«Από καταβολής κόσμου το ψέμα έχει γίνει η δεύτερη φύση στις κυβερνήσεις» έγραφε πριν από τέσσερις δεκαετίες ο δημοσιογράφος Αντρέ Φοντέν, ψυχή τότε της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde», υπογραμμίζοντας κάτι που οι πολίτες δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Ειδικά στην εποχή μας και ειδικότερα όταν ασκούν τη διακυβέρνηση κυβερνήσεις συνώνυμες της ιδιοτέλειας και της εξυπηρέτησης συμφερόντων, όπως αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Πιστοποιώντας κατά γράμμα την αλήθεια της ρήσης του Φοντέν, ο Μητσοτάκης κατάφερε –θέλοντας να αντικρούσει τις πιέσεις της αντιπολίτευσης– να δηλώσει πριν από δύο μήνες ότι δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα και ότι θα αποφάσιζε μεγαλύτερο πακέτο στήριξης αν ήταν σίγουρος ότι δεν θα έθετε σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά επίσης κατάφερε, πριν από δύο ημέρες, κάνοντας στροφή 180 μοιρών, να «ανακαλύψει» δυνατότητες που υποτίθεται ότι δεν υπήρχαν και αλλάζοντας τροπάρι να δηλώσει… φιλολαϊκός.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, ψέματα έλεγε, ψέματα λέει. Το Χρηματιστήριο Ενέργειας δεν καταργείται παρότι είναι βασική πηγή των προβλημάτων, η ρήτρα «αναπροσαρμογής» για τη διασφάλιση των υπερκερδών των «παρόχων» δεν καταργείται αλλά απλώς «παγώνει», το πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος δεν μπαίνει, ενώ δεν θεσμοθετείται καμιά μέριμνα για τους μη έχοντες να πληρώσουν.
Και η μόνη αλήθεια σε όλα αυτά τα επιχειρηματικά κόλπα και τα επικοινωνιακά παιχνίδια είναι ότι πλέον υπό το βάρος της παλλαϊκής κατακραυγής ο Μητσοτάκης αναγκάζεται να υποχωρήσει κάπως σε όσα υποστήριζε μέχρι πρότινος για να περισώσει το βασικότερο γι’ αυτόν: την πρόσκαιρη έστω σταθεροποίηση της κυβέρνησής του για να μην τεθεί άμεσα το ζήτημα της διάδοχης κατάστασης.
Επί της ουσίας βέβαια οι δεσμεύσεις του απέναντι σε συγκεκριμένα συμφέροντα, όπως λ.χ. το λόμπι του φυσικού αερίου και το εφοπλιστικό κεφάλαιο, σε συνδυασμό με την κρίση που γενικεύεται, έχουν θέσει όλο το σύστημα Μητσοτάκη σε φάση αποσάθρωσης, την οποία δεν μπορούν πλέον να κρύβουν οι επικοινωνιακοί συστημικοί πυλώνες. Κι αυτό που κάνει χειρότερα τα πράγματα για τον πρωθυπουργό είναι ότι το ευρύτερο «γαλάζιο» σύστημα έχει αντιληφθεί πλέον ότι πρέπει να αναζητήσει διάδοχες καταστάσεις για να μην ακολουθήσει σούμπιτο τον Μητσοτάκη στην καταβαράθρωση.