Διαβάζει άραγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης Τ. Σ. Έλιοτ; Γνωρίζει το ποίημά του «Κούφιοι άνθρωποι», που καταλήγει- σε μετάφραση Γ. Σεφέρη: «Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος- όχι με ένα βρόντο αλλά με ένα λυγμό»- ;
Γράφτηκε πριν από έναν αιώνα ακριβώς – σαν να προέβλεπε ι ο μεγάλος ποιητής, το τελος του δικού του κόσμου- ίδιο με το τέλος ενός άλλου κληρονόμου πολιτικού ονόματος, που προηγήθηκε..
Το Νοέμβριο του 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου εγκατέλειπε την Πρωθυπουργία χωρίς ιδιαίτερο θόρυβο. Αναίμακτα και μετά από… ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Το μόνο που ακούσθηκε ήταν ο λυγμός του τέλους μιας σταδιοδρομίας που άρχισε σαν κληρονομικό δικαίωμα και έληξε άδοξα. Αφήνοντας πίσω το βάρος του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, στο οποίο οδήγησε τη χώρα, παίρνοντας αποφάσεις για τις οποίες δεν είναι λαϊκή εντολή. Και το κομμα του διαλυμένο και ανίσχυρο.
Πολλά αυτές τις μέρες δείχνουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στον ίδιο δρόμο.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι – θα αναγκαστεί να φύγει χωρίς τον βρόντο που μπορούσαν να προβλέψουν κάποιοι, λαμβάνοντας υπόψη ότι έμεινε περισσότερο στην κυβέρνηση. Ή ότι πρωθυπουργικό βιογραφικό του είναι πολύ πιο αρνητικά φορτισμένο, από τη σύντομη σχετικά θητεία του ετέρου γόνου, που δεν προλάβει να χαρεί δεύτερη εκλογική νίκη.
Ασφαλώς γι’ αυτό υπάρχουν βαθύτεροι λόγοι- που έμεναν ως τώρα μπαζωμένοι από το ισχυρό σύστημα που έχει εγκαταστήσει. Καμιά κυβέρνηση δεν πέφτει από ένα συλλαλητήριο- όσους «κυματισμούς», κατά τη δική του διατύπωση, και αν προκαλεί. Άλλωστε , όπως και στην περίπτωση Παπανδρέου, αυτοί οι κυματισμοί δεν παρασύρουν-προς το παρόν τουλάχιστον, το κόμμα που κυβερνάει στο σύνολο του, αλλά προσωπικά τον ίδιο.
Ωστόσο θα αναγκαστεί – κατά τις προβλέψεις – να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία ώστε η ΝΔ, που θα διατηρήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και να συνεχίσει με άλλον πρωθυπουργό.
Το όνομά του το λένε οι γάτες στα κεραμίδια…
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι απο πανίσχυρος Πρωθυπουργός , που ελέγχει τα πάντα στη χώρα, βλέπει, μέσα σε ελάχιστο χρόνο να φεύγει το έδαφος κάτω από τα ποδιά του. Χωρίς να παίζει σχεδόν κανέναν ρολό η-ανύπαρκτη- δυναμική της αντιπολίτευσης, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στον κοινοβουλευτισμό. Δεν είναι κάποιος από τους επικεφαλής της που θα τον διαδεχθεί αλλωστε.
Η «κατάρα της δεύτερης τετραετίας» – που χτύπησε όσους τους πρωθυπουργούς από τη Μεταπολίτευση κατάφεραν να επανεκλεγόμουν -τον σαρώνει με διαφορετικό τρόπο και δεν τουν δίνει καν την ευκαιρία να δώσει τη μάχη των εκλογών-ακριβώς επειδή κανείς στη ΝΔ κόμμα του δεν πιστεύει ότι θα εχει τύχη- όπως δεν ειχε το 2004 και ο Κ. Σημίτης, στο ΠΑΣΟΚ.
Όταν θα μαζεύει τα πράγματα του από το Μέγαρο Μάξιμου στην είσοδο θα περιμένει κάποιος από το κόμμα του – να σχηματίσει νέα κυβέρνηση της ΝΔ και να ολοκληρώσει την τετραετία. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, το βάρος της κατάρρευσής Μητσοτάκη πέφτει στον ιδιο, όχι στην παράταξη και το κόμμα.
Λογικό: όταν παίρνεις όλα , τα χάνεις και όλα
Πέρα από τις αποτυχίες της πολιτικής του και τις πολλές αρνητικές πλευρές της διακυβέρνησής του-αυτό που τον οδηγεί σ αυτό το σημείο είναι η αλαζονεία. Εξέλαβε το 41% της επανεκλογής του σαν ασπίδα προστασίας του που τον καθιστούσε άτρωτο- σχεδόν «ημίθεο»- απέναντι σε κάθε πολιτικό κίνδυνο- ενώ δεν ήταν προσωπική του νίκη, αλλά ήττα του αντίπαλου του.
Έτσι στο πρώτο κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας το σύστημα εξουσίας του κλυδωνίζεται και ο ίδιος αποσταθεροποιείται ταχύτερα από ότι περίμενε και ο πιο κακόπιστος πολιτικός παρατηρητής. Η λαϊκή κινητοποίηση για την ακινησία που επέβαλε στην απόδοση Δικαιοσύνης για την τραγωδία την Τεμπών, αθροίσθηκε με τους μάλλον ατυχείς- και χωρίς καν αντίπαλο-χειρισμούς του στην προεδρική εκλογή και διαμόρφωσαν όρους πολιτικού αδιεξόδου.
