«Το χέρι μου έπαθε αγκύλωση»

Το ρεκόρ σκοραρίσματος για ένα ματς στο ελληνικό μπάσκετ δεν ανήκει στον Νίκο Γκάλη ούτε σε κάποιον άλλον από τους ημίθεους που μετέτρεψαν την πορτοκαλί μπάλα σε εθνικό μας φρούτο. 

Ο άνθρωπος που πέτυχε 145 πόντους σε 40 λεπτά αγώνα έπαιξε μόλις πέντε φορές στην εθνική ομάδα, στην τρυφερή ηλικία των 19 ετών. Κυκλοφορεί στη Θεσσαλονίκη άγνωστος μεταξύ αγνώστων και δυσκολεύεται να βρει χώρο στις εγκυκλοπαίδειες του αθλήματος. Ονομάζεται Αριστείδης Μούμογλου και είναι ένας λεβεντόγερος 78 ετών.

Το ρεκόρ σημειώθηκε στις 13 Ιουλίου 1972 σε αγωνιστικό χώρο φτιαγμένο από πλαστικό που θύμιζε τσιμέντο. «Τότε πηδούσαμε και πονούσαν τα πόδια μας, δεν είχαμε ούτε γιατρούς ούτε τίποτε» ομολογεί ο ίδιος. Πέτρινα χρόνια, όνομα και πράγμα.

Ηταν η τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος 1971-72 (το οποίο ωστόσο έμελλε να κριθεί σε μπαράζ Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 70-56) και ο 7ος της βαθμολογίας Ηρακλής υποδεχόταν τον διαλυμένο ΒΑΟ. Ο Βυζαντινός είχε ήδη υποβιβαστεί αύτανδρος και ολοκλήρωνε τη σεζόν με ομάδα εφήβων και άδειο σακούλι: 26 αγώνες, ισάριθμες ήττες.

Ο «γηραιός» βρισκόταν στην 7η θέση της βαθμολογίας με ρεκόρ 12-13, αλλά είχε ειδικό κίνητρο. Η πρωτιά στον πίνακα των σκόρερ παιζόταν κορόνα γράμματα ανάμεσα στον Μούμογλου και τον συγχωρεμένο πια Τάκη Μάγλο του Παγκρατίου. Ο τρίτος της λίστας, ο Μιχάλης Γιαννουζάκος της ΑΕΚ, είχε μείνει πίσω μαζί με τους Δημήτρη Φωσσέ (Μαρούσι) και Βασίλη Γκούμα (ΠΓΣ).

Την προηγούμενη χρονιά είχε αναδειχτεί «χρυσό καλάθι» ο Παράσχος ή Παρασκευάς Τσάνταλης, στον οποίο μάλιστα ανήκε το ρεκόρ της μιας νύχτας: 73 πόντοι σε έναν αγώνα Πανελλήνιος – Πανιώνιος στις 28 Μαρτίου 1971. Η επίδοσή του έμελλε να αποκαθηλωθεί 17 μήνες αργότερα.

Σαν προπόνηση…

«Οι συμπαίκτες μου προσπαθούσαν να με βοηθήσουν και έδιναν όλες τις μπαλιές σε μένα» θυμήθηκε ο Αρίστος Μούμογλου σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του. «Το ρεκόρ μου ήταν προϊόν ομαδικότητας»!

Το ματς θύμιζε προπόνηση, αφού οι πιτσιρικάδες του ΒΑΟ αδυνατούσαν να προβάλουν αντίσταση. Ο Ηρακλής νίκησε με το εκκωφαντικό 170-94 και το προσωπικό κοντέρ του Μούμογλου σταμάτησε στους 145 πόντους, χωρίς να υπάρχει τρίποντο: 72 δίποντα και 1/6 βολές, με 52 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και 93 στο δεύτερο! Ο θρύλος λέει ότι το τελευταίο καλάθι σημειώθηκε εκπρόθεσμα, αλλά η γραμματεία το μέτρησε κανονικά.

«Το χέρι μου έπαθε αγκύλωση» φέρεται δηλώσας ο 30χρονος ρέκορντμαν σε εφημερίδα της εποχής. Ο τίτλος του πρώτου σκόρερ κρίθηκε με μεγάλη διαφορά: Μούμογλου 654, Μάγλος 601. Ηταν η πρώτη και τελευταία φορά που ο φόργουορντ του Ηρακλή βρέθηκε στο Top 5 της λίστας. «Το έχω ξαναζήσει πολλές φορές στο μυαλό μου το ιστορικό ματς» λέει ο σεμνός Μούμογλου. «Πέρασε μισός αιώνας, αλλά ο κόσμος δεν με αφήνει να το ξεχάσω. Αυτό το κατόρθωμα επισκίασε την υπόλοιπη καριέρα μου, με την καλή έννοια. Επαιξα στην εθνική ανδρών και εφήβων, ενώ υπήρξα και αρχηγός της εθνικής ενόπλων».

Με το νούμερο 13

Ο Μούμογλου φόρεσε τη φανέλα της μετέπειτα «επίσημης αγαπημένης» στους Βαλκανικούς Αγώνες του 1962 στην Κωνσταντινούπολη, όταν ήταν ακόμη 20 ετών και πρωταθλητής Ελλάδας με τον Ηρακλή. Ενας φιλικός αγώνας με τη Ρουμανία αμέσως μετά ήταν η τελευταία του διεθνής εμφάνιση με τους άνδρες. Αλλά το ειδικό βάρος της εθνικής ενόπλων ήταν αξιοσημείωτο εκείνη την εποχή.

Ο Μούμογλου φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 13 και μιλούσε συχνά για «τα τέσσερα δεκατριάρια» της ζωής του: «Γεννήθηκα στις 13 του μήνα, μπήκα στη Φαρμακευτική στις 13, έκανα το ρεκόρ στις 13, είχα και τον αριθμό 13 στην πλάτη. Κάποτε μάλιστα πιάσαμε και δεκατριάρι στο ΠΡΟΠΟ με δύο φίλους, αλλά τα κέρδη ήταν ελάχιστα»!

Το ρεκόρ του «Ελληνα Τσάμπερλεϊν» παραμένει απλησίαστο. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ισοφάρισε την επίδοση του Τσάνταλη με 73 πόντους στο θρυλικό ματς Ιωνικός – Αρης 113-114 στις 24 Ιανουαρίου 1981, ενώ ο Γκάλης πέτυχε 62 την ίδια μέρα. Το φράγμα των 60 πόντων έχουν τρυπήσει επίσης ο Βασίλης Γκούμας το 1971 και ο Χάρης Παπαγεωργίου το 1979.

Και επειδή τα μήλα πέφτουν κάτω από τις μηλιές, ο γιος του Μούμογλου, Αντώνης, κατέρριψε το ρεκόρ σκοραρίσματος στη Γ΄ Εθνική με 56 πόντους σε έναν αγώνα του Δαίδαλου Καλλικράτειας το 2005!

Ετικέτες