Ο τίτλος του πρώτου βιβλίου του Χρήστου Χωμενίδη ήταν «Το σοφό παιδί». Ο πρωταγωνιστής, που διακατέχεται από φρενήρη μεγαλομανία, για χάρη της εντυπωσιοθηρίας αφηγείται αλλόκοτες ιστορίες με επίγευση αληθοφάνειας. Κινείται μεταξύ ιδιοφυΐας και γελοιότητας, χαραμίζοντας τον δείκτη νοημοσύνης του και καταδεικνύοντας εντέλει τη μεταπολιτευτική διαφθορά.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος βέβαια όταν εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο είχε χαρακτηριστεί ως το «τρομερό παιδί» που γοήτευε τους ακροατές των τηλεοπτικών πάνελ, όπου είχε μονίμως στασίδι. Μας πήρε πολύ καιρό να καταλάβουμε ότι ρητορική δεινότητα δεν σημαίνει πολιτική ικανότητα, ότι ο βερμπαλισμός δεν αποτελεί πρόταση και ότι το προφίλ μιας πληθωρικής προσωπικότητας δεν αντιστοιχεί υποχρεωτικά σε χαρισματικό ηγέτη.
Οι απανωτές αποτυχίες του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, οι καταστροφικοί ή συντεχνιακοί νόμοι που πέρασε ως υπουργός σε διάφορα πόστα, η έλλειψη επαίνου του δήμου και των σοφιστών για τις «υπηρεσίες» του στο έθνος, αλλά και το επιστέγασμα της διαγραφής του από τη Φώφη Γεννηματά έλιωσαν με βαριοπούλα την υπεροψία του. Ετσι για ένα διάστημα αποσύρθηκε στη σιωπή του, με κάποιες αραιές παρουσίες σαν guest star ή εθνοπατέρας.
Ο διορισμός του στην «επιτροπή σοφών» δεν είναι απλώς ένα κεραμίδι για να στεγάσει το κεφάλι του. Του ανοίγει τον δρόμο για διεθνή καριέρα. Επιβεβαιώνεται μάλιστα επικαιροποιημένη η επική ατάκα του μέντορά του Ανδρέα Παπανδρέου: «Ο Βαγγέλης δεν έχει φιλοδοξία να γίνει πρόεδρος του κόμματος. Εχει φιλοδοξία να μην είναι στην αφάνεια». Αυτή κινούσε σταθερά τα νήματα της διαδρομής του, τον καθοδηγούσε στο πριόνισμα της καρέκλας του ΓΑΠ, αυτή του υπαγόρευσε τη μνημειώδη δήλωση μετά τη συντριπτική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012: «Σας μιλάω ως αυριανός πρωθυπουργός».
Πολλά μπορούμε να προσάψουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ωστόσο αχάριστος δεν είναι. Του ανταποδίδει τη χάρη όταν, όπως λέγεται, 10.000 μέλη του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τον σημερινό πρωθυπουργό ως αρχηγό της ΝΔ. Είμαστε δε σίγουροι ότι ο Ευάγγ. Βενιζέλος θα τον δικαιώσει. Με το απόσταγμα σοφίας που διαθέτει θα διδάξει τους Ευρωπαίους πώς να μας πουλάνε γερμένα υποβρύχια, πώς να απαλλάσσονται διά νόμου από την εμπλοκή τους σε σκάνδαλα, πώς τα ποσά των καταθέσεων σε ξένες τράπεζες είναι οφθαλμαπάτη αφού πρόκειται για τηλεφωνικούς αριθμούς. Δεν αποκλείεται μάλιστα στο μέλλον να προαχθεί σε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για να μάθει στους κουτόφραγκους το κούρεμα των ομολόγων και τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων ώστε να βγει η γηραιά ήπειρος από το οικονομικό αδιέξοδο.
Επειδή όμως όποτε καταπιάστηκε με λογοτεχνικά ζητήματα εκτός από αερολογίες διέπραξε και αστοχίες, ας διαβάσει καλού κακού και το ταπεινό ποιηματάκι του Ζαχαρία Παπαντωνίου:
Σαν έμαθε τη λέξη καλησπέρα ο παπαγάλος, είπε ξαφνικά: «Είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά. Τι κάθομαι δω πέρα;»
Την πράσινη ζακέτα του φορεί και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει, για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη. Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ. «Κυρ παπαγάλε, θα ’χωμε την τύχη ν’ ακούσωμε τι λες και πάρα πέρα;» Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει… μα τι να πη; Ξανάπε: «καλησπέρα». Ο Αδωνης πάντως στην Ελληνική Αγωγή ήδη πρόσθεσε στον κατάλογο των επτά σοφών της αρχαιότητας: «Ευάγγελος ο Λαγκάρντιος».
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
