Στο «Γλωσσάριο των ανθέων» ο Εγγονόπουλος θέτει μια σειρά διαζευκτικών ερωτήσεων στον αναγνώστη. Δεν ξέρουμε αν το ερωτηματολόγιο των δημοσκοπήσεων ανανεώθηκε, θα αποτελούσε ωστόσο δείκτη για τη μνήμη των πολιτών αν ακολουθούσε το υπόδειγμα του ποιήματος.
«Νομίζετε ότι τα σκάνδαλα κατά τη θητεία της κυβέρνησης ΝΔ μπορούν να μπουν στο βιβλίο Γκίνες ή δεν αξίζουμε ένα τέτοιο ρεκόρ;», «Με ποιον μπορεί να συναγωνιστεί στα ψέματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Με τον Πινόκιο ή τον βαρόνο Μινχάουζεν;», «Θυμάστε πόσες φορές εγκαινιάστηκε το μετρό της Θεσσαλονίκης; Ηταν περισσότερες ή λιγότερες από τα έργα στο Ελληνικό και στον Βόρειο Οδικό Αξονα της Κρήτης;». Ενδεχομένως και τότε η ΝΔ να προηγούνταν γύρω στις χίλιες μονάδες, αλλά δυστυχώς έκλεισε η Βουλή και δεν πρόλαβαν να ψηφίσουν το ακαταδίωκτο για τους δημοσκόπους. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε άλλες χώρες (Βρετανία, Βραζιλία κ.ά.) για να επιβεβαιωθεί πως το αλάθητο το έχει μόνο ο πάπας. Αρκεί να θυμηθούμε την παταγώδη αποτυχία στην πρόβλεψη για το δημοψήφισμα του 2015. Το υποτιθέμενο «ντέρμπι» έληξε με θρίαμβο του «Οχι». Οι δημοσκοπήσεις φυσικά και βασίζονται σε στατιστικά δεδομένα, χρησιμοποιούνται όμως συχνά και ως εργαλείο χειραγώγησης και έτσι τις χρησιμοποιεί η ΝΔ για τις επικείμενες κρίσιμες εκλογές. Το μόνο που τη νοιάζει είναι να προκαλέσει θόρυβο. Σαν κότα που έκανε απλώς ένα αυγό και κακαρίζει λες και γέννησε αστεροειδή.
Το προβάδισμα βέβαια ισχύει μόνο για το εσωτερικό. Στο εξωτερικό τόσο τα ΜΜΕ όσο και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν αλωθεί από την αντιπολίτευση. Ο ΟΟΣΑ, π.χ.,
σε πρόσφατη έκθεση ισχυρίζεται ότι επί της ουσίας δεν υπήρξε αύξηση μισθών, λαμβανομένου υπόψη του πληθωρισμού. Η επιτροπή LIBE του Ευρωκοινοβουλίου σαφώς και κινείται από ανθελληνικά κίνητρα όταν εκφράζει τις ανησυχίες της για την παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων, αμφιβολίες για την ελευθερία του Τύπου, για αδιαφανείς διαδικασίες και σοβαρά θεσμικά ολισθήματα.
Η «εικόνα» του κόμματος που θέλει να διασφαλίσει τη δημοκρατία με τον αποκλεισμό της Χρυσής Αυγής έχει αρχίσει να ξεθωριάζει. Οχι μόνο από τις καταγγελίες του αρεοπαγίτη περί επεμβάσεων, αλλά γιατί παρά τις απανωτές τροπολογίες ο Κασιδιάρης ανακοίνωσε ότι θα κατέβει τελικά υποψήφιος. Για το ότι η ακροδεξιά έγινε περιζήτητο οικόπεδο με θέα ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση που με την πολιτική της ενίσχυσε τα πιο αντισυστημικά αντανακλαστικά.
Η προεκλογική παράσταση πάντως προς το παρόν δεν κόβει εισιτήρια. Οι πολίτες θα έσπαγαν την ανία τους από τις συνηθισμένες κοκορομαχίες αν εμφανιζόταν μια άγνωστη μέχρι στιγμής οργάνωση «Πυρήνες Διάλυσης» που θα έριχνε μες στο Μαξίμου τρικάκια με στοιχεία για το γενικό ξεπούλημα, τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, τα μαγαζιά που έκλεισαν, τους νεκρούς της πανδημίας. Αν ο Αδωνης φωτογραφιζόταν καθώς υπολογίζει σε δραχμές (διά παν ενδεχόμενο) τα έσοδα του επόμενου βιβλίου του «Το καλάθι που έγινε πανέρι».
Ο θυμός που αποκορυφώθηκε με τα Τέμπη, αλλά τον έθρεψαν τα υλικά της ατζαμοσύνης και του εμπαιγμού, πρέπει να μετατραπεί σε ατμό που στις 21 Μαΐου θα κινήσει το τρένο της μεγάλης τους φυγής. Να προτιμήσουν τα τελευταία βαγόνια για να μην καούν τα λεφτά που θα σηκώσουν από τις τράπεζες.
*H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης