Το μετεκλογικό σκηνικό στη χώρα μας έχω την εντύπωση ότι θα κινηθεί σε ένα πλαίσιο του οποίου χαρακτηριστικά σημεία θα είναι τα ακόλουθα: Η απόλυτη πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας και η εγκαθίδρυση των πολιτικών θέσεών της στο επίκεντρο του δημόσιου λόγου. Πρόκειται για στρατηγική νίκη των δυνάμεων της ελληνικής κεντροδεξιάς η οποία θα έχει διάρκεια πέρα από το μεσοπρόθεσμο προβλεπτό χρονικό διάστημα, με δεδομένα αφενός τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ) και αφετέρου την εμφανή έλλειψη πολιτικής δυναμικής στον χώρο της ελάσσονος αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ). Την πολιτική της κυριαρχία η ΝΔ θα επιχειρήσει να τη μετατρέψει σε θεσμική προκειμένου να ολοκληρώσει το μεταρρυθμιστικό της έργο που άρχισε την προηγούμενη τετραετία και το οποίο πραγματώθηκε μεσούσης της πανδημίας, γεγονός που βοήθησε να επισυμβεί τα μάλα χωρίς σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις. Μάλιστα κανείς δεν μπορεί να κομίσει τεκμήρια ικανά για την αποτελεσματικότητα των μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιήθηκαν, δεδομένου ότι επικαλύφθηκαν από μια μεγάλη επεκτατική δημοσιονομική πολιτική ύψους 58 δισ. ευρώ η οποία υπό κανονικές συνθήκες δεν συνάδει με τις οικονομικές θεωρήσεις που πιστεύει η Νέα Δημοκρατία.
Η απόλυτη πολιτική κυριαρχία της νέας κυβέρνησης θα βρεθεί αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας θα έλεγα σε ένα σχεδόν αλλαγμένο περιβάλλον όσον αφορά το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο εντός του οποίου θα πρέπει να κινηθεί αλλά και την απουσία όλων εκείνων των παραγόντων που έδωσαν στην προηγούμενη κυβέρνηση τη δυνατότητα να ελιχθεί κάτω από έκτακτες συνθήκες.
Η επαναφορά στην κανονικότητα του ευρωπαϊκού πλαισίου σημαίνει καταρχάς την αναίρεση της ρήτρας διαφυγής η οποία λειτούργησε τα τρία προηγούμενα χρόνια (πανδημίας και ενεργειακής κρίσης) και έδωσε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να προβεί στην τεράστια δημοσιονομική επέκταση (ανεξαρτήτως αν αυτή πραγματοποιήθηκε με τον πρέποντα και αποτελεσματικότερο τρόπο). Επιπλέον σημαίνει την επαναφορά των πρωτογενών πλεονασμάτων σε συγκεκριμένο ύψος προκειμένου να εξυπηρετηθεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Παράλληλα θα πρέπει να αναμένουμε την κατάληξη της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και συγκεκριμένα αν θα αντικατασταθεί η ισχύουσα θέσμιση που υποχρεώνει τα κράτη-μέλη με υπερβάλλοντα λόγο ΔΧ/ΑΕΠ (η Ελλάδα είναι πρώτη σε αυτή την κατηγορία) να μειώνουν τον παραπάνω λόγο υποχρεωτικά κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες κατ’ έτος. Επίσης θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πίεση που δέχεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον ΟΟΣΑ για διεύρυνση της φορολογικής βάσης της ελληνικής οικονομίας και ειδικά στους αυτοαπασχολούμενους και στις επιχειρήσεις, κοινωνικές ομάδες που ψήφισαν πλειοψηφικά τη Νέα Δημοκρατία.
Το πολιτικό σκηνικό θα χαρακτηριστεί επίσης –και μάλιστα έντονα– από τις διεργασίες στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστη στις προηγούμενες εκλογές. Ηττα που σίγουρα δημιουργεί τριγμούς στον ΣΥΡΙΖΑ δεδομένου ότι όχι μόνο αμφισβητείται η εκλογική στρατηγική του κόμματος αλλά τίθεται πλέον σε συζήτηση και η ίδια η φυσιογνωμία του, τουλάχιστον όπως απορρέει και από την ίδια την ονομασία του και ειδικά από το επίθετο που προσδιορίζει το ουσιαστικό Αριστερά: Ριζοσπαστική! Δεν είναι του παρόντος η συζήτηση για το τι σημαίνει ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά ποτέ η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας εξήγησε σε τι συνίσταται ο ριζοσπαστισμός που αυτή πιστεύει! Μάλλον οι περισσότερες συνιστώσες του κόμματος θεωρούν ότι ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ολοκληρωθεί και απαιτείται η δημιουργία κάτι διαφορετικού. Το βέβαιο είναι πως μετά τις εκλογές του Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραγάγει ειδήσεις και θα έχει κινητικότητα. Για πολλούς συνυφασμένη με το μέλλον του όλου χώρου για την Ελλάδα.
*Ο Κώστας Μελάς είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
