Ενας προσωπικός αποχαιρετισμός για τον στιχουργό Ισαάκ Σούση ο οποίος άφησε τη σφραγίδα του στο ελληνικό τραγούδι.
Γνώρισα για πρώτη φορά τον Ισαάκ Σούση την τριετία 1994-96, τα χρόνια των κινηματογραφικών σπουδών στη Χατζίκου. Ηταν φίλος του δασκάλου μου Ανδρέα Ταρνανά, όπως και του σημερινού προέδρου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών Χάρη Παπαδόπουλου. Νομίζω ότι όλοι αυτοί που ανήκαν στην ίδια γενιά είχαν συναντηθεί στο Θεατρικό Φεστιβάλ της Ιθάκης τη δεκαετία του 1980 και ασχολούνταν δημιουργικά με τη γραφή: στίχοι, σενάρια, λογοτεχνία. Ο Σούσης τότε είχε μακριά μαλλιά και έμοιαζε με Εβραίο διανοούμενο. Μόλις είχε κάνει την τεράστια επιτυχία με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και μας έλεγε τρομερές ιστορίες για την είσοδό του στη δισκογραφία.
Τον έψαχνε ο Μαχαιρίτσας
Είχε αφήσει στίχους του κάτω απ’ την πόρτα του Μαχαιρίτσα και μια ωραία μέρα, δίχως να έχει ιδέα, άκουσε μερικούς απ’ αυτούς τραγουδισμένους στο ραδιόφωνο. «Σε έψαχνα αλλά δεν σε έβρισκα» του είπε στη συνέχεια ο Μαχαιρίτσας, ο οποίος –προς τιμήν του– είχε επιλέξει στίχους που του είχαν… μιλήσει από ένα νέο άγνωστο στιχουργό που ούτε τη φάτσα του δεν ήξερε. Σύντομα όλη η Ελλάδα τραγουδούσε γι’ αυτόν τον γάτο στα πόδια της φοιτητριούλας, η καριέρα του Μαχαιρίτσα εκτινάχτηκε (κι άλλο μετά το «Διδυμότειχο blues») και ο Σούσης άρχισε να καθιερώνεται ως νέος ελπιδοφόρος στιχοπλόκος. Ηταν χαρούμενος και απολάμβανε την επιτυχία του.
Μια δεκαετία αργότερα έτυχε ένα κείμενο δικό μου μαζί με ένα άλλο δικό του να συμπεριληφθούν στο βιβλίο του Γιώργου Λιάνη. Γνωρίζω πως ο Γιώργος Χατζιδάκις απέστειλε εξώδικο τότε στον Ιανό και τον Σούση για εκείνο το κείμενό του, μέσα στο οποίο περιέγραφε την Νταντωνάκη να μιλάει με έναν υβριστικό χαρακτηρισμό για τον Μάνο Χατζιδάκι. Εγώ πήρα ανοιχτά θέση υπέρ του Χατζιδάκι και αυτομάτως ο Σούσης με κατέταξε στους «ανθρώπους της πλευράς Χατζιδάκι». Δεν μου το συγχώρησε ποτέ και αφού τα χρόνια πέρασαν κι άλλο και βρεθήκαμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχαμε μια δημόσια διένεξη. Με ειρωνεύτηκε για ένα RIP που είχα γράψει για κάποιον καλλιτέχνη που έφυγε από τη ζωή κι εγώ του απάντησα θυμίζοντάς του τον Μάνο Ελευθερίου να ειρωνεύεται από τις σελίδες του «Διφώνου» τον στίχο του: «Εκεί στο Νότο, ο έρωτας μου κλήρωσε το ΛΟΤΤΟ». Αψίκοροι άνθρωποι αμφότεροι, δεν ξαναμιλήσαμε και χαθήκαμε.
Αποχαιρετισμός
Μόνο πριν από λίγα χρόνια, αφότου ο Σούσης πέρασε ένα βαρύ εγκεφαλικό, κατάφερα μέσω τρίτου να του στείλω χαιρετίσματα και θερμές ευχές για ανάρρωση. Και, ειλικρινά, αυτήν τη στιγμή νιώθω κάπως ανακουφισμένος. Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Εχουν ένα νόημα βέβαια, καθώς δίνουν το στίγμα ενός πολύ ιδιαίτερου ανθρώπου που βρισκόταν σε μόνιμη κόντρα με τους πάντες και τα πάντα. Το διαπίστωσα και με ένα σκρολάρισμα στα social media τα τελευταία 24ωρα, όπου πολλοί άλλοι συνοδοιπόροι του, στιχουργοί και μουσικοί, όλο και κάποιο… beef θα είχαν με τον συγχωρεμένο. Ας είναι! Ο υπερταλαντούχος Ισαάκ Σούσης άφησε την προσωπική του σφραγίδα στο ελληνικό τραγούδι και ευτύχησε να ακούει μια ολόκληρη χώρα να τον τραγουδάει, όπως έγραψα ήδη. Πέθανε ύστερα από μια θλιβερή ταλαιπωρία με την επιβαρυμένη υγεία του. Ηταν μόνο 62 ετών κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για να τον αποχαιρετήσω σήμερα από δω με βαθιά συγκίνηση.
