Η Άγκυρα βρίσκει προφάσεις για να βάλει κολλήματα στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Στόχος της είναι ο αναγκασμός των ΗΠΑ και δη της Γερουσίας να αποδεχθεί την πώληση και την αναβάθμιση της τουρκικής αεροπορίας με F-16, ενδεχομένως και F-35.
Η επίσημη δικαιολογία για την τουρκική «ανησυχία» είναι πως η Φινλανδία και η Σουηδία στηρίζουν τους Κούρδους και το PKK, δίνοντας άσυλο και πολεμικό υλικό. Πρόκειται για γελοία δικαιολογία, ειδικά από τη στιγμή που ο αμερικανικός στρατός στηρίζει ψυχή και σώματι τους Κούρδους στη Συρία, μια ανάσα από τα τουρκικά σύνορα.
Τη στιγμή που τα πειθήνια μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Αθήνα, δίνουν γη και ύδωρ δίχως ουσιαστικά ανταλλάγματα, η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας που παίζει με τις αντιθέσεις τόσο της Ρωσίας, όσο και των ΗΠΑ έχει καταφέρει να μην επιβάλλει καμία κύρωση στην Μόσχα, να κρατήσει τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S-400 αλλά και να δεσμεύσει την κυβέρνηση Μπάιντεν στην πώληση νέου στρατιωτικού υλικού.
Το ερώτημα δεν είναι ποια χώρα θεωρείται «προβλέψιμη» ή «ατίθαση», αλλά ποια είναι απαραίτητη. Και η Τουρκία είναι απαραίτητη τόσο γεωγραφικά, κυρίως όμως πολιτικά. Το μόνο «ουσιαστικό» αντάλλαγμα που θα πάρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η αγορά των πολεμικών αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35, ώστε να επιτευχθεί μια ισορροπία στο Αιγαίο, όπως προτάσσει η πάγια αμερικανική πολιτική στην περιοχή.
Το F-35 είναι μια πλατφόρμα ομολογουμένως πανάκριβη αλλά και προβληματική τόσο σε ό, τι έχει να κάνει με τη συντήρηση, όσο και την επιχειρησιακή της ικανότητα. Συγχρόνως, η κυβέρνηση βάζει την χώρα σε μια κούρσα εξοπλισμών, παρόλο που οι πόροι δεν περισσεύουν και είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα έχει τη δυνατότητα να απαντάει σε οποιαδήποτε εγχώρια εξοπλιστική πρωτοβουλία.
Αυτό που απαιτείται είναι ασύμμετρες απαντήσεις, σε συμβατικές προκλήσεις. Η Ουκρανία απέδειξε πως η αεροπορία και ο πανάκριβος στόλος δεν είναι το παν, το ίδιο αποδεικνύει το Ιράν εδώ και δεκαετίες. Οι νέες τεχνολογίες και τα σύγχρονα αμυντικά δόγματα δεν προϋποθέτουν πανάκριβες πλατφόρμες αλλά ταχύτητα, συνοχή και κυρίως αναλωσιμότητα.
Ο πόλεμος είναι ένα καταναλωτικό γεγονός και τα ακριβά προϊόντα απαγορεύεται να χαθούν. Εντούτοις, η ελληνική αεροπορία έχει αποφασιστεί να ενισχυθεί με διαφορετικούς τύπους αεροσκαφών (Rafale, F-16, Mirage και σύντομα F-35) ενώ το ελληνικό ναυτικό επέλεξε πανάκριβες φρεγάτες που δεν θα προσθέσουν ούτε ένα ευρώ στην εγχώρια οικονομία ενώ δεν είναι σίγουρο ότι θα δώσουν το πάνω στο χέρι ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο.
