Βραβείο σκηνοθεσίας για τον αιρετικό γάλλο δημιουργό χάρη στο πειραγμένο μιούζικαλ του «Annette».
Annette (***)
Μιούζικαλ γαλλικής παραγωγής 2021 (139)
Σκηνοθεσία: Λεός Καράξ Πρωταγωνιστούν: Ανταμ Ντράιβερ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Σάιμον Χέλμπεργκ
Η παθιασμένη σχέση του πετυχημένου stand-up κωμικού Χένρι και της διάσημης σοπράνο Ανν γνωρίζει την φθορά από τη στιγμή που έρχεται στη ζωή τους η Ανέτ. Την ίδια εποχή η καριέρα του Χένρι αρχίζει να παίρνει την κάτω βόλτα, ενώ η επιτυχία της Ανν εκτοξεύεται.
Μπορούμε εύκολα να εξηγήσουμε το βραβείο του καλύτερου σκηνοθέτη που κέρδισε ο Λεός Καράξ («Holy motors», «Pola X») στις Κάνες. Η επιλογή του πειραγμένου μιούζικαλ – αν και η «Annette» σε μουσική των Sparks περισσότερο μοιάζει με ροκ όπερα- κουμπώνει ιδανικά στην απόφαση του γάλλου να διηγηθεί μια σκοτεινή ερωτική ιστορία, διανθισμένη με τους γενικότερους προβληματισμούς του γύρω από τη σχέση ζωής και τέχνης αλλά και την θέση του γύρω από σύγχρονα ζητήματα (κίνημα #Metoo, πατριαρχία κ.α.) Συγχρόνως είναι μια εντυπωσιακή παράσταση που ανατρέπει τους κανόνες του μιούζικαλ αλλά και ολοφάνερα σαρκαστική για τους μηχανισμούς της show biz και του star system.
«Αγαπιόμαστε τόσο πολύ που χλευάζουμε τη λογική» ακούμε κάπου στην αρχή της ιστορίας από τα χείλη των ερωτευμένων. Πριν και πάνω από όλα, το φιλμ είναι μια ωδή στον έρωτα και τα πολλά πρόσωπα του. Τον τρελό, τον απόλυτο, τον απελευθερωτικό, τον εκδικητικό. Παρά τις 2-3 τολμηρές γυμνές σκηνές που αποδεικνύουν το ερωτικό ταίριασμα των πρωταγωνιστών, οι ανεπαίσθητες μεταξύ τους διαφορές (εκείνη είναι αφοσιωμένη στην υγιεινή διατροφή και τη γυμναστική ενώ εκείνος καπνίζει, πίνει και λατρεύει να τρέχει με την μηχανή του) προϊδεάζουν για το σκοτάδι που έρχεται.
Το σκοτάδι που σχετίζεται με την μικρή Ανέτ (αντί κανονικής ηθοποιού ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί μια ξύλινη κούκλα που γίνεται μαριονέτα στα χέρια του πατέρα της) πυκνώνει γύρω από τον πραγματικό ήρωα του έργου που είναι ο Χένρι. Ο αντισυμβατικός κωμικός που κάνει ότι του κατέβει και χλευάζει το κοινό μέσω του alter ego του (οι ζωντανές εμφανίσεις του «Πιθήκου του θεού» εκπληκτικά κινηματογραφημένες από τον Καράξ είναι οι κορυφαίες του έργου) είναι ένας βαθιά τραγικός χαρακτήρας. Όλο το point της ταινίας είναι χτισμένο γύρω από την προσωπικότητα του Χένρι που υποδύεται σπαραχτικά ο Ανταμ Ντράιβερ και την απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα «γιατί έγινε κωμικός». Η παρουσία της Κοτιγιάρ δίπλα του είναι κυρίως υποστηριχτική.
Η ξηρασία (The Dry) (***)
Αστυνομικό δράμα αυστραλιανής παραγωγής 2020 (117)
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Κόνολι Πρωταγωνιστούν: Ερικ Μπάνα, Ζενεβιέβ Ο’ Ράιλι, Κέιρ Ο’ Ντόνελ
Ο αστυνομικός Άαρον Φαλκ επιστρέφει στη γενέτειρά του για την κηδεία ενός παιδικού φίλου του κι αναγκάζεται να συμμετάσχει στην έρευνα για τα αίτια θανάτου του.
