Η αναπάντεχη απάντηση της ανθρωπολόγου Μάργκαρετ Μιντ πριν από χρόνια στον φοιτητή της που τη ρώτησε ποιο είναι το αρχαιότερο σημάδι πολιτισμού που έχει καταγραφεί αποτελεί μάθημα ανθρωπισμού και ύμνο στην αλληλεγγύη.
«Ενα μηριαίο οστό που είχε σπάσει και μετά είχε θεραπευτεί» είπε και εξήγησε ότι στο ζωικό βασίλειο όταν σπας το πόδι σου πεθαίνεις αφού δεν μπορείς να ψάξεις για τροφή και νερό ούτε μπορείς να δραπετεύσεις από τον κίνδυνο, με αποτέλεσμα να γίνεσαι εύκολη βορά στα θηρία που παραμονεύουν. Επειδή ένα σπασμένο οστό στο πόδι χρειάζεται αρκετό χρόνο για να αποκατασταθεί, θεραπεία σημαίνει ότι κάποιος έδεσε την πληγή, μετέφερε τον ασθενή σε ασφαλές μέρος και τον βοήθησε να επιβιώσει.
Πολιτισμός είναι όταν κάποιος βοηθάει κάποιον άλλο σε μια πολύ μεγάλη δυσκολία.
Φαίνεται ότι εκατομμύρια χρόνια μετά το ιερατείο της ΕΕ όχι μόνο δεν βοηθάει στην επιβίωση των βαριά λαβωμένων πολιτών, κυρίως στην Ιταλία και την Ισπανία, εγκαταλείποντάς τους αβοήθητους να πεθάνουν, αλλά με τις –λόγω κορονοϊού– τηλεσυνεδριάσεις έχει κολλήσει κάποια από τα χούγια του διαδικτύου και μας τρολάρει ανερυθρίαστα και κατάμουτρα.
Δεν εξηγείται αλλιώς, αφού το απόσπασμα του κοινού ανακοινωθέντος των μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που αυτολεξεί αναφέρει: «Θα κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να προστατεύσουμε τους πολίτες μας και να ξεπεράσουμε την κρίση, διατηρώντας παράλληλα τις ευρωπαϊκές αξίες και τον τρόπο ζωής» μόνο ως τρολάρισμα μπορεί να εκληφθεί, μιας και οι έμπλεες αποφασιστικότητας και αλληλεγγύης εκφράσεις είναι κενές περιεχομένου και αποδεικνύονται απλώς πομφόλυγες.
Καμία από τις ευρωπαϊκές αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν βρήκε τόπο να σταθεί στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Κανένας από τους στόχους της ΕΕ, όπως είναι η ευημερία και η ασφάλεια των πολιτών, η προαγωγή της βιώσιμης ανάπτυξης, η σταθερότητα και η ισόρροπη οικονομική μεγέθυνση, ο αγώνας κατά του κοινωνικού αποκλεισμού και των κοινωνικών διακρίσεων, η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος και η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών, δεν βρήκε οξυγόνο ν’ ανασάνει στην ίδια συνεδρίαση του συμβουλίου.
Στους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί η διασπορά του κορονοϊού στην Ευρώπη έχει προστεθεί πλέον και η απειλή της βιωσιμότητας της ίδιας της ΕΕ, επειδή (με ευθύνη κυρίως της Γερμανίας αλλά και της Ολλανδίας και της Φινλανδίας) αρνείται να λάβει αποφάσεις σύμφωνες με τις αξίες και τους στόχους της Ενωσης, αμφισβητώντας ευθέως την ανάγκη συνέχισης του κοινού εγχειρήματος και κατ’ επέκταση τους λόγους ύπαρξής της.
Η γερμανική επικυριαρχία ούτε καν συζήτησε την έκδοση ευρωομολόγου για την αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών από την πανδημία του κορονοϊού στην Ευρώπη, όταν οι χώρες που εκπροσωπούν το 57% του ΑΕΠ της ευρωζώνης συντάχθηκαν με την έκδοσή του. Μια Ευρώπη που βιώνει καθημερινά χιλιάδες θανάτους από την παγκόσμια πανδημία αλλά και την καταβαράθρωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών της λόγω της ανυπολόγιστης καταστροφής στις παραγωγικές δομές των κρατών-μελών.
Ουσιαστικά η Γερμανία αρνείται να επιτρέψει να εισρεύσουν στις πληττόμενες χώρες οι αναγκαίοι πόροι για τη σωτηρία τους. Αντ’ αυτού αντιπρότεινε τη χρηματοδότησή τους από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).
Εμμονικά και εκδικητικά η Γερμανία ζητάει από τους ναυαγούς (Ιταλία και Ισπανία) να χρηματοδοτηθούν υπογράφοντας επαχθή μνημόνια που δεν υπέγραψαν – όπως για παράδειγμα η Ελλάδα– στη δημοσιονομική κρίση χρέους. Ετσι, για να τους παρασχεθεί σωσίβιο διάσωσης απαιτεί (η Γερμανία) τη διεύρυνση των αποικιών χρέους στους κόλπους της Ενωσης, ενώ ταυτόχρονα κλείνει ερμητικά τα σύνορα στην παροχή ιατροφαρμακευτικού υλικού και ανθρώπινου δυναμικού υπηρεσιών υγείας.
Οποία ειρωνεία, να είσαι η Ιταλία που συμμετέχει στους G7, που έχει κηρύξει εμπάργκο στην Κούβα για 60 χρόνια, που έχει υπογράψει τα περιοριστικά μέτρα κατά της Ρωσίας (για την προσάρτηση της Κριμαίας) και τελικά να έρχονται Κουβανοί γιατροί να σε βοηθήσουν και να σου χορηγεί αφειδώς υγειονομικό υλικό ο Πούτιν.
Η ΕΕ μας απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι είναι σε πλήρη ισχύ το απόφθεγμα: «Αυτοί που δεν βοηθούν ποτέ κανέναν συχνά λένε: “Ε, δεν μπορώ να τους βοηθήσω κι όλους”!».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
