Η απόφαση του ΚΑΣ είναι φοβική απέναντι στην τέχνη και στη ζωή.
Τσιμεντωμένη, εκχωρημένη στον έλεγχο ιδιωτικών εταιρειών και παραδομένη σε πλούσιους τουρίστες που μπορούν να την κλείσουν πριβέ για ένα δίωρο, η Ακρόπολη είναι πολλαπλώς τραυματισμένη από τη σημερινή κυβέρνηση και την ηγεσία του ΥΠΠΟ.
Και ντροπιαστικά κακοποιημένη, αρκεί να θυμηθεί κανείς τις χλαμύδες και τις περικεφαλαίες που εισέβαλαν στο μνημείο για το ανεκδιήγητο γκαλά Ινδών επιχειρηματιών πέρυσι τον Απρίλιο με πλήρη γνώση των υπευθύνων και χωρίς να τους εμποδίσει κανένας.
Η ίδια κυβέρνηση και η ίδια ηγεσία που έχει ευχαρίστως παραχωρήσει την Ακρόπολη για εκδηλώσεις εταιρικών κολοσσών ή για γυρίσματα φολκλορικών βιντεοκλίπ αρνήθηκε να την παραχωρήσει για μερικές ώρες στον Γιώργο Λάνθιμο.
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έριξε άκυρο στην εταιρεία παραγωγής της νέας του ταινίας «Bugonia» επειδή η πλειοψηφία των μελών του διαφώνησε με το περιεχόμενο των σκηνών κρίνοντάς τις «ασύμβατες με τους συμβολισμούς που εκπέμπει και τις αξίες που προβάλλει η Ακρόπολη και ειδικά ο Παρθενώνας ως ένα οικουμενικό μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς», όπως αναφέρει το επίσημο έγγραφο που αναρτήθηκε στη Διαύγεια.
Ασκήθηκε δηλαδή προληπτική λογοκρισία στην κινηματογραφική τέχνη του μόνου Έλληνα διεθνή σκηνοθέτη με τις απανωτές διακρίσεις, ο οποίος συνεργάζεται στην ταινία με την οσκαρική Έμμα Στόουν, τον βραβευμένο στις Κάννες Τζέσι Πλέμονς και τον επίσης βραβευμένο με Emmy Γουίλ Τρέισι, έναν από τους σεναριογράφους της σειράς «Succession», η οποία έχει σαρώσει όλα τα βραβεία.
Η dream team του Λάνθιμου δεν εξασφάλισε άδεια γυρισμάτων επειδή, σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν, η σκηνή που θα γυριζόταν παραπέμπει στο τέλος του κόσμου με νεκρά σώματα διάσπαρτα στην Ακρόπολη. Δεν θα σταθώ στην υποκριτική δικαιολογία του ΥΠΠΟ ότι είχε «κάθε πρόθεση» να υποστηρίξει την ταινία την ίδια στιγμή που την απέρριπτε, ούτε στις αστείες «σκηνοθετικές» υποδείξεις που έκαναν μέλη του ΚΑΣ, σύμφωνα με την ανακοίνωση, αντιπροτείνοντας γυρίσματα σε εναλλακτικούς αρχαιολογικούς χώρους.
Θα σταθώ στο σκεπτικό της απόρριψης για το τι συνάδει και τι όχι με τις αξίες που εκπέμπει η Ακρόπολη. Κι αν αυτό που εκπέμπει είναι η αλήθεια, αυτή η αλήθεια δεν μπορεί να είναι άβολη ή δυσάρεστη. Και οι ταινίες του Λάνθιμου παραείναι άβολες για το ιδεατό περίβλημα προστασίας που έχουν στο μυαλό τους τα μέλη του ΚΑΣ, το οποίο σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη που καυτηριάζει, που ενοχλεί, που ειρωνεύεται, που αφορά στον σημερινό άνθρωπο, στις αγωνίες, στους φόβους, στους προβληματισμούς του.
Η άρνηση των μελών ΚΑΣ να συμβαδίσουν με την εποχή μας φανερώνει ότι έχουμε εναποθέσει την προστασία του σημαντικότερου μνημείου σε επιστήμονες που αντιλαμβάνονται την Ακρόπολη σε κλίβανο, περιχαρακωμένη, ιεροποιημένη, φυλακισμένη σε μία και μόνο θεώρηση του παρελθόντος ως πηγή αλλοτινού κλέους και εθνικοπατριωτικής περηφάνιας, το οποίο δεν επιτρέπεται να «αμαυρωθεί» από τις «περίεργες» ιδέες ενός σκηνοθέτη, έστω διακεκριμένου. Την έχουμε εμπιστευτεί σε ανθρώπους που φοβούνται την επανανοηματοδότηση του μνημείου αγνοώντας ότι μόνο έτσι εμπλουτίζεται το αρχικό νόημά του στη συνείδηση ενός κόσμου που αλλάζει διαρκώς.
Ξεχνώντας πόσους πολέμους, λεηλασίες, καταστροφές, βανδαλισμούς και προδοσίες έχει αντέξει το οικουμενικότερο των μνημείων που στέκει πάντα όρθιο, σκύβουν προκαταβολικά το κεφάλι στους πατριδοκάπηλους που βλέπουν εθνικές προδοσίες κάθε φορά που η τέχνη μας ταρακουνά από τις βολικές μας βεβαιότητες.
Πόσο μακριά είναι τελικά η σκέψη των επίσημων αρνητών της αληθινής δύναμης ενός διαχρονικού μνημείου σαν τον Παρθενώνα από τα λόγια της Βιρτζίνια Γουλφ στα «Ημερολόγια ταξιδιού. Ιταλία, Ελλάδα, Τουρκία»: «Κανένα μέρος δεν φαίνεται να έχει περισσότερη ενέργεια και να είναι πιο ζωντανό από αυτό το πλάτωμα με τις αρχαίες, νεκρές πέτρες».
Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα στον κορυφαίο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Γιάννη Σταματίου – Σπόρο
Ο Μάνσον και το βαθύ κράτος των ΗΠΑ
To «Κάποτε στο Χόλιγουντ» συνεχίζεται