Ο αυστραλός Ρόμπερτ Κόνολι («Στη σκιά του πολέμου») δεν πρωτοτυπεί αφού η ιστορία του αποξενωμένου ήρωα που επιστρέφει στην γενέτειρα του για να αναμετρηθεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος είναι χιλιοειδωμένη και προφανώς εξαντλημένη. Όμως η ταινία αξίζει την προσοχή μας χάρη στην προσεγμένη, εσωτερική ερμηνεία του Μπάνα, το διακριτικό σχόλιο για την κλειστή κοινωνία που υποφέρει όχι μόνο από την ξηρασία αλλά κι από τις ανοιχτές πληγές μιας παλιάς τραγωδίας και τη σκηνοθετική εντιμότητα και συνέπεια που αποφεύγει τις υπερβολές και τις κινήσεις εντυπωσιασμού.
Η ενσάρκωση του κακού (Malignant) (**)
Τρόμου αμερικάνικης παραγωγής 2021 (121)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουάν Πρωταγωνιστούν: Αναμπελ Γουόλις, Τζέικ Εϊμπελ, Τζορτζ Γιανγκ, Μάντι Χασόν
Η Μάντισον παραλύει όταν βλέπει οράματα με φρικτές δολοφονίες. Το μαρτύριό της μεγαλώνει όταν διαπιστώνει ότι τα εγκλήματα αυτά συνέβησαν στην πραγματικότητα.
Ο Τζέιμς Γουάν («Σε βλέπω», «Το κάλεσμα») δεν είναι τυχαίος καθώς ξέρει όσο λίγοι σύγχρονοι σκηνοθέτες τα μυστικά του τρόμου. Οι εφιάλτες που σχεδιάζει και στοιχειώνουν τη ζωή της απελπισμένης Μάντισον (η Αναμπελ Γουόλις του «Peaky Blinders») μπορεί να μην έχουν ισχυρή λογικοφανή βάση αλλά είναι αρκούντως τρομακτικοί, με το πόδι να έχει σανιδωμένο το γκάζι της δράσης και τα συντριβάνια αίματος να βάφουν ολοκόκκινη την οθόνη. Η μεγάλη ανατροπή στο φινάλε μάλιστα θα σας αφήσει άλαλους όπως και μερικές σπλάτερ εικόνες που δεν διστάζουν να φτάσουν την gore αισθητική στα άκρα.
Τρυφερέ μου ταυρομάχε (Tengo Miedo Torerο) (**)
Πολιτικό δράμα χιλιανής παραγωγής 2020 (93)
Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Σεπούλβεδα Πρωταγωνιστούν: Αλφρέντο Κάστρο, Λεονάρντο Ορτίσγκρις, Χουλιέτα Σύλμπερμπεργκ
Στη Χιλή του Πινοσέτ μια ξεπεσμένη τρανς γυναίκα βοηθά ένα νεαρό αντιστασιακό να κρύψει τα όπλα που προορίζονται για την αποστολή δολοφονίας του δικτάτορα.
Ο εξαίσιος πρωταγωνιστής γίνεται ένα με τον απελπισμένα παθιασμένο και απολιτίκ ήρωα του που επιχειρεί χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες να ζήσει μια τελευταία μεγάλη περιπέτεια. Το ερωτικό στοιχείο συνδέεται απρόσμενα αποτελεσματικά με την πολιτική ματιά που δεν αρκείται μόνο στην καταγγελία των ολοκληρωτικών καθεστώτων αλλά και στο σχολιασμό για την αληθινή φύση του επαναστάτη. Όπως λέει κάποια στιγμή ο ήρωας: «Αν ποτέ γίνει επανάσταση που συμπεριλαμβάνει και μας, ειδοποίησε με!»
Ο Γιώργος του Κέδρου (**)
Ντοκιμαντέρ ελληνικής παραγωγής 2020 (82)
Σκηνοθεσία: Γιάννης και Γιώργος Κολόζης Σενάριο: Γιάννης Κολόζης
Ο Γιώργος Κολόζης πήγε για πρώτη φορά στη Δονούσα το 1972 που δεν είχε ούτε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τουρισμό. Μένοντας μόνος στην παραλία του Κέδρου, απέκτησε το όνομα «Ο Γιώργος του Κέδρου».
Ο θάνατος του Γιώργου Κολόζη το 2009, οδήγησε τον γιο του Γιάννη, να συνεχίσει το έργο του, συνθέτοντας φωτογραφικές και κινηματογραφικές εικόνες που απέχουν μισό σχεδόν αιώνα και δημιουργούν την αίσθηση μιας τρυφερής ελεγείας για το πέρασμα του χρόνου. Ένα αισθαντικό ντοκιμαντέρ για μια εποχή που σβήνει (τα πλάνα της παλιάς Δονούσας είναι υπέροχα) και ένα τοπίο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ρυθμό.
