Ας αφήσουμε στην άκρη τα ανάρμοστα γελάκια, τα υπερβολικά επίθετα και τα αμέτρητα «θα» που κυριάρχησαν στην παρουσίαση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη της… πρόθεσης της κυβέρνησής του να ανασυγκροτήσει τη βόρεια Εύβοια και ας σταθούμε στο κυριότερο πρόβλημα: Είναι δυνατόν να μιλάει ένας πρωθυπουργός για ανασυγκρότηση μιας καμένης περιοχής, την ίδια ώρα να καίγεται για δεύτερη ημέρα μια άλλη, η ευρύτερη περιοχή των Βιλίων, και να μη βρίσκει ο Μητσοτάκης μία –έστω μία!– κουβέντα για να δείξει ότι αντιλαμβάνεται πραγματικά τι συμβαίνει;
Αυτή η εν τοις πράγμασι αδιαφορία για την άγρια φωτιά που έτρεχε με χίλια στα Βίλια ενώ εκφωνούνταν διάφορες προκάτ φράσεις για την Εύβοια κατέδειξε την επί της ουσίας αδιαφορία του Κυρ. Μητσοτάκη και της «επιτελικά» ανίκανης κυβέρνησής του για ουσιαστική στήριξη και ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών.
Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει «ολιστική ανασυγκρότηση» μιας περιοχής όταν δεν υπάρχει «ολιστική αντίληψη» για τα προβλήματα και τις ενδεδειγμένες λύσεις. Και δεν είναι δυνατόν να είναι ενδεδειγμένες οι λύσεις που προτείνει μια κυβέρνηση η οποία δεν έχει κανένα σχέδιο. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα όταν από φωτιά σε φωτιά, και με δεδομένη την «επιτελική» ανεπάρκεια και αδιαφορία, η κυβέρνηση –στο σύνολό της– φαίνεται ότι δεν διδάσκεται τίποτε και περιορίζεται σε επικοινωνιακούς χειρισμούς.
Τα επικοινωνιακά κόλπα όμως καταρρέουν όταν στις τηλεοπτικές μεταδόσεις παρεισφρέουν οι κραυγές των απλών ανθρώπων που καταστρέφονται. Το ερώτημα «πότε θα σταματήσουν άσχετοι να συντονίζουν την κατάσβεση;» συναντά τη διαπίστωση «μας άφησαν μόνους μας να καιγόμαστε» και το συμπέρασμα είναι προφανές: «Δεν έχουν επαφή οι επιτελείς, όλοι δήλωναν αναρμόδιοι. Ο ένας παρέπεμπε στον άλλο. Δεν είναι δικός μου ο τομέας, πηγαίνετε αλλού, μας έλεγαν».
Οπότε η ολιστική αντιμετώπιση σημαίνει και ολιστική ανάληψη των ευθυνών. Και εδώ ο λογαριασμός γράφει με μεγάλα γράμματα το όνομα του Μητσοτάκη…