Η δραματική αλλαγή αφηγήματος που έκανε-σε ζωντανή μετάδοση- μπροστά σε έναν δημοσιογράφο που απλώς έκανε στοιχειωδώς ότι δεν έκαναν άλλοι συνάδελφοι του- δεν τον βοήθησε να ανακτήσει τη πρωτοβουλία των κινήσεων: το πρόβλημα που ο ίδιος και η κυβέρνησή του έχει δημιουργήσει, μένει και διογκώνεται, χωρίς ενδείξεις ότι θα περιοριστεί πριν τον καταπιεί.
Το χαρτί το ανασχηματισμού ,που κρατάνε συνήθως οι πρωθυπουργοί, δεν δείχνει ικανό να αλλάξει την κατάσταση στο κυβερνητικό στρατόπεδο- μάλλον θα την περιπλέξει περισσότερο- και ουδόλως θα περιορίσει την λαϊκή πίεση που διογκώνεται. Αλλά και η ικανοποίηση του αιτήματος της δίκαιης δίκης- που αποτελεί την ορατή πλευρά των κινητοποιήσεων- το πιθανότερο είναι ότι θα αναδείξει στοιχεία που θα τον κλονίζουν περισσότερο-καθώς οι χειρισμοί του ως τώρα δεν ηταν ανεπίληπτοι.
Μπροστά γκρεμός και πίσω ρέμα. «Το θέμα είναι τώρα να φύγει χωρίς να αφησει πίσω του συντρίμμια για τη ΝΔ, όπως ο Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ»- λέει έμπειρος κομματικός παράγων.
Την ίδια στιγμή, κατά τη γενική πεποίθηση, έχασε και το προνόμιο του εκλογικού αιφνιδιασμού, καθώς δεν πρόκειται να του βγει σε καλό- παρ ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης- με τον κατακερματισμό, την απουσία εναλλακτικής πολιτικής και η έλλειψη πειστικής ηγεσίας- δεν τον απειλούν. Προς οποία κατεύθυνση και να απωλέσει δυνάμεις, δεν θα έχει σημασία, αφού το άγος των Τεμπών που τον βαρύνει θα παραμείνει.
Ακόμη και να πάρει την πρώτη θέση η ΝΔ -όπως διαφαίνεται- οι διεργασίες, για σχηματισμό νέας κυβέρνησης, θα τον παρακάμπτουν. Ως καμένο χαρτι.
Από αυτή τη σκοπιά οι δυνάμεις που έχουν λόγο – και συμφέροντα- στη Συντηρητική παράταξη, συντονίζονται για αλλαγή εν πτήσει. Εκεί που έφτασαν τα πράγματα ο χρόνος δουλεύει σε βάρος τους και η αλλαγή αναβάτη στη μέση του ποταμού δείχνει αναγκαία συνθήκη επιβίωσης της ΝΔ ως κυβερνώσας δύναμης.
Για να είναι πρώτο κόμμα, με υπολογίσιμη διαφορά και στις επόμενες εκλογές και για να σχηματίσει κυβέρνηση -προφανώς με συμμαχίες- πρέπει να βγει από την εξίσωση ο σημερινός Πρωθυπουργός. Συνεπώς είναι προτιμότερο να αποχωρήσει χωρίς να διαλυθεί η Βουλή, και η σημερινή πλειοψηφία να συνεχίσει την άσκηση διακυβέρνηση ως το 2027.
Δυο πρώην πρωθυπουργοί- ο Κ. Καραμανλής που έχει αποχωρήσει από τη Βουλή και ο Αντ. Σαμαράς που διεγράφη- ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο Νίκος Δένδιας που προαλείφεται για την διαδοχή,, κομματικά στελέχη, υπουργοι και βουλευτές, μιντιακοί και οικονομικοί παράγοντες-που ηγετοποίησαν το γιο του Κώστα Μητσοτάκη- αλλα και η εκλογική βάση της ΝΔ συγκλίνουν σ αυτό το σενάριο.
Έτσι γεμίζει το πικρό ποτήρι που αναγκαστικά θα πει ο Πρωθυπουργός, ώστε να για οδηγηθούν τα πράγματα σε βελούδινη αποχώρηση του. Άλλωστε μάλλον συμφέρει και τον ίδιο, εφόσον αποφεύγει τον κίνδυνο μιας κυβέρνησης άλλων αποχρώσεων, που θα αναζητούσε σκελετούς στις ντουλάπες του.
Η ιστορία του του Γ. Παπανδρέου επαναλαμβάνεται και ο μόνος βρόντος που θα ακουστεί πάλι, θα είναι ο λυγμός του Κυριάκου Μητσοτάκη «για την Αλεξάνδρεια που χάνει» για να κλείσουμε με έναν άλλον ποιητή. Η παράταξη που τον έκανε αρχηγό της και πρωθυπουργό, θα τον θυσιάσει για να εξασφαλίσει ούριο άνεμο για τη συνέχεια. Τελικά η Ιφιγένεια είναι ο ιδιος…
Πηγή: ieidiseis
Διαβάστε επίσης
Τέμπη: Ο κλειδούχος του διαρκούς εγκλήματος – Την Κυριακή στο Documento
Και παλιά και ακριβά τα ακίνητα για το «Σπίτι μου ΙΙ»
Έγκλημα στα Τέμπη: Οι αδιανόητες δηλώσεις Μητσοτάκη για την Εξεταστική Επιτροπή και η κυβίστηση
