή, ανθρώπινο, εγκλωβισμένο σε ένα «τρελό» τρένο.
N.Λ.: Αυτό που πραγματικά μου άρεσε στην ταινία είναι ότι δεν πρόκειται για ένα φιλμ για το κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών, αλλά για την υπερβολή του Μπάρι. Δεν τον νοιάζει τι μεταφέρει με το αεροπλάνο του. Τον νοιάζει απλώς πόσο βαρύ είναι το φορτίο. Αν η CIA θέλει να φορτώσει όπλα στο αεροπλάνο του, είναι εντάξει. Αν τα καρτέλ των ναρκωτικών θέλουν να του βάλουν κοκαΐνη, είναι πάλι εντάξει.
T.K.: Η ταινία έχει μια αίσθηση αυθεντικότητας που είναι πραγματική. Ταξιδέψαμε στην Κολομβία και οι σκηνές πτήσης είναι πραγματικές. Εγώ και ο Νταγκ κοιμόμασταν σε αντίσκηνα μέσα στη ζούγκλα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Είναι μια ταινία με πολλά επίπεδα και αναγνώσεις. Τα πάντα κρύβονται στις λεπτομέρειες. Είναι το είδος της ταινίας που ο κόσμος θα απολαύσει να βλέπει γιατί υπάρχουν κρυμμένα μυστικά σε κάθε σκηνή που πρέπει να είσαι προσεκτικός για να τα αντιληφθείς.
Τι ήταν το πιο ενδιαφέρον που μάθατε για τον Μπάρι Σιλς κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του φιλμ;
Ν.Λ.: Μιλώντας με ανθρώπους στην Κολομβία πολλοί είχαν να μας πουν ιστορίες για τον Μπάρι Σιλς. Ενας πιλότος είπε ότι ο Μπάρι του έκλεψε το αεροπλάνο. Ο πιλότος τού έδειχνε το αεροπλάνο για να δει αν αρέσει στον Μπάρι, ο Μπάρι είπε να το πάει μια βόλτα και μετά εξαφανίστηκε.
Τ.Κ.: Πράγματι γύρισε στις ΗΠΑ με το αεροπλάνο.
N.Λ.: Μοιάζει με παραμύθι. Πώς να μην αγαπήσεις τον Μπάρι ύστερα από κάτι τέτοιο; Αυτός ο άνθρωπος δεν άφηνε καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.
T.K.: Απλώς πήρε το αεροπλάνο και έφυγε.
Ν.Λ.: Δεν παιζόταν. Είναι σαν να περπατάς στον δρόμο και να βλέπεις κάτω ένα χαρτονόμισμα των 100 δολαρίων, γιατί να μη σκύψεις να το πάρεις;
T.K.: Ετσι ήταν ο Μπάρι. Οι άνθρωποι τον λάτρευαν.
N.Λ.: Μολονότι ο Μπάρι έκλεψε το αεροπλάνο από τον τύπο, αυτός συνεχίζει να τον αγαπάει. Οσο αντιφατικός και αν ήταν, ο Μπάρι παρέμεινε αξιόπιστος. Αν η CIA ήθελε να μεταφέρει όπλα ή οτιδήποτε άλλο, ο Μπάρι ήταν ο άνθρωπός της. Δεν μπορείς να μην το σεβαστείς αυτό με κάποιον τρόπο. Πάντα ολοκλήρωνε τις αποστολές του. Με έναν περίεργο τρόπο είναι πρότυπο για μένα, γιατί ζούσε τη ζωή του στο φουλ. Επαιρνε ρίσκα και δεν το έπαιζε ποτέ εκ του ασφαλούς. Ετσι κάπως θα ήθελα να ήταν και η σκηνοθετική μου καριέρα.
Τ.Κ.: Δεκάδες παιδιά τον περίμεναν και τους πήγε για παγωτό. Μοίραζε τα λεφτά που έπαιρνε σε όλο τον κόσμο. Εψαχνε για ευκαιρίες και οι ευκαιρίες τον έβρισκαν.
Νταγκ, πώς ήταν να δουλεύεις με τον Τομ Κρουζ;
N.Λ.: Ο Τομ δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον για τους σκηνοθέτες. Οταν ξεκίνησα να δίνω συνεντεύξεις για την ταινία, έλεγα παντού πόσο τολμηρός είναι, κάνει τα δικά του stunts, κρέμεται από αεροπλάνα και κτίρια. Είναι απίστευτος ο τρόπος που αφήνει τους σκηνοθέτες να τον σπρώξουν στα όριά του. Ο Τομ δημιούργησε τον Μπάρι Σιλ της ταινίας. Αυτό είναι το ταλέντο του. Κάνει τους ρόλους του δικούς του.
Τομ, τι νομίζεις ότι ο Νταγκ προσφέρει σε μια ταινία όπως αυτή;
Τ.Κ.: Αυτό που είναι ενδιαφέρον με τη δουλειά του Νταγκ είναι ότι όποιος παρατηρήσει όλο το έργο του θα δει πως καμία ταινία του δεν μοιάζει με την άλλη. Ο Νταγκ δεν διαλέγει το εύκολο μονοπάτι και γι’ αυτό τα έργα του έχουν μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή ποιότητα. Αυθεντικότητα. Ηθελα πάντα να δουλέψω μαζί του και να μοιραστώ το πάθος του. Δεν το παίζει ποτέ εκ του ασφαλούς. Είναι στο πλατό για να εξερευνήσει μια ιστορία και να ψάξει διαφορετικούς τρόπους να την αφηγηθεί με όσο πιο ευρηματικό τρόπο γίνεται. Ταυτόχρονα ενδιαφέρεται με πάθος για τους χαρακτήρες.
