Σίγουρα ο κ. Καμμένος δεν είναι ο «τυφώνας» που μπορεί να σαρώσει τις ΗΠΑ. Όμως, με τη στάση του τον τελευταίο καιρό προκαλεί κραδασμούς στην κυβερνητική συνοχή και βλάπτει τη διεθνή εικόνα της χώρας. Αντίθετα με την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης, μετατρέπεται σε έναν επισφαλή, αναξιόπιστο και πολλές φορές επιζήμιο εταίρο, παραβιάζοντας τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης σε κρίσιμο εθνικό θέμα.
Το χειρότερο είναι ότι το ξέρει και το επιδιώκει συνειδητά. Είναι, φαίνεται, βαθιά η πεποίθησή του ότι μόνο έτσι μπορούν να έχουν ρόλο οι ΑΝΕΛ στο πολιτικό σκηνικό. Με τον τρόπο αυτό «στριμώχνει» το κόμμα του σε έναν πολύ στενό χώρο στον οποίο συνωστίζονται για να εκφράσουν ποικίλες ομάδες και παραφυάδες της σκληρής Δεξιάς, με την κρυφή ελπίδα ότι από εκεί κάποιος θα αναδειχτεί σε Ελληνα Σαλβίνι ή Ορμπαν. Αυτή του η επιλογή θα αποδειχτεί καταστροφική για τον ίδιο και το κόμμα του. Στην Ελλάδα δεν περνάει ο ανιστόρητος, φολκλορικός φιλοαμερικανισμός, ούτε πρόκειται να έχει καμία τύχη ο πολιτικός που απευθύνεται στους Αμερικανούς λέγοντάς τους «ιδού η χώρα σας».
Ο κ. Καμμένος έχει κάνει λάθος ανάγνωση στο μακεδονικό. Εκτίμησε ότι η συμφωνία των Πρεσπών θα προκαλέσει τεκτονικές μετακινήσεις στο πολιτικό σκηνικό, αντίστοιχες με την επιβολή των μνημονίων. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, η πολιτική διαπάλη θα συνεχίσει να εξελίσσεται με βάση το κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα και τα προγράμματα των κομμάτων για τη μεταμνημονιακή περίοδο. Σε αυτό το πλαίσιο θα έπρεπε να ψάχνει την πολιτική του πρόταση ο κ. Καμμένος, προσπαθώντας να εκφράσει την πτέρυγα της συντηρητικής παράταξης με αναφορά στον καραμανλισμό και όχι να προσχωρεί στην ακραία πολιτική του κ. Σαμαρά. Νομίζω ότι πρόκειται για τον απόλυτο πολιτικό παραλογισμό και για αυτοκτονική επιλογή, που δεν ξέρω –αν και θα το ήθελα– αν μπορεί να αποφευχθεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, οφείλει να πάρει τα μέτρα του. Το σύμφωνο συμβίωσης με τον κ. Καμμένο εξαντλείται, εκτός απροόπτου, με το τέλος της θητείας αυτής της κυβέρνησης και η χώρα αναζητά την πολιτική της προοπτική στη συμμαχία αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε στρατηγικά ζητήματα και όχι σε εξαναγκαστικές συγκλίσεις συγκυριακού χαρακτήρα. Η μετάβαση αυτή πραγματοποιείται σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και δυνατοτήτων οικονομικής ανάπτυξης και συνιστά πολιτικό τυχοδιωκτισμό οποιαδήποτε απόπειρα ανατροπής αυτής της προσπάθειας. Είναι προφανές ότι οι όποιες συμμαχίες μετά τις εκλογές θα σφραγιστούν από το εκλογικό αποτέλεσμα.
* Ο Νίκος Φίλης είναι βουλευτής Α΄ Αθήνας και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ
