Όταν ο Οκτώβρης άφησε τη θέση του στον Νοέμβρη, κανένας «κόκκινος» δεν θα δεχόταν να ανταλλάξει στασίδι με τον αντίστοιχο «πράσινο». Ο Ολυμπιακός καμάρωνε στρογγυλοκαθισμένος στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της Εuroleague με 4 νίκες σε ισάριθμους αγώνες, ενώ ο Παναθηναϊκός κλυδωνιζόταν και κρυφοκοίταζε προς την αγορά των προπονητών, για να βεβαιωθεί ότι υπάρχουν αντάξιοι αντικαταστάτες του αμφισβητούμενου Τσάβι Πασκουάλ.
Το ντέρμπι της περασμένης Παρασκευής άλλαξε τα πάντα, όπως συμβαίνει συχνά στις αναμετρήσεις που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «αιώνια ντέρμπι». Ο Παναθηναϊκός άλωσε για δεύτερη φορά φέτος το άλλοτε άπαρτο σπίτι του άσπονδου αντιπάλου του, ενώ ο Ολυμπιακός μετράει δύο απανωτές ήττες και ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει ξεγυμνωμένος την ομάδα που τον κατατρόπωσε στον περυσινό τελικό: τη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς.
Δεν είναι πλέον ο Πασκουάλ αυτός που αμφισβητείται στα στέκια των φανατικών αλλά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο ίδιος προπονητής που οδήγησε τον Ολυμπιακό σε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς την προηγούμενη τριετία. «Ναι, αλλά τους έχασε με μεγάλη διαφορά», επιμένουν οι αμετανόητοι, μαθημένοι στις σπασμωδικές αντιδράσεις που χαρακτηρίζουν το ποδοσφαιρικό αδελφάκι της ομάδας. Τόσο η Ρεάλ του 2015 όσο και η Φενέρ του 2017 είχαν στο πλευρό τους τον πανίσχυρο παράγοντα έδρα. Ποιος θα έπαιρνε το τρόπαιο εάν τα φάιναλ-φορ γίνονταν σε ουδέτερο γήπεδο; Πόσο μάλλον, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας…
Ο Ολυμπιακός πληρώνει ακριβά την παρατεταμένη -και αινιγματική- απουσία του τραυματισμένου Βασίλη Σπανούλη, αλλά και την αδυναμία προσαρμογής των παικτών που στρατολογήθηκαν από την ξεγνοιασιά του ΝΒΑ (Ρόμπερτς, Τόμπσον). Ο Μιλουτίνοβ είναι ο μοναδικός ξένος που απέμεινε από την περυσινή ομάδα, οπότε τα σκαμπανεβάσματα θα πρέπει να θεωρηθούν δικαιολογημένα.
Ο κυνικός παρατηρητής θα ξαφνιάστηκε περισσότερο από το αρχικό 4-0, παρά από το ντεφορμάρισμα που ακολούθησε. Άλλωστε, δύο από τις νίκες του Ολυμπιακού (επί της Μακάμπι στο Τελ Αβίβ και επί της Χίμκι στο Φάληρο) αποτελούν πειστήρια βαθμολογικής και αγωνιστικής ευρωστίας. Στον «πλανήτη Ολυμπιακός», όμως, οι δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό, και μάλιστα εντός έδρας, φτάνουν για να αμαυρώσουν οποιαδήποτε επιτυχία, όπως αμαύρωσε η απώλεια του περυσινού πρωταθλήματος την εκθαμβωτική ευρωπαϊκή πορεία που προηγήθηκε.
Η ίδια εξίσωση διαβάζεται και αντίστροφα, με πράσινο πρόσημο. Τα διπλά στο ΣΕΦ βοήθησαν τον Παναθηναϊκό όχι μόνο να τοποθετήσει το τρένο στις ράγες, αλλά και να αποκτήσει την καλή μαρτυρία της καλομαθημένης κερκίδας του. Ο αποκλεισμός από την ΑΕΚ στον ημιτελικό του Κυπέλλου μπορεί να πόνεσε για ένα βράδυ (και να πονέσει ακόμα περισσότερο τη μέρα του τελικού), αλλά δεν είναι παρά αστερίσκος.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να βλέπει την πλάτη του Ολυμπιακού στην κατάταξη της Euroleague, αλλά δεν έχει υποστεί ήττα εκτός προγράμματος. Αντίθετα, πέτυχε δύο «δυσεύρετες» νίκες (επί Φενέρ και Ολυμπιακού), που δεν θα τις κάνουν πολλοί ανταγωνιστές. Το 3-3 του «τριφυλλιού» πήγασε και από τις δυσκολίες του προγράμματος, το οποίο όμως στρώνει σιγά σιγά.
Η εβδομάδα που ξεκινάει με τη διπλή αγωνιστική, μπορεί να παγιώσει κάποιες ισορροπίες και να τις αλλάξει ξανά: Παναθηναϊκός-Χίμκι, Φενέρμπαχτσε-Ολυμπιακός, Εφές-Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός-Ερ.Αστέρας. Ευτυχώς ή δυστυχώς, το επόμενο «πρασινοκόκκινο» ντέρμπι αργεί πολύ.