Είναι αλήθεια, Τομ, ότι στα γυρίσματα ήσασταν συγκάτοικοι με τον Νταγκ;
Τ.Κ.: Στην αρχή της παραγωγής στην Ατλάντα βρήκαμε ένα μεγάλο σπίτι και είπαμε να μείνουμε μαζί. Αλλά δεν είχαμε οικονόμο και το σπίτι ήταν χάλια.
N.Λ.: Εντάξει, εγώ είμαι λίγο ακατάστατος και εσύ υπερβολικός.
T.Κ.: Δεν είναι αλήθεια. Είσαι ανυπόφορα ακατάστατος. Δεν ήθελες να πλένεις τα πιάτα γιατί έλεγες ότι έτρωγες πολύ λιγότερο φαγητό από εμάς.
N.Λ.: Ναι, η «πριγκίπισσα» Τομ.
T.Κ.: Ο σεναριογράφος ο Γκάρι έφταιγε. Εγώ έπαιζα, εσύ σκηνοθετούσες και αυτός έλεγε ότι δεν έχει χρόνο γιατί γράφει.
N.Λ.: Με το καλό και το Οσκαρ σεναρίου πες του.
Οι 10 καλύτεροι ρόλοι του Τομ Κρουζ
«Αουτσάιντερς, επαναστάτες χωρίς αύριο» (1983)
Αρκετά προτού γίνει σούπερ σταρ πέφτει στην αντίληψη του Φράνσις Φορντ Κόπολα που του δίνει έναν καταραμένο ρόλο σε ένα σκληρό ποίημα ενηλικίωσης και χαμένης αθωότητας.
«Top un» (1986)
Τριάντα χρόνια μετά τη θρυλική ταινία του Τόνι Σκοτ που τον έκανε αφίσα σε κάθε κοριτσίστικο δωμάτιο, αγέραστος πραγματικά, είναι έτοιμος να επαναλάβει τον ρόλο του στο ριμέικ που γυρίζεται.
«Το χρώμα του χρήματος» (1986)
Και ενώ όλοι τον θεωρούν τεκνό μιας χρήσης, ο Μάρτιν Σκορσέζε του αναθέτει ρόλο δίπλα στον Πολ Νιούμαν στο σίκουελ του «Ο κόσμος είναι δικός μου» (1961) όπου ερμηνεύει έναν φιλόδοξο παίκτη μπιλιάρδου.
«Γεννημένος την 4η Ιουλίου» (1989)
Πρώτη υποψηφιότητα για Οσκαρ ερμηνείας που σκίζει καρδιές υποδυόμενος έναν ανάπηρο βετεράνο του Βιετνάμ κάτω από τη δυναμική σκηνοθεσία του Ολιβερ Στόουν.
«Συνέντευξη με έναν βρικόλακα» (1994)
Αμφισεξουαλικό βαμπίρ στη Νέα Ορλεάνη του 18ου αιώνα ερωτεύεται τον Μπραντ Πιτ, κάνει και αυτόν βουρδούλακα και ο Νιλ Τζόρνταν καταγράφει τα πάθη τους.
«Επικίνδυνη αποστολή» (1996)
Και ενώ ήδη ετοιμάζεται το έκτο μέρος, ο Κρουζ με τον Μπράιαν ντε Πάλμα αναβίωσαν στα 90s μια θρυλική τηλεοπτική σειρά και δημιούργησαν ένα από τα πιο επιτυχημένα franchise.
«Magnolia» (1999)
O Πολ Τόμας Αντερσον σκηνοθετεί ένα ψηφιδωτό ανθρώπων που αναζητούν την αλήθεια αποφεύγοντάς την και ο Τομ κλέβει την παράσταση σε δεύτερο ρόλο μάτσο σεξιστή. Δεύτερη υποψηφιότητα, αλλά Οσκαρ δεν…
«Μάτια ερμητικά κλειστά» (1999)
Ακόμη και ο «δύστροπος» Στάνλεϊ Κιούμπρικ δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον Κρουζ, σκηνοθετώντας ένα παραισθησιογόνο ερωτικό εγκεφαλικό παζλ.
«Minority report» (2002)
Μετά την επιτυχία της ιδέας του Στίβεν Σπίλμπεργκ για τον Τομ σε μια εκρηκτική ταινία επιστημονικής φαντασίας, ο Κρουζ γυρίζει πλέον μια ταινία φαντασίας τον χρόνο.
«Collateral: Η διαδρομή» (2004)
Αγνώριστος, με γκριζαρισμένα μαλλιά και σε ρόλο δολοφόνου, πιο φοβιστικός από ποτέ, αφήνει το ταξί του Μάικλ Μαν να τον περιφέρει σε πολύ σκοτεινές και βίαιες περιοχές.