Ήταν όλος «ο καλός κόσμος» εκεί και δεν ήταν τυχαίο. Μια συνάντηση για να τιμηθεί ο Κώστας Σημίτης δεν ήταν ούτε αναγκαία ούτε και επείγουσα για μια χώρα που παραπαίει μεταξύ ακροδεξιάς και κρίσης.
Ήταν όμως αναγκαία για να γίνει το ξέπλυμα μιας κυβέρνησης που ουσιαστικά εκπροσωπεί ό,τι πιο σάπια πέρασε από τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση. Από τον ρατσισμό, έως της ακροδεξιά, από τη διαπλοκή και τη διαφθορά έως την καταπάτηση κάθε διάκρισης εξουσιών, ανεξάρτητων θεσμών και διαφάνειας.
Τη στιγμή που διαφαίνεται μια αναζωογόνηση της Αριστεράς υπό την ευρεία έννοια, τη στιγμή που υπάρχουν πιέσεις συνομιλιών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ακόμα και με το ΠΑΣΟΚ ως σκιά του εαυτού του, η «καθεστηκυία τάξη» που επέλεξε την κρίση, τα μνημόνια και το ξεπούλημα στα ξένα συμφέροντα προσπαθεί να «ανανεωθεί» με δεδομένη και αναπόφευκτη τη φθορά της κυβέρνησης.
Ως πλυντήριο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ εμφανίστηκαν τα φαντάσματα του παρελθόντος, οι εκλεκτοί των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου που ακούνε στο όνομα του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Ήταν αυτό που παρά τις πράξεις του και βέβαια απόντος του Ανδρέα Παπανδρέου αυτοπροσδιορίζεται ως «εκσυγχρονιστικό», κάτι που θα κάνει μάλλον τα κόκκαλα του ιδρυτή της παράταξης να τρίζουν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε πλήρη εναγκαλισμό με την ακροδεξιά και τους Βορίδη, Γεωργιάδη και Πλεύρη (και όχι μόνον) χωρίς ουσιαστικό έρεισμα στο κέντρο και σε μια μεσαία τάξη που έχει διαλυθεί, έχει ανάγκη νέου αέρα και προσωπείου για να συνεχίσει την καταδυνάστευση της χώρας και της αφαίμαξης του πλούτου της (όσος έχει μείνει).
Και ήταν όλοι εκεί, οι περισσότεροι υπαίτιοι όλων αυτών των δυνών που περάσαμε τα τελευταία 20 χρόνια!
Με την ταμπέλα του «εκσυγχρονιστικού» που δεν είναι τίποτε άλλο από εσωτερική διαπλοκή και διαφθορά και παράδοση σε μια «ευρωπαϊκή πορεία» χωρίς προστατευτικό πλέγμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να «αναγεννηθεί» διεκδικώντας το κέντρο, χτυπώντας το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και προσφέροντας να κλαδέψει έναν ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να ανακάμψει.
Ο ίδιος ο νυν πρωθυπουργός πέραν της εικονικής πραγματικότητας που παρουσιάζουν τα χρηματοδοτούμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προσπαθεί να αποπροσανατολίσει όλη την ενημέρωση.
Δεν είναι τυχαίο που από το πρωί ως το βράδυ ή ακούμε ειδήσεις άνευ πολιτικής αξίας είτε βομβαρδίζεται ο κόσμος με τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ με καυγάδες με το ΠΑΣΟΚ και με υποτιθέμενες ειδήσεις μηδενικής πολιτικής αξίας.
Ο Μητσοτάκης προσπάθησε να πάρει έναν αέρα ανανέωσης ταυτίζοντας την πολιτική του με τον «αρχιερέα» Σημίτη τον οποίο κατακεραύνωνε στο παρελθόν στη Βουλή η παράταξή του.
Δεν ήταν τυχαίο που από εκεί απουσίαζε την ίδια ώρα ο έτερος πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής μιλώντας σε άλλη εκδήλωση.
Είναι εκείνος που είχε χαρακτηρίσει τον Κώστα Σημίτη ως «αρχιερέα της διαπλοκής». Είναι και αυτός που την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης καθόταν πλάι στην Άννα Διαμαντοπούλου και τιμούσε τον «αρχιερέα της διαπλοκής» έστελνε το μήνυμά του.
«Δεν είχε το πάθος της εξουσίας, της προβολής, της αλαζονείας. Δεν είχε χορηγούς ή προστάτες, δεν επεδίωκε την εύνοια των ισχυρών ή των μέσων ενημέρωσης», έλεγε ο Κώστας Καραμανλής αναφερόμενος στην Μαριέττα Γιαννάκου στέλνοντας ωστόσο σαφές το μήνυμα στην ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αλλά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προτίμησαν να επιτεθούν στον Στέφανο Κασσελάκη που πολύ σωστά αρνήθηκε να παραστεί στο επικοινωνιακό show της διαπλοκής Μητσοτάκη. Ο Τύπος βεβαίως ξέχασε εσκεμμένα να πει πως ο Κώστας Σημίτης ήταν κάποτε ο αρχιερέας της διαπλοκής για τη ΝΔ.
Προφανώς τα συμφέροντα της διαπλοκής και της νομής του κράτους ένωσαν τους δύο κόσμους που επίσης προφανώς δεν είχαν καμία σχέση με τη Δημοκρατία.
Ένα γερό ξέπλυμα και ένας γάμος από πάνω ως σανίδα σωτηρίας της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Τέτοιοι γάμοι ωστόσο σχεδόν πάντα δεν διαρκούν πολύ!
