Μία συνέντευξη με τον συγκινητικό Ανωγειανό τροβαδούρο περί τέχνης και πολιτικής, διανθισμένη από τις μοναδικές αφηγήσεις του!
Θυμάμαι το διαμέρισμα του Λουδοβίκου των Ανωγείων, όταν με είχε δεχτεί για μία άλλη συνέντευξη στο περιοδικό ΗΧΟΣ: Παντού υπήρχαν παλιές ραπτομηχανές, πορτραίτα γυναικών του Μεσοπολέμου και αμέτρητα σκορπισμένα κοχύλια. Στον τοίχο μια αφιέρωση με τον γνώριμο γραφικό χαρακτήρα: «Στον Λουδοβίκο των Ανωγείων και της καρδιάς μου, Μάνος Χατζιδάκις…» Είναι λογικό να θέλει να μιλάει για τον μέντορα του ο Ανωγειανός τροβαδούρος τόσα χρόνια μετά. Ο μεγάλος συνθέτης ήταν εκείνος που τον ανακάλυψε και τον σύστησε στη δισκογραφία ως δημιουργό, αλλά και ως ερμηνευτή.
Μια δημόσια συζήτηση με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων έχει πάντα ενδιαφέρον. Διαθέτει το χάρισμα του παραμυθά, βλέπεις, ακόμη κι όταν δίνει συνεντεύξεις μέσα σ’ ένα γραφείο γεμάτο από κούτες, σαν αυτό της αποθήκης του «Black Duck Multiplarte» που συναντηθήκαμε.
