Ησύγκριση που επιχειρήθηκε τις τελευταίες μέρες ανάμεσα στον Πατούλη και την Ιφιγένεια ευσταθεί μόνο αν τη δούμε ως παρωδία σε όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν της μοιραίας ζεϊμπεκιάς. Οπως η απόφαση του Αγαμέμνονα να θυσιάσει την κόρη του δεν αποτελεί πατριωτικό μανιφέστο αλλά πρόφαση για το άθλιο πλιάτσικο στον Τρωικό Πόλεμο, έτσι και η επιλογή του Μητσοτάκη να μη στηρίξει τον νυν περιφερειάρχη δεν είναι μέρος του αξιακού κώδικα της ΝΔ. Αλλωστε, κατά την περίοδο της πανδημίας, όταν όλοι οι πολίτες ήταν μαντρωμένοι στα σπίτια τους, ο πρωθυπουργός τρωγόπινε στην Ικαρία παρέα με ένα τσούρμο παρατρεχάμενους.
Επίσης, η θυσία προϋποθέτει αθωότητα εκ μέρους του θύματος, που ο Πατούλης δεν διαθέτει. Η πορεία του στην αυτοδιοίκηση έχει να επιδείξει μόνο κακοδιαχείριση, σκάνδαλα, ανικανότητα ή κραυγαλέα απουσία σε γεγονότα κρίσης (χιόνια στην Αττική Οδό και πυρκαγιές). Κυρίως όμως «κατέκτησε» το αξίωμά του σπεκουλάροντας στην ενοχή της Δούρου για το Μάτι, η οποία βέβαια προσφάτως αθωώθηκε.
Οπως ο αρχηγός των Ελλήνων θέλησε τάχα να υπερασπιστεί την τιμή του απατημένου Μενέλαου, έτσι και οι σχέσεις των δύο αντρών άρχισαν να διαταράσσονται όταν ψήλωσε ο νους τού πρώην δημάρχου Αμαρουσίου, φιλοδοξώντας να ηγηθεί του δήμου της πρωτεύουσας, χωρίς ωστόσο να υπολογίσει πως η θέση ήταν κρατημένη για τον γόνο της… Αγίας Οικογένειας.
Του δόθηκε άλλη μια ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο η προσωποποίηση του πολιτικού κιτς. Οτι μάγκας είναι όποιος αφήνει πλεονάσματα στη λήξη της θητείας του, που δεν κάνει διαγωνισμούς για την πυρασφάλεια στη μέση του καλοκαιριού, που δεν κλείνει τα πάρκα εν μέσω καύσωνα, που έχει ολοκληρωμένο σχέδιο για αναπτυξιακά προγράμματα όπως στον Ορμο του Φαλήρου και δεν αφήνει τα απορρίμματα της Φυλής στην τύχη τους. Δεν είναι εκείνος που έρχεται στο τσακίρ κέφι και προσφέρει το λικνιζόμενο κορμί του προς τέρψη στις κυρίες του Απόδημου Ελληνισμού, που όταν καίγεται η μισή χώρα βγαίνει να κυνηγήσει ψήφους. Ισως τελικά στο Ζάππειο ή στο Μαξίμου και όχι στην Επίδαυρο να κατοικεί η Νέμεσις. Την πρόγευση έδωσαν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ με τον διασυρμό του. Ενώ λοιπόν αρχικά ο Πατούλης νόμισε ότι με μια συγγνώμη για την κακιά στιγμή όλα θα ήταν πάλι μέλι γάλα, χτύπησε με πυγμή το χέρι στο δρύινο γραφείο (40.000 ευρώ με απευθείας ανάθεση) και δήλωσε πως θα είναι ξανά υποψήφιος. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί μπορεί οι ΜΕΘ να ήταν πεταμένα λεφτά, στο Predator όμως έπιασαν τόπο, για να μη σηκώνουν μπαϊράκι τα «γαλάζια επιχρυσωμένα» παιδιά με το πλουμιστό εγώ και το θολωμένο Rolex. Σύμφωνα με τις φήμες, η λέξη «εισαγγελέας» ήταν αρκετή για να υποχωρήσει το απόλυτο φαβορί και να διατρανώσει ότι παραμένει αγνός στρατιώτης της παράταξης.
Ετσι φτάσαμε στο απολείπειν ο Κυριάκος Γεώργιον. Και ο Πατούλης, σαν έτοιμος από καιρό, όχι φυσικά σαν θαρραλέος αλλά με των δεξιών τα παρακάλια, αποχαιρέτησε την περιφέρεια. Με εκβιασμούς και συμφωνίες κυρίων επανέρχεται η τάξη, γιατί όσοι δηλώνουν πίστη στον μεγάλο αρχηγό δεν χάνονται. Μια άλλη πόλη θα βρεθεί καλύτερη απ’ αυτήν. Μπορεί να είναι κι οι Βρυξέλες…
*H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
