«Το ψάρι βρoμάει από το κεφάλι» λέει ο θυμόσοφος λαός, αλλά ας δεχτούμε για την οικονομία της κουβέντας ότι αυτό στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς δεν ισχύει αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Oτι δηλαδή τα προβλήματα, οι εντάσεις, οι μικροί και οι μεγάλοι εμφύλιοι και ενίοτε το «ξεκατίνιασμα» έχουν αφετηρία κατώτερα στην πυραμίδα της ηγετικής ομάδας στελέχη. Στο διά ταύτα όμως, το γεγονός είναι ότι ο πόλεμος στην Κουμουνδούρου καλά κρατεί.
Τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ «Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ» ήταν η συνεδρίαση της ΚΟΕΣ η οποία σημαδεύτηκε από τις αποχωρήσεις οκτώ στελεχών και την αποστροφή του Κασσελάκη «σε όποιον δεν αρέσει να σηκωθεί να φύγει». Μικρή σημασία έχει, πλέον, να αναζητήσουμε τα αίτια και τους υπεύθυνους. Φταίει ο Χατζηπετρής. Η ουσία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με γεωμετρική πρόοδο διαλύεται.
Η Κουμουνδούρου δείχνει ότι αδυνατεί να ξεπεράσει την εσωστρέφεια και τις μικροκομματικές εσωτερικές αντιδικίες που εξελίχθηκαν σε μάχες μέχρις εσχάτων, οι οποίες οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα από την ημέρα που ο Τσίπρας έκανε στην άκρη για να περάσει το νέο κύμα. Πάει πολύς καιρός, όμως, από τότε και παρότι μεσολάβησαν εσωκομματικές κάλπες, διασπάσεις, συνέδρια, ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε σε καμία στιγμή ότι επιθυμεί να ξεπεράσει την κρίση και να επιστρέψει. Αντιθέτως, παραδίδεται και βυθίζεται όλο και πιο βαθιά σε αυτή. Εντελώς αδιαμεσολάβητα…
Ουδείς στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έλαβε σοβαρά το μήνυμα των ευρωεκλογών. Αντί η αποχή και τα ισχνά ποσοστά που περιορίστηκαν στο διττής ανάγνωσης 14,9% να προβληματίσουν και να κινητοποιήσουν στο σύνολo τους εναπομείναντες ενοίκους της Κουμουνδούρου, η εικόνα αποσύνθεσης μεγεθύνεται. Oσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν της αποχώρησης Δραγασάκη και της διαγραφής Πολάκη ήρθαν ως κερασάκια στην τούρτα να επιβεβαιώσουν όλα τα παραπάνω.
Την ίδια ώρα η κοινωνία, οι ψηφοφόροι, παραζαλισμένοι από την ακρίβεια και την ανομία του καθεστώτος Μητσοτάκη, κουρασμένοι και απαυδισμένοι από τα εσωκομματικά παρατράγουδα του ΣΥΡΙΖΑ, απογοητευμένοι από την ανυπαρξία της αντιπολίτευσης, αναζητούν διέξοδο, ψάχνουν εναγωνίως από κάπου να πιαστούν.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία και ενώ τα ερωτήματα για το μέλλον της κεντροαριστεράς παραμένουν αναπάντητα, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να ευνοείται από τις εξελίξεις καθώς έχει τη μεγάλη ευκαιρία το φθινόπωρο να εμφανιστεί με νέο πρόσωπο και νέα πρόταση εξουσίας. Αν επιβεβαιωθούν δε εκείνοι που προβλέπουν στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ επικράτηση του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, ο οποίος και σοβαρό πολιτικό προφίλ διαθέτει και βαρύ βιογραφικό έχει και μνημόνια δεν έχει ψηφίσει και –το σημαντικότερο– έχει καταφέρει ήδη μεγάλη νίκη επί του Μητσοτακέικου, ας μην αποκλείουμε ολική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού ακόμη και πριν από τα Χριστούγεννα.
Λέτε ο ιστορικός του μέλλοντος να γράψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αφού κατάφερε κατ’ αρχάς να επαναφέρει τη ΝΔ στην εξουσία, στη συνέχεια έκανε ό,τι μπορούσε για να αναστήσει και το ΠΑΣΟΚ, έγινε «διαβατήριο» δηλαδή για την ολική επιστροφή του δικομματισμού που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία; Στην Κουμουνδούρου, πάντως, δεν φαίνεται να τους πολυενδιαφέρει. Ούτε το κεφάλι ούτε την ουρά…
