Στις 15 Ιανουαρίου 1919 στο Βερολίνο δολοφονούνταν οι ηγέτες του ΚΚΓ και η επανάσταση περιορίστηκε στην πολιορκούμενη Ρωσία και την αναιμική Ουγγαρία.
«Η σοσιαλδημοκρατία παρά τις δεξιές και αριστερές παρεκτροπές υπερασπίζεται την τάξη, την ανθρώπινη ζωή, το κράτος του νόμου απέναντι στη βία. Γι’ αυτά παλεύει! Και κανείς δεν πρέπει να πιστεύει ότι μπορεί να την αφοπλίσει». Τέτοια έγραφε το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του SPD (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας) «Vorwärts» μία μέρα μετά την επαίσχυντη δολοφονία δύο από τους ηγέτες του Spartakusbund [ομάδα των σπαρτακιστών που αποσχίστηκαν από το SPD, προσχώρησαν στους Ανεξάρτητους Σοσιαλιστές (USPD), μια άλλη αριστερή ομάδα που αποχώρησε από τους σοσιαλδημοκράτες, και την 1η Ιανουαρίου 1919 ίδρυσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD)], της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ. To πνεύμα της πρωτοκαθεδρίας της οργάνωσης που διατύπωσε με δογματική σαφήνεια ο Καρλ Κάουτσκι –σύμφωνα με αυτόν η επιτυχία της γενικής απεργίας που θα παρέλυε την καρδιά της βιομηχανικής μηχανής στη Γερμανία εξαρτιόταν από την οργάνωση όλων των εργατών στα συνδικάτα– συνέθλιψε την αυθόρμητη ορμή των μαζών για την αποτίναξη τόσο των δεσμών της μισθωτής εργασίας όσο και των αναχωμάτων που κρατούσαν μεγάλο μέρος της χώρας δέσμιο σε υστεροφεουδαρχικές νόρμες.
O χρόνος δούλευε για την επανάσταση και όχι για τη γραφειοκρατική κλίκα των σοσιαλδημοκρατών που βρέθηκαν στην εξουσία για να σώσουν το τομάρι των αστών και γιούνκερ που αιματοκύλισαν για τέσσερα χρόνια τα παιδιά των εργατών στα χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου. Η Ρόζα κοιτούσε τις υποκειμενικές συνθήκες ανάπτυξης του προλεταριάτου και τις αντικειμενικές συνθήκες που θα πυροδοτούσαν την κοινωνική έκρηξη. Γι’ αυτό δεν βιαζόταν. Στην εισήγηση που έκανε στο συνέδριο των σπαρτακιστών την 1η Ιανουαρίου 1919 κατέληξε με την προτροπή να εκτιμήσουν με τρόπο ρεαλιστικό την κατάσταση, να προετοιμάσουν με επιμονή τους δρόμους για την επανάσταση, να δημιουργήσουν τις κοινωνικές συνθήκες για την αποφασιστική δυναμική δοκιμασία. Ο χρόνος δούλευε για τον Σπάρτακο και την εργατική μάζα. Και οι λακέδες της αστικής εξουσίας, Εμπερτ και Σία, ανέλαβαν να βιάσουν τον ιστορικό χρόνο.
Η διστακτικότητα της οργανωμένης επαναστατικής πρωτοπορίας –στις αρχές Ιανουαρίου, όταν οι επαναστατημένες μάζες ξεχύθηκαν στους βερολινέζικους δρόμους, η ΚΕ του KPD στήριξε την επαναστατική κίνηση, ωστόσο έκρινε άκαιρη την εξέγερση για την ανατροπή της κυβέρνησης–, οι παλινωδίες των Ανεξάρτητων Σοσιαλιστών, η λύσσα της απέναντι πλευράς οδήγησαν στη βάρβαρη καταστολή και τη δολοφονία της Λούξεμπουργκ και του Λίμπκνεχτ. Την επομένη το αρχηγείο της αστυνομίας εξέδωσε την πιο κάτω ανακοίνωση: «Ο δρ Καρλ Λίμπκνεχτ συνελήφθη τις βραδινές ώρες στο Βίλμερσντορφ […]. Το πλήθος περικύκλωσε το αυτοκίνητο. Ενας άγνωστος κατάφερε ένα ισχυρό πλήγμα στο πίσω μέρος της κεφαλής του δρος Λίμπκνεχτ. Αυτό προκάλεσε ακατάσχετη αιμορραγία. […] Αλλά δεν είχαν απομακρυνθεί πενήντα μέτρα από το αυτοκίνητο όταν ο δρ Λίμπκνεχτ αποσπάστηκε από τον φρουρό και άρχισε να τρέχει κατευθείαν εμπρός. Ενας περαστικός που επιχείρησε να τον σταματήσει δέχτηκε πλήγμα στο δεξί του χέρι με μαχαίρι. Επειδή ο Λίμπκνεχτ δεν σταμάτησε να τρέχει παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, πυροβόλησαν προς το μέρος του. Κατέρρευσε νεκρός επιτόπου».
