Ακτιβισμός κινημάτων, κυβερνώσα Αριστερά και συνεργασίες απασχόλησαν τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και πρωθυπουργό στις ομιλίες και τις συναντήσεις του
Ο πολιτικός… κοσμοπολιτισμός του Αλέξη Τσίπρα δεν συνδέεται μόνο με τη θέση του στο Συμβούλιο της Ευρώπης, εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ως βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε μια φορτισμένη περίοδο για την Κουμουνδούρου, με τα κομματικά ηνία να έχουν περάσει στον Στέφανο Κασσελάκη, ο πρώην πρωθυπουργός έχει επιλέξει μετά την παραίτησή του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να καταδείξει με τη στάση του και τις επαφές του εντός και εκτός Ελλάδας ότι το επίδικο, σήμερα όπως και άλλοτε, με βάση τη λογική και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, είναι η κυβερνησιμότητα με κοινωνικό πρόσημο, ακόμη και με συναινέσεις που ακουμπάνε το φιλελεύθερο κέντρο, ιδίως σε εποχές που σκοτεινιάζουν από την ακροδεξιά και την απειλή ανελεύθερων καθεστώτων. Παράλληλα όμως ο Αλ. Τσίπρας δεν απεμπολεί τον ακτιβισμό των κινημάτων, ενώ εκφράζει και την ανάγκη η επιστημονική έρευνα, σε επίπεδο πολιτικής ανάλυσης και κοινωνικών ερευνών, να μετουσιωθεί σε προτάσεις για χειροπιαστές λύσεις στα προβλήματα των πολιτών.
Διαβάστε επίσης – Ο Τσίπρας στο Παρίσι με Ολάντ και Πικετί
Αυτό το πλαίσιο αποτυπώνουν και οι συναντήσεις που είχε στην Ιταλία και τη Γαλλία τον φετινό Δεκέμβρη, συνδυάζοντας επαφές με οικονομολόγους, διανοούμενους, πολιτικούς που κυβέρνησαν αλλά και με ακτιβιστές. Σκιαγραφεί όχι μόνο το δικό του προφίλ ως ενεργού πολιτικού με διεθνή εμβέλεια, αλλά και την προοπτική να αποτελέσει σύνδεσμο στην ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς στη χώρα μας.
Ινστιτούτο «πρωταγωνιστών»
Μάλιστα, το Ινστιτούτο Αλέξης Τσίπρας που βρίσκεται στα σκαριά θα έχει πολυσήμαντο ρόλο να διαδραματίσει. Ανθρωποι του περιβάλλοντος Τσίπρα σκέφτονται το ινστιτούτο να περιλαμβάνει, τηρουμένων των αναλογιών, σε μικρογραφία και μια… Académie de Futurs Leaders αλά ελληνικά, αξιοποιώντας την κινηματική φρεσκάδα ακτιβιστών που παράγουν πολιτική με τη δράση τους, που μετέχουν σε κοινωνικές δράσεις κατά των ανισοτήτων. Ετσι, σε συνδυασμό με την πείρα επιστημόνων, διανοούμενων και πολιτικών μεγάλου βεληνεκούς, που θα θέτουν προβληματισμούς για μεγάλα ζητήματα της εποχής μας από την οικονομία μέχρι τη γεωπολιτική και θα διατυπώνουν προτάσεις στο πλαίσιο αναζητήσεων από την κυβερνώσα (κεντρο)αριστερά, θα εκπέμπεται και το σήμα για τους πολιτικούς της επόμενης μέρας, τους «πρωταγωνιστές του μέλλοντος».
Φειδωλός στις δημόσιες τοποθετήσεις του ο Αλ. Τσίπρας. Ολοι εντός αλλά και εκτός Κουμουνδούρου αναζητούν μηνύματα πίσω από κάθε του κίνηση. Δεν είναι ευθεία η συνεπαγωγή όσων διατύπωσε στα πρόσφατα ταξίδια του στο εξωτερικό, στις ομιλίες του στο Συμβούλιο της Ευρώπης ή στις επαφές κορυφής νωρίτερα στη Ρώμη με τα μηνύματα που «μεταγλωττίστηκαν» στο εσωτερικό. Ομως οι δηλώσεις του δεν γίνονται εν κενώ και το γνωρίζει προφανώς και ο ίδιος. Οι εξελίξεις μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν ως «αναμεταδότες».
Παράλληλα, καταλύτης είναι και η ρευστότητα στον χώρο της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, μέσα και από τον διαγκωνισμό ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και ΠΑΣΟΚ για την πρωτοκαθεδρία, σε χαμηλές όμως πτήσεις. Ο Αλ. Τσίπρας φαίνεται να θέλει να συμβάλει στη διαμόρφωση συνθηκών συνεκτικού πόλου για εναλλακτικές προτάσεις κυβερνητικής διεκδίκησης ώστε να σπάσει η μονοκρατορία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Γι’ αυτό σε μια περίοδο που όλες οι πολιτικές δυνάμεις στη λεγόμενη μεταρρυθμιστική (κεντρο)αριστερά, στον οικολογικό χώρο και στη δεξαμενή των ανένταχτων αναζητούν απαντήσεις απέναντι σε (νεο)φιλελεύθερα παραδείγματα, όλοι, εντός αλλά και εκτός της Κουμουνδούρου, αναζητούν μηνύματα πίσω από κάθε κίνηση του Τσίπρα.
Συνεργασίες για κυβερνήσεις
Το μήνυμα που έστειλε από τη Ρώμη ήταν διττό: από τη μια ενάντια στις διασπάσεις και από την άλλη, εφόσον αυτές γίνονται, υπέρ της ενότητας των δυνάμεων της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Στις ομιλίες του στο Συμβούλιο της Ευρώπης έστειλε μηνύματα για το κράτος δικαίου (κατά του Predator) και στις επαφές του στη Ρώμη και στο Παρίσι για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς, ενώ σε ευρύτερο πεδίο έδωσε το στίγμα της προσπάθειας για αναζήτηση συνθέσεων για κυβερνητικές λύσεις προοδευτικού χαρακτήρα.
Κάτι που αναδείχθηκε σε συναντήσεις με πολιτικούς της κεντροαριστεράς όπως ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ και η Ελλη Σλάιν του Δημοκρατικού Κόμματος στην Ιταλία, αλλά και της Αριστεράς, όπως ο Νίκολα Φρατογιάνι της Ιταλικής Αριστεράς. Τη σημασία των διανοούμενων και της επιστήμης την ανέδειξε μέσω των επαφών του με τους οικονομολόγους Τομά Πικετί και Γκαμπριέλ Ζουκμάν. Οι αναφορές του στον Γκράμσι δεν έλειψαν, όπως κατά καιρούς έχει κάνει στην πολιτική πορεία του.
