Θα περίμενε κανείς από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη να ξεπεράσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το αίτημα Τσίπρα για παραίτηση του πρωθυπουργού και διενέργεια πρόωρων εκλογών.
Ωστόσο συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο υπουργός Επικρατείας, (ο άνθρωπος θυμίζω που αναπληρώνει τον πρωθυπουργό όταν απουσιάζει από τη Βουλή), Γιώργος Γεραπετρίτης επανέρχεται στο θέμα με άρθρο του στην Καθημερινή.
Ξεπερνώντας την άνευ λόγου επίδειξη Συνταγματικής ορθοδοξίας του κ. Γεραπετρίτη, (άνευ λόγου διότι η πρόταση Τσίπρα εμπεριείχε, εκτός από παραίτηση Μητσοτάκη, και προκήρυξη εκλογών) νομίζω ότι αξίζει να σταθεί κανείς στην τελευταία παράγραφο του άρθρου του που, κατά τη γνώμη μου, αποκαλύπτει και τις προθέσεις του Μαξίμου σε περίπτωση που στραβώσουν πολύ τα πράγματα στη χώρα:
«Εκλογές, άλλωστε, δεν είχαμε ούτε το 2011, όταν η παραίτηση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου οδήγησε στον σχηματισμό της (πολιτικής) κυβέρνηση Παπαδήμου», γράφει ο έμπιστος συνεργάτης του πρωθυπουργού.
Γιατί όμως ο κ. Γεραπετρίτης «ξεθάβει» από τα ντουλάπια της ιστορίας τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου; Ο λόγος είναι απλός:
Η Κυβέρνηση γνωρίζει και έχει προειδοποιηθεί από τους επιστήμονες και από τις Βρυξέλλες ότι έρχεται Αρμαγεδώνας με το στέλεχος «Όμικρον» σε όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα, λόγω χρεοκοπίας και μνημονιακών πολιτικών παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη και στο κύμα υπέρογκων αυξήσεων οι οποίες θα συνεχίσουν τουλάχιστον μέχρι την Άνοιξη. Μέτρα σκληρά δεν μπορούν να παρθούν, χρήματα δεν υπάρχουν αφού το cash buffer κρατά τη χώρα στο φτηνό δανεισμό της ΕΚΤ και ο δανεισμός της χώρας από τις αγορές έχει φτάσει στα όριά του.
Αυτό το εκρηκτικό κοκτέιλ εντός της κοινωνίας θα «φτιάξει» ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο από ένα σημείο και μετά δεν θα μπορεί να αναστραφεί ενώ θα ενταθεί και το ήδη υπαρκτό αντιΜητσοτακικό ρεύμα εντός της κοινωνίας.
Ο Μητσοτάκης θέλει να το προλάβει αυτό πάση θυσία σε συνδυασμό βέβαια με τις εξαιρετικά μειωμένες αντοχές που επιδεικνύει ο ίδιος στα δύσκολα κάτι που φαίνεται από τις αντιδράσεις του (θυμηθείτε την περίπτωση της Ολλανδέζας συναδέλφου).
Ένα «διάλειμμα» με υπηρεσιακή συγκυβέρνηση, με την επίκληση εθνικής ανάγκης τον βγάζει από το κάδρο αλλά τον κρατά στο φόντο. Οι συσχετισμοί στη Βουλή το επιτρέπουν, απλά η τριάδα ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΛΑΟΣ θα αλλάξει σε ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, Ελληνική Λύση και με 189 βουλευτές παρακαλώ στη διάθεσή της.
Το εγχείρημα ξαναβάζει στο κάδρο και τον Ευάγγελο Βενιζέλο (για να θυμηθούμε και την εκλογή Ανδρουλάκη στο ΚΙΝΑΛ), αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Παπαδήμου, και την Άννα Διαμαντοπούλου, υπουργό Παιδείας της τότε συγκυβέρνησης.
Από ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας θυμίζω ότι τότε υφυπουργός Ανάπτυξης ήταν ο Άδωνης Γεωργιάδης!
Τα τότε γεγονότα είναι γνωστά. Μετά από ένα εξαιρετικά επώδυνο (λόγω της εφαρμογή των πιο σκληρών διαρθρωτικών μέτρων που καθόρισε η ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου) βίο έξι μηνών η κυβέρνηση Παπαδήμου κατέβασε ρολά και ο Αντώνης Σαμαράς επανήλθε στην εξουσία.
Ίσως ο κ. Μητσοτάκης «ονειρεύεται» να πετάξει τον μουτζούρη της πανδημίας και των υπέρογκων αυξήσεων στο καλάθι της συγκυβέρνησης προκειμένου να επιστρέψει όταν τελειώσει ο εφιάλτης της πανδημίας για να θερίσει τους καρπούς της ανάπτυξης και γι αυτό ρίχνει (Γεραπετρίτιες) γέφυρες στον νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη, με την επίκληση διάφορων σεναρίων συγκυβέρνησης ως το ύστατο σενάριο πριν τις εκλογές.