Τις ίδιες ώρες δολοφονήθηκε και η Ρόζα: «[…] Καθώς το αυτοκίνητο απομακρυνόταν, ένας άγνωστος άντρας πήδησε στο μαρσπιέ του αυτοκινήτου και πυροβόλησε εξ επαφής τη λιπόθυμη φράου Ρόζα Λούξεμπουργκ. Το αυτοκίνητο συνέχισε την πορεία του κατά μήκος της Κουρφίρστενταμ προς το κέντρο του Βερολίνου. Οταν έφτασε στο κανάλι, άγνωστα πρόσωπα άρχισαν να φωνάζουν “αλτ”. O οδηγός, νομίζοντας ότι επρόκειτο για περίπολο, σταμάτησε. Το πλήθος περικύκλωσε το αυτοκίνητο φωνάζοντας “είναι η Ρόζα”. Αρπαξαν το σώμα της φράου Λούξεμπουργκ και το έσυραν μέσα στη νύχτα». Και αφού τα κατακάθια της γερμανικής κοινωνίας ξέσπασαν το μίσος τους στο νεκρό σώμα της, το πέταξαν στα κανάλια.
Με αυτό τον τρόπο τελείωσε η εξέγερση στο Βερολίνο και η Γερμανία του SPD και του συστήματος εξουσίας των μεγαλοκαπιταλιστών με τους μεγαλογαιοκτήμονες προετοίμαζε τον δρόμο που ο άσημος δεκανέας του γαλλικού μετώπου Αδόλφος Χίτλερ θα περπατούσε θριαμβευτής αρκετά χρόνια μετά.
04.11.1918
Σχηματίστηκαν στο Κίελο το σοβιέτ των εργατών και το σοβιέτ των στρατιωτών. Σοβιέτ σχηματίστηκαν και στα πλοία
09.11.1918
Εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί εργάτες, καθοδηγούμενοι από την ομάδα Σπάρτακος, κινήθηκαν στο κέντρο του Βερολίνου διεκδικώντας το τέλος του πολέμου και της μοναρχίας και αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής
09.11.1918
Παραιτείται ο κάιζερ Γουλιέλμος Β΄, ενώ ο σοσιαλδημοκράτης Σάιντεμαν ανακηρύσσει την Ελεύθερη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας για να προλάβει
τις εξεγερμένες μάζες
07-08.12.1918
150.000 εργάτες του Βερολίνου κατέβηκαν σε μαζικές διαδηλώσεις με τα συνθήματα: «Κάτω η κυβέρνηση Εμπερτ – Σάιντεμαν», «Ζήτω η Διεθνής», «Ζήτω η Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία της Ρωσίας»
16-21.12.1918
Εγινε το Παγγερμανικό Συνέδριο των Σοβιέτ, που στην πραγματικότητα παραχώρησε όλη την εξουσία
στην αστική τάξη
04.01.1919
Ο διευθυντής της αστυνομίας του Βερολίνου, ο ανεξάρτητος σοσιαλιστής Αϊχγκορν, απολύθηκε από τη θέση του και αντικαταστάθηκε από τον σοσιαλδημοκράτη Ερνστ
06.01.1919
Ξεσπά στο Βερολίνο γενική απεργία. Τις επόμενες μέρες βγήκαν στους δρόμους περίπου πεντακόσιες χιλιάδες εργάτες
11.01.1919
Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση έβγαλε τον στρατό στον δρόμο. Στις 13 η ηγεσία των Ανεξάρτητων Σοσιαλιστών κήρυξε τη λήξη της απεργίας και με απόφαση του ΚΚΓ η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ περνούν στην παρανομία, απόφαση που όμως δεν τους έσωσε
INFΟ
Στοιχεία για τη δολοφονία της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ χρησιμοποιήσαμε από το νεοεκδοθέν βιβλίο «Μαρτυρίες από τη Γερμανική Επανάσταση» του Βικτόρ Σερζ (Εκδόσεις Redmarks)
